Η ανάσταση του Χριστού είναι το κέντρο και το μέτρο της ζωής των χριστιανών. Τα πάντα για τους χριστιανούς είναι ο Χριστός, “ὃς, παρεδόθη διά τά παραπτώματα ἡμῶν καί ἠγέρθη διά τήν δικαίωσιν ἡμῶν” (Ρωμ. δ, 25). Χωρίς την ανάσταση “ματαία ἡ πίστις ἡμῶν” και ατελέσφορη η όποια μας θρησκευτική ενασχόληση, αν ο θάνατος είναι η τελική “κατάποση” των πάντων.
Ο Χριστός όμως έγινε άνθρωπος για να έχουμε εμείς πλησμονή ζωής. Προσέλαβε την ανθρώπινη φύση, ώστε να γίνουμε παιδιά και αδελφοί του, προσοικειούμενοι δια των αρετών, την αλήθεια Του· δίνοντάς μας τροφή την αγία Σάρκα Του “ἀντίδοτον τοῦ μή ἀποθανεῖν”· και νικώντας, προς χάριν μας, διά του θανάτου Του, τον θάνατο· ώστε εμείς να “ζωοποιούμεθα” (Θ. Λειτουργία αγ. Βασιλείου).
Ο Χριστός δεν πήγε στο θάνατο και αναστήθηκε-επέστρεψε, για να ξαναπεθάνει, όπως όλοι όσοι αναστήθηκαν. Ο Χριστός μπήκε στο “σκοτεινό δωμάτιο” του θανάτου και βγήκε “απέναντι” διαπερνώντας τον θάνατο. Ο Χριστός αναστήθηκε σε νέα δεδομένα. Εμφανιζόταν με κλειστές πόρτες. Υπήρχε σε πολλά μέρη συγχρόνως και πήρε αναλαμβανόμενος την ανθρώπινη σάρκα μαζί Του.
Οι χριστιανοί ξέρουν και πιστεύουν ότι αιωνιότητα δεν είναι κάτι αλλά Κάποιος. Πεθαίνοντας δεν πάνε κάπου, αλλά συναντούν Αυτόν που είναι η Ζωή και η Ανάσταση. Η Εκκλησία γιορτάζει κάθε μέρα, κατά τις σαράντα ημέρες που ακολουθούν το Πάσχα, την Ανάσταση. Επίσης και σ’ όλες τις Κυριακές του χρόνου γιορτάζει τον Αναστάντα Χριστό.
Στο διάστημα λοιπόν του Πεντηκοσταρίου, ας έχουμε προσευχή μας, τον νικητήριο Κανόνα της Ανάστασης (ποίημα του αγ. Ιωάννη του Δαμασκηνού), ώστε με την επανάληψη να προσοικειωθούμε νοηματικά και υπαρξιακά την Ανάσταση.
Προσευχή Διακαινησίμου ἑβδομάδος
Ἀπό τήν Κυριακή τοῦ Πάσχα
ἕως τήν Κυριακή τοῦ Θωμᾶ
Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος (γ΄).
Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν ἅγιον Κύριον, Ἰησοῦν, τόν μόνον ἀναμάρτητον. Τόν Σταυρόν Σου, Χριστέ, προσκυνοῦμεν καί τήν ἁγίαν Σου Ἀνάστασιν ὑμνοῦμεν καί δοξάζομεν· Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν, ἐκτός Σου ἄλλον οὐκ οἴδαμεν, τό ὄνομά Σου ὀνομάζομεν. Δεῦτε πάντες οἱ πιστοί προσκυνήσωμεν τήν τοῦ Χριστοῦ ἁγίαν Ἀνάστασιν· ἰδού γάρ ἦλθε διά τοῦ σταυροῦ χαρά ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ. Διά παντός εὐλογοῦντες τόν Κύριον ὑμνοῦμεν τήν Ἀνάστασιν αὐτοῦ· σταυρόν γάρ ὑπομείνας δι’ ἡμᾶς, θανάτῳ θάνατον ὤλεσεν (γ΄).
Προλαβοῦσαι τόν ὄρθρον αἱ περί Μαριάμ καί εὑροῦσαι τόν λίθον ἀποκυλισθέντα τοῦ μνήματος, ἤκουον ἐκ τοῦ ἀγγέλου· τόν ἐν φωτί ἀϊδίῳ ὑπάρχοντα μετά νεκρῶν τί ζητεῖτε ὡς ἄνθρωπον; Βλέπετε τά ἐντάφια σπάργανα· δράμετε καί τῷ κόσμῳ κηρύξατε, ὡς ἠγέρθη ὁ Κύριος θανατώσας τόν θάνατον· ὅτι ὑπάρχει Θεοῦ Υἱός, τοῦ σῴζοντος τό γένος τῶν ἀνθρώπων.
Εἰ καί ἐν τάφῳ κατῆλθες ἀθάνατε, ἀλλά τοῦ ᾃδου καθεῖλες τήν δύναμιν· καί ἀνέστης ὡς νικητής, Χριστέ ὁ Θεός, γυναιξί Μυροφόροις φθεγξάμενος Χαίρετε, καί τοῖς σοῖς ἀποστόλοις εἰρήνην δωρούμενος, ὁ τοῖς πεσοῦσι παρέχων ἀνάστασιν.
Ἐν τάφῳ σωματικῶς, ἐν ᾃδου δέ μετά ψυχῆς ὡς Θεός, ἐν παραδείσῳ δέ μετά λῃστοῦ καί ἐν θρόνῳ ὑπῆρχες, Χριστέ, μετά Πατρός καί Πνεύματος πάντα πληρῶν ὁ ἀπερίγραπτος.
Δόξα…
Ὡς ζωηφόρος, ὡς Παραδείσου ὡραιότερος ὄντως καί παστάδος πάσης βασιλικῆς ἀναδέδεικται λαμπρότερος, Χριστέ, ὁ τάφος σου, ἡ πηγή τῆς ἡμῶν ἀναστάσεως.
Καί νῦν…
Τό τοῦ Ὑψίστου ἡγιασμένον θεῖον σκήνωμα, χαῖρε· διά σοῦ γάρ δέδοται ἡ χαρά, Θεοτόκε, τοῖς κραυγάζουσιν· Εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξίν ὑπάρχεις, Πανάμωμε Δέσποινα.
Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος.
Θεματολογικές ετικέτες