16 Απριλίου 2024 Buckfast Abbey
Τρίτη της τρίτης εβδομάδας της πασχαλινής περιόδου
Πράξεις 7.51-8.1: Ο Σαούλ ενέκρινε πλήρως τη δολοφονία του Στεφάνου.
Υπάρχει μια σκηνή προς το τέλος της ταινίας The Kite Runner, βασισμένη στο μπεστ-σέλερ του Khaled Hosseini, στην οποία μια γυναίκα εισάγεται σε ένα αφγανικό γήπεδο ποδοσφαίρου την ώρα που διεξάγεται ένας αγώνας. Βρίσκεται στο πίσω μέρος ενός φορτηγού. Πλήρως καλυμμένη, κρατείται από ένοπλους άνδρες που την σέρνουν στο κέντρο του γηπέδου σαν να ήταν σάκος. Ο αγώνας σταματά, το πλήθος σιωπά, ένας άνδρας βγάζει λόγο. Αυτή η γυναίκα, διακηρύσσει, έχει παραβιάσει τον νόμο του Θεού- όχι μόνο δεν της αξίζει να ζήσει- αλλά και η εξόντωσή της αποτελεί υπηρεσία για την κοινωνία. Ένας από τους συντρόφους του ρίχνει την πρώτη πέτρα. Τότε πέφτει ένα χαλάζι από πέτρες.
Βλέπουμε σε κοντινό πλάνο έναν άνδρα να κοιτάζει με ικανοποίηση. Σκέφτεται ξεκάθαρα: “Καλά ξεμπερδέματα”. Όλη η σκηνή είναι αποτρόπαια: άσχημη, σκληρή, μισαλλόδοξη. Το βλέμμα στο πρόσωπο αυτού του ανθρώπου που βλέπει τον βίαιο θάνατο ενός άλλου ανθρώπου είναι ιδιαίτερα φρικιαστικό.
Είναι λοιπόν ενοχλητικό, βαθιά ενοχλητικό, να πρέπει να αναγνωρίσουμε τον Σαούλ, τον μελλοντικό Παύλο, τον Απόστολο των εθνών, σε έναν αντίστοιχο ρόλο κατά τη διάρκεια της δημόσιας εκτέλεσης του Στεφάνου.
Ο Παύλος, στις επιστολές του, αναφέρεται εμφατικά, μετανιωμένος στο παρελθόν του ως διώκτης των Χριστιανών. Η αφήγηση που μας διαβάζουν σήμερα μας υπενθυμίζει ότι ο ανταγωνισμός του δεν περιοριζόταν στη δημαγωγία και σε μερικές οργισμένες στήλες στις εφημερίδες. Ο Σαούλ ήταν μέρος του πλήθους που έκανε “μια συντονισμένη επίθεση” στον Στέφανο, φωνάζοντας από οργή. Όταν στη συνέχεια έπεσε από το ψηλό άλογό του, ήταν κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού προς τη Δαμασκό, όπου σκόπευε “να συλλάβει και να μεταφέρει στην Ιερουσαλήμ κάθε οπαδό της Οδού”, πιθανόν για να τους υποβάλει σε μια δίκη όπως αυτή του Στεφάνου.
Βλέποντας από μακριά, το καραβάνι των ζηλωτών του Σαούλ, με προορισμό τη Δαμασκό, δεν είναι τόσο διαφορετικό από εκείνο το φορτηγό στο αφγανικό γήπεδο ποδοσφαίρου.
Η δύναμη του αναστημένου Ιησού τον «πρόλαβε» εκεί, σε εκείνη την ψυχική κατάσταση, αναποδογυρίζοντας την πραγματικότητά του, αντιστρέφοντας την αντίληψη του Σαούλ για τη δικαιοσύνη. Ο Παύλος ήξερε για τι μιλούσε όταν, αργότερα, επέμενε συνεχώς ότι για τον Θεό τίποτα δεν είναι αδύνατο.
Είναι ένα εξαιρετικό χαρακτηριστικό της Βίβλου ότι δείχνει, και στις δύο διαθήκες, τη μη γραμμικότητα της ζωής των ανθρώπων, τις αντιφάσεις που εξαρτούν τις ανθρώπινες καρδιές, τα ανθρώπινα μυαλά. Ωστόσο, καμία προδοσία, καμία πτώση δεν είναι ανεπανόρθωτη.
Μια ζωή, που έχει «διαπεραστεί» από τη μετάνοια μπορεί να γίνει ακόμη πιο αποτελεσματικό όχημα της Χάρης, από μια ζωή, που δεν έχει γνωρίσει ποτέ τι σημαίνει να πέφτεις και να ανασταίνεσαι ξανά! Αν μόνο αναγνωρίσουμε και εγκαταλείψουμε τη βία, την ψευδολογία και την αυτοδικία, που παραμονεύουν στα μη ευαγγελισμένα ακόμη βάθη της ύπαρξής μας, τότε μπορούν να μετατραπούν σε καλό ζήλο, πιέζοντας μας, όπως πιέστηκε ο ώριμος Παύλος, “προς τον στόχο για το βραβείο της κλήσης του Θεού προς τα πάνω προς την Βασιλεία, εν Ιησού Χριστώ” (Φιλιππησίους 3.14).
Ας είναι έτσι. Αμήν.
Θεματολογικές ετικέτες