Γενικού ενδιαφέροντος

Πράματα και θάματα

Αναδημσιευουμε ένα λογικό και ευθύβολο κείμενο του Π.Μπουκάλα τώρα που κυριολεκτικως «κατακλύζεται» η Αθήνα με…θαύματα που ρέουν από Λυκαβηττού εις Καισαριανήν….!!

Ο Χριστός να μας λυπηθεί και να τα σταματήσει.!!

 

Του Παντελη Μπουκαλα

Αν πιστεύει κανείς ότι μια εικόνα (ή, παλαιότερα, ένα άγαλμα) έχει την ικανότητα να θαυματουργεί, τότε δεν έχει καμία δυσκολία να πιστέψει ότι θαύματα μπορεί να κάνει και το αντίγραφο αυτής της εικόνας το πρώτο ή το μυριοστό, το οποίο κατορθώνει, και πάλι διά θαύματος, να διασώσει ακέραιη την ισχύ του λατρευομένου πρωτοτύπου. H αρχική παραδοχή, ότι δηλαδή οι νόμοι (της φύσης ή της ιστορίας) είναι δυνατόν να αχρηστευτούν περιστασιακά, με την παρέμβαση εξωανθρώπινων, αόρατων δυνάμεων, απλουστεύει τα πράγματα. Οσοι πάντως έχουν κάπως καλή σχέση με τη στατιστική, ίσως έχουν διαπιστώσει ότι τα θαύματα (ή μάλλον οι σχετικές φήμες) πολλαπλασιάστηκαν ραγδαία από τον καιρό που η τηλεοπτική οθόνη μετατράπηκε σε ένα τεράστιο εικονοστάσι, στο οποίο συγκλίνουμε και προσευχόμαστε σχεδόν όλοι μας και σχεδόν ολημερίς. Ακόμη και οι εμπιστευμένοι των ουρανίων, ταγμένοι καθώς θρυλείται στα «μετά τα φυσικά», δεν δείχνουν πρόθυμοι να αφήσουν αναξιοποίητη τη δύναμη της τηλεόρασης για να διαφημίσουν και να προωθήσουν την υπόθεση που έχουν επιφορτιστεί. Το αν ο στόχος τους είναι η ηθικοπνευματική εξύψωση του ποιμνίου τους ή η συσσώρευση κερμάτων στο παγκάρι και η δική τους εμφάνιση στη μικρή οθόνη, είναι άλλου παπά βαγγέλιο.

 

Η πίστη στα θαύματα είναι παλιά όσο κι η αδυναμία του ανθρώπου να κατανοήσει τη μοίρα του ή να την πολεμήσει. Αλλάζει ονόματα και μορφές κατά καιρούς και τόπους η πίστη αυτή (από την Ευπάρθενο Αθηνά στην Παρθένο Μαρία, ο δρόμος ίσως δεν είναι τόσος μακρύς όσο φαντάζει, όπως δείχνει και η μετατροπή, παλαιότερα, του Παρθενώνα σε ναό της Παναγίας της Αθηνιώτισσας), ενώ κάποτε δείχνει να υποχωρεί μπροστά στην επέλαση του ορθολογισμού ή του πραγματισμού. Αλλοτε πάλι, αν όχι πάντοτε, δίνει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία σε αγύρτες και θεομπαίχτες για να συδαυλίσουν αγωνίες και φοβίες και να εμπορευτούν ελπίδες. Κατάφορτοι είναι οι πάγκοι των πανηγυριών από μοσχολίβανα «ευλογημένα στο Αγιον Ορος» και από σταυρούς μ’ ένα πετραδάκι «από το Σπήλαιο της Γεννήσεως».

Το αντίγραφο μιας εικόνας της Γοργοεπηκόου που λατρεύεται σαν θαυματουργή συνέρρευσαν να προσκυνήσουν πρόσφατα οι πιστοί σε εκκλησία του Μοσχάτου, να αποθέσουν το τάμα τους. Αλλος για να βρει γιατρειά στην αρρώστια του, άλλος ν’ αποκτήσει παιδί. Ευρηματικότερη όλων, μια γιαγιά που δήλωσε ότι πήγε να προσευχηθεί «γιατί η εγγονή της έχει περάσει στα TEI Χαλκίδας και δεν της αρέσει εκεί». N’ ασχοληθεί η Παναγία με τις πανελλήνιες, και μάλιστα μεροληπτικά, δεν φαίνεται πιθανό. Αλλά πόσο αθωότερη ακούγεται η γεροντική ελπίδα από τις διαβεβαιώσεις των ποιμένων ότι, κατά τα συνήθως εριστικά διαβούλιά τους, έχει ο καθείς το Αγιο Πνεύμα εν είδει περιστεράς στον ώμο του.

Αφήστε μια απάντηση