Αγαπητοί ενορίτες.
Είμαστε ήδη στην Μεγ. Σαρακοστή και η περίοδος μέχρι το Πάσχα έχει περισσότερες ακολουθίες, δηλαδή περισσότερη προσευχή και συχνότερη (πρόταση έστω!) μετοχής στην Θεία Ευχαριστία. Ακούμε λοιπόν αυτές τις μέρες ότι κάθε Τετάρτη και Παρασκευή τελείται στους ναούς η Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων. Ας δούμε, σ’ αυτό το σημείωμα, μερικές επεξηγήσεις γι’ αυτήν την Θεία Λειτουργία.
Η προσφορά της Θείας Ευχαριστίας από κάθε κοινότητα Χριστιανών, είναι η αυτονόητη σύσταση και φανέρωση του Μυστηρίου της Εκκλησίας, ἐν χρόνῳ και στον κόσμο.
Αποτελεί το ορατό πλαίσιο συνδέσμου των ανθρώπων με την σωτηρία. Ο Χριστός έχει αποσαφηνίσει ότι “αυτός που τρώει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου” αυτός έχει σχέση μαζί μου και συνεπώς “ζωήν αιώνιον”.
Αυτό οι Χριστιανοί (των πρώτων αιώνων) το είχαν σε τόσο απόλυτο βαθμό συνειδητοποιήσει, ώστε προκαλούμενοι από τους ειδωλολάτρες να αρνηθούν τον Χριστό, απαντούσαν: “Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς το Δείπνο του Χριστού”! (Απάντηση των Χριστιανών της Καρχηδόνος στον Αυγουστάλιο, δηλαδή τον Ρωμαίο ειδωλολάτρη διοικητή της περιοχής).
Η Θεία Λειτουργία προσφερόταν-ετελείτο κατ’ αρχάς κάθε Κυριακή σε ανάμνηση του Χριστού και της Αναστάσεώς Του. Σιγά-σιγά η ύπαρξη Μαρτύρων κατ’ αρχάς και οσίων και αγίων στην συνέχεια, έφεραν την συνήθεια της προσφοράς της Ευχαριστίας και στις ημέρες του μαρτυρίου τους ή της κοιμήσεώς τους. Έτσι θεωρητικά “όλες” τις ημέρες του χρόνου είναι δυνατόν να τελεσθή η Θεία Λειτουργία.
Όλες; Όχι!
Στην περίοδο της Μεγ. Τεσσαρακοστής δηλαδή της προετοιμασίας για το Πάσχα-Ανάσταση του Χριστού, τότε δηλαδή που διανύουμε διάστημα πένθους, για ενθύμηση και “αξιολόγηση” των αμαρτιών μας και είναι επίσης περίοδος νηστείας (τροφικής αποχής από λιπίδια και πρωτεΐνες που κρατούν το σώμα ακμαίο και θρασύ)· δηλαδή έμπρακτης έκφρασης θυσιαστικής αγάπης για τον Χριστό και για κάθε αδελφό μας, δεν προσφέρει η Εκκλησία του Χριστού την Θεία Ευχαριστία, αφού η Λειτουργία είναι έκφραση χαράς και λαμπρότητας, που δεν αρμόζουν στο πένθος.
Αυτήν την περίοδο την Θ. Λειτουργία την τελούμε, κάθε Σάββατο και Κυριακή. Μάλιστα την Κυριακή χρησιμοποιούμε την Θ. Λειτουργία που έχει γράψει ο άγ. Βασίλειος. Όταν λοιπόν προσφέρουμε την Ευχαριστία αυτές τις δύο ημέρες (Σάββατο-Κυριακή) ευλογούμε (καθαγιάζεται) εκτός από Αυτόν που είναι αναγκαίος για την Θεία Ευχαριστία της ημέρας και Άγιο Άρτο που διατηρούμε προκειμένου να τελέσουμε την λεγόμενη Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων.
Τις Τετάρτες και τις Παρασκευές της Μεγ. Τεσσαρακοστής, μαζί με την Ακολουθία του Εσπερινού (την Τετάρτη) και του Όρθρου (την Παρασκευή) μεταλαμβάνουμε τα Άγια, που έχουν προαγιασθεί όπως είπαμε το Σάββατο ή την Κυριακή που προηγήθηκε, τελούντες την “Θεία Λειτουργία” (καταχρηστικά ονομάζεται έτσι) των Προηγιασμένων Δώρων. Δηλαδή δεν προσφέρεται η Άχραντη θυσία αλλά ο αγιασμένος Ευχαριστιακός Άρτος δίδεται προς κοινωνίαν των πιστών Χριστιανών.
Αυτό είναι έκφραση εκείνου που έλεγαν οι παλαιοί αδελφοί μας στην Καρχηδόνα: “Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς το Δείπνο του Χριστού”!!
Σήμερα όμως; Πόσο μας εκφράζουν όλα αυτά; Πόσο είναι περιεχόμενο και αγωνία μας; Οι απαντήσεις οπωσδήποτε είναι προσωπικές, αλλά η πραγματικότητα είναι βοώσα και καταφάνερη. Είμαστε αποξενωμένοι ή αγνοούντες και το δείχνουμε. Πηγαίνουμε στην Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία ονόματα προς μνημόνευση…! (δεν τελείται προσφορά ευχαριστίας) ή …πρόσφορα για την Ευχαριστία… που δεν θα τελεσθεί. Και αυτά είναι λίγα. Πολλές φορές μένει μόνη σχέση μας με την Προηγιασμένη η όμορφη βραδυνή ατμόσφαιρα.
Παρά ταύτα πρέπει να αρχίσουμε να συμμετέχουμε στις Προηγιασμένες για να συνειδητοποιήσουμε, κατ’ αρχάς την φύση του θέματος και φυσικά, προκειμένου να ξυπνήσει μέσα μας η αναζήτηση του Χριστού, που είναι η όντως Τροφή χωρίς την οποία “δεν μπορούμε να ζήσουμε”.
Καλή υπομονή στην προσπάθεια και στην κούραση αυτής της περιόδου και Καλό Πάσχα.
Με αγάπη και ευχές
ο Εφημέριός σας,
π. Θεοδόσιος
Θεματολογικές ετικέτες