Ομιλία του Αγίου Πατέρα Φραγκίσκου
Στρατιωτικό κοιμητήριο της Ρεντιπούλια
Σάββατο, 13 Σεπτεμβρίου 2014
Αφού παρατήρησα την ομορφιά του τοπίου αυτής εδώ της περιοχής, όπου άνδρες και γυναίκες μεγαλώνουν τις οικογένειές τους, όπου τα παιδιά παίζουν και οι ηλικιωμένοι ονειρεύονται, ευρισκόμενος εδώ, σ’ αυτόν τον τόπο, κοντά σ’ αυτό το κοιμητήριο, βρίσκω να πω μόνο ότι: ο πόλεμος είναι μια τρέλα.
Την ώρα που ο Θεός φροντίζει τη δημιουργία του κι εμείς οι άνθρωποι έχουμε κληθεί να συμπράξουμε στο έργο του, ο πόλεμος καταστρέφει. Καταστρέφει ακόμα και το πιο όμορφο δημιούργημα του Θεού, τον άνθρωπο. Ο πόλεμος αλλοιώνει τα πάντα, ακόμα και το δεσμό που ενώνει τα αδέλφια. Ο πόλεμος είναι τρελός, το σχέδιο ανάπτυξής του είναι η καταστροφή, θέλει να αναπτυχθεί διαμέσου της καταστροφής.
Η απληστία, η αδιαλλαξία, η αγάπη για δύναμη… είναι κίνητρα που σπρώχνουν προς την απόφαση του πολέμου και αυτά τα κίνητρα δικαιολογούνται συχνά από μια ιδεολογία. Όμως πρώτα είναι το πάθος, είναι η διεφθαρμένη παρόρμηση. Η ιδεολογία είναι μια δικαιολογία και όταν δεν είναι ιδεολογία είναι η απάντηση του Κάιν: «Εμένα τι με νοιάζει; Μήπως είμαι εγώ ο φύλακας του αδελφού μου;» (Γεν 4,9). Ο πόλεμος δεν κοιτάει στο πρόσωπο κανέναν: γέρους, παιδιά, μητέρες, πατέρες…«Εμένα τι με νοιάζει;»
Πάνω από την είσοδο αυτού του κοιμητηρίου αιωρείται το κοροϊδευτικό μότο του πολέμου «Εμένα τι με νοιάζει;» Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που αναπαύονται εδώ είχαν τα δικά τους όνειρα…., όμως οι ζωές τους τσακίστηκαν. Γιατί; Γιατί η ανθρωπότητα είπε: « Εμένα τι με νοιάζει;»
Ακόμα και σήμερα, ύστερα από τη δεύτερη καταστροφή ενός άλλου παγκόσμιου πολέμου, ίσως θα μπορούσαμε να μιλάμε για ένα τρίτο πόλεμο που διεξάγεται κομματιαστά, με εγκλήματα, σφαγές, καταστροφές …
Για να είμαστε ειλικρινείς, η πρώτη σελίδα των εφημερίδων θα έπρεπε να έχει για τίτλο: «Εμένα τι με νοιάζει; Μήπως είμαι εγώ ο φύλακας του αδελφού μου;»
Αυτή η στάση είναι η ακριβώς αντίθετη από εκείνη που μας ζητάει ο Ιησούς στο Ευαγγέλιο. Έχουμε ακούσει: Αυτός βρίσκεται μέσα στον μικρότερο των αδελφών. Αυτός, είναι ο Βασιλιάς, ο Δικαστής του κόσμου, Αυτός είναι ο πεινασμένος, ο διψασμένος, ο ξένος, ο άρρωστος, ο φυλακισμένος. Αυτός που νοιάζεται τον αδελφό, μπαίνει στη χαρά του Κυρίου, αντίθετα αυτός που δεν το κάνει, αυτός που με τις παραλείψεις του λέει «Εμένα τι με νοιάζει;», παραμένει έξω.
Εδώ και στο άλλο κοιμητήριο υπάρχουν πολλά θύματα. Σήμερα εμείς τους θυμόμαστε. Υπάρχει κλάμα, υπάρχει πένθος, υπάρχει πόνος. Και από εδώ θυμόμαστε τα θύματα όλων των πολέμων.
Ακόμα και σήμερα τα θύματα είναι πολλά… Πώς είναι δυνατό αυτό; Είναι δυνατό διότι ακόμα και σήμερα στα παρασκήνια υπάρχουν συμφέροντα, γεωπολιτικά σχέδια, απληστία για χρήματα και εξουσία, υπάρχει η βιομηχανία όπλων, η οποία φαίνεται να είναι τόσο σημαντική!
Και αυτοί οι προγραμματιστές του τρόμου, αυτοί οι διοργανωτές των συγκρούσεων, όπως και οι επιχειρηματίες των όπλων, έχουν γραμμένο στην καρδιά τους: «Εμένα τι με νοιάζει;».
Είναι γνώρισμα των σοφών να αναγνωρίζουν τα λάθη, να δοκιμάζουν τη θλίψη, να μετανοούν, να ζητούν συγχώρεση και να κλαίνε.
Με αυτό το «Εμένα τι με νοιάζει;», που έχουν στην καρδιά οι κερδοσκόποι του πολέμου, ίσως κερδίζουν πολλά, όμως η διεφθαρμένη καρδιά τους έχει χάσει την ικανότητα να κλαίει. Ο Κάιν δεν έκλαψε. Δεν μπόρεσε να κλάψει. Η σκιά του Κάιν μας σκεπάζει απόψε εδώ, σ’ αυτό το κοιμητήριο. Είναι εμφανές αυτό εδώ. Είναι εμφανές στην ιστορία από το 1914 μέχρι τις μέρες μας. Είναι εμφανές ακόμα και στις μέρες μας.
Με την καρδιά του γιου, του αδελφού, του πατέρα, ζητώ από όλους και για όλους την στροφή της καρδιάς, να περάσουμε από το «Εμένα τι με νοιάζει;» στο κλάμα. Για όλους τους πεσόντες της ανώφελης αιματοχυσίας, για όλα τα θύματα της τρέλας του πολέμου, σε κάθε εποχή. Αδελφοί, η ανθρωπότητα έχει την ανάγκη να κλάψει και τώρα είναι η ώρα του θρήνου.
Πηγή: megalosadelfos.eu
Θεματολογικές ετικέτες