Κύριε, γνωρίζεις καλύτερα από μένα ότι μεγαλώνω και κάποια μέρα θα είμαι γέρος.
Απάλλαξέ με από τη θανάσιμη συνήθεια να νομίζω ότι πρέπει να λέω κάτι, για όλα τα θέματα, σε κάθε περίπτωση.
Απάλλαξέ με από την επιθυμία να θέλω να τακτοποιήσω τις υποθέσεις όλων.
Κάνε με συνετό αλλά όχι πληκτικό, βοηθητικό αλλά όχι καταπιεστικό.
Την συμπυκνωμένη μου «σοφία» φαίνεται πως είναι κρίμα να μη την χρησιμοποιώ όλη, αλλά Εσύ γνωρίζεις Κύριε, ότι θέλω να μου μείνουν και μερικοί φίλοι στο τέλος. Κράτησε το μυαλό μου ελεύθερο από την επανάληψη όλων των λεπτομερειών, δώσε μου φτερά για να φτάνω στη ουσία.
Κράτησε κλειστά τα χείλια μου στις περιγραφές των πόνων και των προβλημάτων μου. Αυξάνουν όσο περνούν τα χρόνια και αυξάνει επίσης η γλυκιά επιθυμία να τα περιγράφω. Δεν ζητάω την χάρη να απολαμβάνω αφηγήσεις των άλλων για τους πόνους τους, αλλά τουλάχιστον βοήθησέ με να αντέχω με υπομονή τις διηγήσεις.
Δεν τολμώ να ζητήσω βελτιωμένη μνήμη αλλά τουλάχιστον περισσότερη ανοχή και λιγότερη αυτοπεποίθηση όταν η δική μου μνήμη βρίσκεται αντιμέτωπη με την μνήμη των άλλων.
Δίδαξέ μου το θαυμάσιο μάθημα ότι μπορεί κατά καιρούς να κάνω λάθος.
Διατήρησέ με λογικά γλυκό. Δεν θέλω να είμαι «ευσεβής» –πολλοί από αυτούς είναι τόσο ανυπόφοροι– αλλά ένας ανάποδος γέρος αποτελεί το αγλάϊσμα του διαβόλου.
Δώσε μου την ελευθερία να βλέπω τα καλά σε απρόσμενα μέρη και το ταλέντο σε άτομα που δεν το περιμένω. Και δώσε μου, Κύριε, την χάρη να το λέω.
Θεματολογικές ετικέτες