ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

---

---

Αντί Προλόγου

Α. Προσευχές καθ’ ημέραν

Η προσευχή είναι μια πολυεδρική ενέργεια του ανθρώπου όσον αφορά τον λόγο για τον οποίο γίνεται!

Προσεύχεται από φόβο!

Προσεύχεται από καθήκον!

Όμως προσεύχεται κανείς και από αγάπη. Γιατί έχει “ψυλλιαστεί” τον λόγο του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου “μνημονευτέον τοῦ Θεοῦ μᾶλλον ἤ ἀναπνευστέον”.

Δύσκολη απόφαση. Δύσκολη διάκριση (του λόγου). Δύσκολη πορεία με συνέπεια.

Ξεκινώντας η μέρα μετά την αυτονόητη πρωινή προσευχή, ή μάλλον μαζί και σε συνάρτηση (εφ’ όσον υπάρχει χρονικό πλαίσιο τέτοιας δυνατότητας) λέμε τις ορθρινές προσευχές για το διάστημα της ζωής που μας δίνεται. Δεν φτάνει μόνον η καλή διάθεση προσευχής. Και οι σκέψεις αν μείνουν ανέκφραστες… «πετάνε» γρηγορότερα! Ούτε η προσευχή είναι αποθηκευμένη στην ψυχή μας και βγαίνει ανοίγοντας κάποια στρόφυγγα… Χρειαζόμαστε ένα κείμενο προσευχής για να αρχίσουμε και να μάθουμε να προσευχόμαστε όπως χρειάζεται μια «ξένη» παρτιτούρα να εξασκηθεί αυτός που μαθαίνει μουσική. Οι προσευχές οι ορθρινές είναι προσανατολισμός και γαλήνευση για τον άνθρωπο. Ας αγωνιστούμε να μάθουμε την… μουσική της προσευχής και τότε θα είμαστε ευχάριστο άκουσμα στους γύρω μας, συγγενείς, συναδέλφους, φίλους.

Όταν η μέρα τελειώνει, η αναφορά μας στο αγαπημένο πρόσωπο του Χριστού είναι επίσης αυτονόητη! Θα τον συναντήσουμε στο μικρό προσευχητικό μας ραντεβού, προσπαθώντας να είμαστε… «στην ώρα» μας.

Για όλο σχεδόν το χρόνο (πλην της Μ. Τεσσαρακοστής και της περιόδου των σαράντα ημε-ρών μετά το Πάσχα) κάνουμε κάποιες επιλογές από το λεγόμενο Μικρό Απόδειπνο μαζί με τρεις προσθήκες (προσευχή συγχωρήσεως -για τους κεκοιμημένους- για την ώρα του θανάτου μας).

Για την Μεγάλη Σαρακοστή, μεταφράσαμε κάποιους ψαλμούς και ευχές του Μεγάλου Αποδείπνου προκειμένου να διευκολυνθούμε στην προσπάθεια προσευχής. Για τις σαράντα ημέρες μετά το Πάσχα, τις Πασχάλιες Βραδινές προσευχές.

---

Προσευχή πρωϊνή εναρκτήρια

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.

Βασιλεύ, Ουράνιε, Παράκλητε, το πνεύμα της αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρῶν, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον Αγαθέ τας ψυχάς ημών.

Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησόν ημας. (εκ γ΄)
Δόξα, και νυν…

Παναγία Τριάς, ελέησέ μας. Παντοκράτορ Κύριε, συγχώρησε τις αμαρτίες μας. Δέσποτα Χριστέ, κατανόησε τις αδυναμίες μας. Πνεύμα Άγιο, έλα και σκήνωσε στις ψυχές μας, θεραπεύοντας τις ψυχοσωματικές μας ασθένειες, με την πάντοτε αγαθή Σου διάθεση.

Κύριε, ελέησον. (εκ γ΄)

Δόξα, και νυν…

Πατέρα μας επουράνιε,
ας αγιασθεί το όνομά Σου,
ας έλθει η βασιλεία Σου,
ας γίνει το θέλημά Σου
όπως στον ουρανό,
έτσι και στην γη.
Δώσε μας σήμερα τον απαραίτητο
για την ζωή μας άρτο.
Συγχώρησε τα αμαρτήματά μας
όπως και μεις συγχωρούμε των άλλων.
Προστάτευσέ μας από δοκιμασίες.
Περιφρούρησέ μας από τον πονηρό.
Γιατί η αληθινή δύναμη
και η δόξα είναι δική Σου,
του Πατρός και του Υιού
και του Αγίου Πνεύματος,
τώρα και πάντοτε
και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

Ἦχος α΄.

Εξεγερθέντες του ύπνου, προσπίπτομέν σοι, αγαθέ, και των Αγγέλων τον ύμνον βοώμέν σοι, δυνατέ· Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ο Θεός· δια της Θεοτόκου ελέησον ημάς.

Δόξα Πατρί…

Ἦχος β΄.

Της κλίνης και του ύπνου εξεγείρας με, Κύριε, τον νουν μου φώτισον, και την καρδίαν και τα χείλη μου άνοιξον, εις το υμνείν Σε, Αγία Τριάς· Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ο Θεός· δια της Θεοτόκου ελέησον ημάς.

Και νυν και αεί…

Ἦχος γ΄.

Αθρόον ο Κριτὴς επελεύσεται, και εκάστου αι πράξεις γυμνωθήσονται· αλλὰ φόβῳ κράξωμεν εν τω μέσω της νυκτός· Άγιος, Άγιος, Άγιος ει, ο Θεός· δια της Θεοτόκου ελέησον ημάς.

---

Προσευχή ευχαριστίας και παράκλησης

Ανιστάμενος από τον νυχτερινό ύπνο, που μου χάρισες, Σε ευχαριστώ, Παναγία Τριάς, Θεέ μου, Πατέρα, Υιέ και Άγιο Πνεύμα, γιατί με την πολλή σου καλοσύνη και μακροθυμία δεν απέρριψες εμένα τον ράθυμο και αμαρτωλό μαζί με τις αμαρτίες μου, αλλά μου έδειξες την συνήθη φιλανθρωπία Σου και με «ξύπνησες» εμένα τον βουλιαγμένο στον εγωιστικό μου αυτοεναγκαλισμό να Σε συναντήσω και να Σε δοξολογήσω για τα δώρα Σου. Σε παρακαλώ κάνε το αυτό αρχή φωτισμού των σκέψεών μου. Άνοιξε το στόμα μου να μελετά και να εκφράζει τον λόγο Σου. Να συνειδητοποιεί το όφελος των εντολών Σου και να τηρεί το θέλημά Σου, και να ομολογεί και να δοξάζει με όλη την καρδιά το Πανάγιο όνομά σου, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, τώρα και πάντοτε και στούς αιώνες των αιώνων.

---

Προσευχή των Στάρετς της Όπτινα

Κύριε, βοήθησέ με να αντιμετωπίσω με ψυχική γαλήνη όλα όσα θα μου φέρει η σημερινή ημέρα. Βοήθησέ με να παραδοθώ ολοκληρωτικά στο άγιο θέλημά Σου. Στην κάθε ώρα αυτής της ημέρας, φώτιζέ με και δυνάμωνέ με για το καθετί.

Όποιες ειδήσεις κι αν λάβω στο διάστημα της σημερινής ημέρας, δίδαξέ με να τις δεχτώ με ηρεμία και με την πεποίθησι ότι προέρχονται από το άγιο θέλημά Σου.

Καθοδήγησε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου σε όλα τα έργα μου και τα λόγια μου. Σ’ όλες τις απρόοπτες περιστάσεις μη με αφήσεις να ξεχάσω ότι τα πάντα προέρχονται από Σένα.

Δίδαξέ με να συμπεριφέρoμαι σε κάθε μέλος της οικογενείας μου με ευθύτητα και σύνεση, ώστε να μην συγχύσω και στενοχωρήσω κανένα.

Κύριε δώσ’ μου τη δύναμη να υποφέρω τον κόπο και όλα τα γεγονότα της ημέρας αυτής καθ’ όλη την διάρκειά της. Καθοδήγησε την θέλησή μου και δίδαξέ με να προσεύχομαι, να πιστεύω, να υπομένω, να συγχωρώ και να αγαπώ. Αμήν.

Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.

---

«Εξάψαλμος»

Υπόλοιπο ενός παρελθόντος, εντεταγμένο στο σημερινό εκκλησιαστικό τυπικό, είναι μια ομάδα έξι ψαλμών, που αποτελούσαν το κυρίως σώμα της ακολουθίας του όρθρου κατά το παλαιότερο τυπικό, που ονομαζόταν ασματικό, και ψαλλόντουσαν αντιφωνικά.

Είναι εκπληκτικοί ψαλμοί σε περιεχόμενο. Εκφράζουν αγωνίες, παρακλήσεις, απορίες, ευχαριστίες, διαμαρτυρίες της προσευχόμενης ψυχής. Εκφράζουν το κυρίως θέμα της πίστεως, αφού όλα τα παραπάνω (αγωνία, παράκληση, απορία, ευχαριστία, διαμαρτυρία) συναπαρτίζουν το “σώμα” της πίστεως της προσωπικής, για την οποία ακόμα και οι απόστολοι παρακαλούσαν να τους την αυξήσει ο Χριστός.

Ας αγωνιστούμε “αιματηρά” μέχρι να γίνει η πίστη μας (η εμπιστοσύνη μας δηλαδή στον Χριστό, όχι η δογματική πίστη της Εκκλησίας)… “κόκκος σινάπεως” και τότε τα “βουνά” των προβλημάτων της ζωής μας θα είναι δυνατόν να μετατεθούν… στην θάλασσα του ελέους του Θεού.

Όσοι έχετε την δυνατότητα, προσθέσθε στην πρωινή σας προσευχή και αυτή την ορθρινή έκφραση. Θα γεμίσει φως η ψυχή σας θα ελευθερωθείτε από την αυταπάτη μιας εύκολης πίστεως. Θα απαλλαγείτε από μια πίστη ιδεολόγημα. Θα κατανοήσετε και σεις μαζί με τον Βλ. Πασκάλ ότι μια πίστη που δεν αμφιβάλλει είναι πεθαμένη πίστη.

---

Προσευχή ορθρινή

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς πάσης γαρ απολογίας απορούντες, ταύτην σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότῃ, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν. Ελέησον ημάς.

Δόξα Πατρί.

Κύριε, ελέησον ημάς, επί σοι γαρ πεποίθαμεν. Μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών αλλ’ επίβλεψον και νυν ως εύσπλαγχνος, και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών συ γαρ ει Θεός ημών, και ημείς λαός σου· πάντες έργα χειρών σου, και το όνομά σου επικεκλήμεθα.

Και νυν, και αεί.

Της ευσπλαγχνίας την πύλην, άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε· ελπίζοντες εις σε μη αστοχήσωμεν· ρυσθείημεν δια σου των περιστάσεων· συ γαρ ει η σωτηρία του γένους των χριστιανών.

---

Ψαλμός 3

Κύριε, πώς αυξηθήκαν οι εχθροί μου; Πολλοί στρέφονται εναντίον μου.

Πολλοί μου λένε: «Απ’ το Θεό για Σένα σωτηρία δεν υπάρχει».

Εσύ όμως Κύριε, είσαι ο βοηθός μου και η δόξα μου· Αυτός που την σκυμμένη κεφαλή μου υψώνει.

Καλώ με τη φωνή μου το Θεό και μ’ αποκρίνεται από το όρος της δικής Του αγιοσύνης.

Εγώ με ησυχία εξάπλωσα, αποκοιμήθηκα και ξύπνησα· αφού είμαι σίγουρος πως ο Κύριός μου οπωσδήποτε θα με βοηθήσει.

Δε σκιάζομαι πολυάριθμο λαό, που με έχθρα μού επιτίθεται και με κυκλώνει.

Ανάστα, Κύριε, και σώσε με, Θεέ μου! Τσάκισε των εχθρών μου την ισχύ, των ασεβών την βιαιότητα σαν τα σπασμένα δόντια να συντρίψεις.

Η σωτηρία μου από Σένα θα ’ρθει Κύριε, και στο λαό σου από Σένα η ευλογία.

---

Ψαλμός 37

Κύριε, μη μ’ επιπλήξεις πάνω στο θυμό Σου· και πάνω στην οργή Σου μη με τιμωρήσεις.

Γιατί με διαπέρασαν τα βέλη Σου· και με πιέζει το βαρύ Σου χέρι.

Δεν έχει μέρος υγιές το σώμα μου, γιατί Εσένα εξόργισα· πονούν τα κόκκαλά μου όλα, εξ’ αιτίας των αμαρτιών μου.

Οι ανομίες μου ξεπέρασαν το ύψος και από το κεφάλι μου· και σαν ασήκωτο φορτίο με πιέζουν.

Βρωμίσανε και σαπίσαν τα τραύματά μου από τις ανομίες μου.

Ταλαιπωρήθηκα, κυρτώθηκα εντελώς· θλιμμένος περπατώ όλη τη μέρα.

Τα σπλάγχνα μου είναι γεμάτα φλόγωση· και δεν υπάρχει υγεία στο κορμί μου.

Φθάρηκα και τσακίστηκα ολότελα· κραυγάζω από τον πόνο της καρδιάς μου.

Κύριε, Εσύ γνωρίζεις όλη τη λαχτάρα μου, κι ο στεναγμός μου από Εσέ δεν απεκρύβη.

Χτυπάει η καρδιά μου ανάστατη, μ’ άφησε η δύναμή μου· ως και το φως ακόμα των ματιών μου σβήνει.

Οι φίλοι μου και οι γνώριμοί μου δεν συμπαραστάθηκαν· κι οι πιο δικοί μου από μακριά κοιτάνε.

Αυτοί που τη ζωή μου να αφαιρέσουν θέλουνε· αυτοί που θέλουν να με βλάψουν, με απειλούν πως θα με καταστρέψουνε, κι απάτες όλη μέρα σχεδιάζουν.

Όμως εγώ θα κάνω τον κουφό, ότι δεν άκουσα· και τον μουγγό, που να μιλήσει δεν μπορεί, θα παραστήσω.

Είμαι σαν ένας άνθρωπος που δεν ακούει τίποτα· κι απόκριση στο στόμα του δεν έχει.

Γιατί σ’ Εσένα, εγώ Κύριε ήλπισα· Εσύ να μου αποκριθείς, Θεέ και Κύριε μου περιμένω.

Είπα, βοήθησέ με, να μη χαρούν οι εχθροί μ’ εμένα, Κύριε, ούτε όταν τρεκλίζω να κομπάζουν.

Γιατί εγώ είμαι πρόθυμος να υποστώ τις μαστιγώσεις για τις αμαρτίες μου, και ο πόνος μου γι’ αυτές είναι παντοτινά εμπρός μου.

Την ανομία μου δημόσια ομολογώ και θα φροντίσω την εξάλειψη της δικής μου αμαρτίας.

Οι εχθροί μου όμως ζουν και αυξάνονται, και είναι ισχυρότεροι από εμέ αυτοί που με μισούν αδίκως.

Ανταποδίδουνε κακό για το καλό και με συκοφαντούν γιατί μονίμως ψάχνω καλωσύνη.

Μη με εγκαταλείψεις Κύριε και μην απομακρύνεσαι από εμένα.

Έλα να με βοηθήσεις Κύριε, γιατί εγώ μονάχα Εσένα έχω σωτήρα.

---

Ψαλμός 62

Θεέ και Κύριε μου, Εσένα αναζητώ απ’ τα χαράματα· διψάει για Σένα η ψυχή μου· η σάρκα μου Εσένα αποζητάει σε αυτή την έρημη, στεγνή κι άνυδρη γη μας.

Μέσ’ στο ναό τον άγιό Σου Σ’ αναζήτησα, τη δύναμή Σου και τη δόξα Σου να δω, εγώ γυρεύω.

Επειδή, είναι πιο καλή και απ’ τη ζωή, η ευσπλαγχνία Σου, τα χείλη μου Εσένα θα ανυμνούνε.

Όλη μου τη ζωή θα Σ’ ευλογώ και στ’ όνομα Σου πάντα θα προστρέχω.

Σαν από εκλεκτό συμπόσιο, χορτάτη θα ’ναι πάντα η ψυχή μου και με χαρούμενα τα χείλη μου, το στόμα μου θα Σ’ ανυμνήσει.

Τη νύχτα στο κρεβάτι μου η σκέψη μου σ’ Εσένα όλο γυρίζει και ψιθυρίζω προσευχές.

Γιατί μου στάθηκες βοηθός: στον “ίσκιο απ’ τις φτερούγες” Σου, ύμνους χαράς Σού ψάλλω.

Σε Σένα δόθηκε και δέθηκε μαζί Σου η ζωή μου Κύριε, και με στηρίζει πάντοτε το δυνατό Σου χέρι.

Εκείνοι που μάταια ζητούνε να με καταστρέψουνε, θα μπουν στα έγκατα της γης.

Στην εξουσία του ξίφους θα παραδοθούν· των τσακαλιών τροφή θα γίνουν.

Κι ο βασιλιάς “κατά Θεόν” και “ἐκ Θεοῦ” θα βρει χαρά· όποιος ορκίζεται στ’ όνομα του Θεού θα χαίρεται γιατί των ψευδολόγων θα κλειστεί το στόμα.

---

Ψαλμός 87

Κύριε Θεέ μου και σωτήρα μου, σ’ Εσένα φώναξα όλη τη μέρα, τη νύχτα μπροστά Σου στάθηκα δεόμενος.

Είθε να φτάσει ως Εσένα η προσευχή μου· άκουσε Σε παρακαλώ προσεκτικά τον θρήνο μου.

Η ψυχή μου είναι γεμάτη πόνο, και η ζωή μου πλησίασε στο θάνατο.

Με λογαριάζουν για νεκρό· είμαι σαν άνθρωπος δίχως πια δύναμη.

Παρατημένος μέσα στους νεκρούς, αυτούς που κείτονται στον τάφο. Αυτούς που πια δεν τους υπολογίζεις, δεν κάνεις τίποτε γι’ αυτούς!

Στα βάθη της αβύσσου μ’ έριξες, μέσ’ στου θανάτου τη σκιά και το σκοτάδι.

Βάρυνε πάνω μου ο δικός Σου ο θυμός· όλα τα κύματά Σου ξέσπασαν σε μένα.

Μάκρυνες από μένα τους γνωστούς, μ’ έκανες να ’μαι φρίκη για τα μάτια τους· έμεινα μόνος πια και δεν μπορώ απ’ την δυστυχία μου να διαφύγω.

Θολώσανε τα μάτια μου, από την φτώχεια αναγκεμένα. Όλη τη μέρα, Κύριε, Σου φώναζα, τα χέρια μου άπλωνα σ’ Εσένα.

Θα κάνεις θαύματα για τους νεκρούς; ή μήπως οι σκιές θα σηκωθούν να Σε δοξολογήσουν;

Θα διηγηθεί κανείς μέσα στον τάφο την αγάπη Σου και την αλήθεια Σου στον Άδη;

Άρα μπορούν μες στα τρισκόταδα ν’ αναφανούν τα θαύματα και η δικαιοσύνη Σου στη γη της λησμονιάς; Στον Άδη;

Αλλά εγώ, Κύριε, Εσένα προσκυνώ· και το πρωί η προσευχή μου Εσένα ψάχνει.

Γιατί με αποπαίρνεις Κύριε; Γιατί κρυμμένο μου κρατάς το πρόσωπό Σου;

Φτωχός και πένης είμαι εγώ από τα νειάτα μου, υψώθηκα κοινωνικά, αλλά και πάλι σε φτώχεια και αμηχανία περιήλθα.

Περάσαν από πάνω μου οι πυρωμένες της οργής Σου θύελλες, και με συγκλόνισαν οι φοβερές οι απειλές Σου.

Σαν τα νερά με κύκλωσαν απ’ όλες τις μεριές, γύρω μου σφίγγουν σαν κλοιός όλη τη μέρα. Έδιωξες από εμέ τους φίλους και τους γείτονες· απομακρύνθηκαν απ’ την δική μου την ταλαιπωρία.

---

Ψαλμός 102

Τον Κύριο, ψυχή μου δοξολόγησε, και όλη μου η ύπαρξη, το όνομα Του τ’ άγιο ας προσκυνήσει.

Τον Κύριο, ψυχή μου δοξολόγησε, και μην ξεχνάς καμιά απ’ τις δικές Του καλωσύνες!

Αυτόν που συγχωρεί όλες τις ανομίες σου, και θεραπεύει τις αρρώστιες σου όλες.

Αυτόν που από το θάνατο γλυτώνει τη ζωή, και Εσένα πλημμυρίζει με έλεος και καλωσύνη.

Αυτόν οπού σου δίνει όσα ποθήσεις αγαθά, και την νεότητά σου καθώς του αετού ανανεώνει.

Έργα δικαιοσύνης κάνει ο Κύριος και δίκαιη κρίση σ’ όλους τους κατατρεγμένους.

Φανέρωσε όλα Του τα σχέδια στο Μωυσή και στους Ισραηλίτες όλα Του τα έργα.

Ο Κύριος είναι πονετικός και γενναιόδωρος, ανεκτικός και εύσπλαγχνος πολύ.

Δεν είναι η οργή Του αδιάκοπη και δεν κρατά ο θυμός Του πάντα.

Ό,τι μας έπρεπε για τις αμαρτίες μας δε μας το ’κανε, κι ανάλογα με τις παρανομίες δεν μας δίνει.

Όσο είναι το ύψος τ’ ουρανού επάνω απ’ τη γη, τόσο απέραντη είναι η αγάπη Του για κείνους που Τον αγαπούνε.

Όσο απέχει από τη δύση η ανατολή, τόσο απομάκρυνε από μας τις ανομίες.

Όπως σπλαχνίζεται ο πατέρας τα παιδιά, έτσι σπλαχνίζεται ο Κύριος εκείνους που Τον αγαπούνε.

Γιατί το ξέρει Αυτός από τί πλασθήκαμε, θυμάται πως είμαστε χώμα.

Σαν το χορτάρι είναι του ανθρώπου η ζωή, σαν το λουλούδι των αγρών, καθώς ανθίζει.

Μα σαν ο λίβας πάνω του περνά, δεν υπάρχει πια, ούτε και φαίνεται ο τόπος που βρισκόταν.

Αλλά η αγάπη του Κυρίου, για κείνους που Τον σέβονται, ήτανε πάντα και θα είναι και παντοτινά· και η καλωσύνη του για των παιδιών Του τα εγγόνια.

Για κείνους που τηρούν τη διαθήκη Του, και που τις εντολές Του τις θυμούνται να τις κάνουν πράξη.

Ο Κύριος έστησε στον ουρανό το θρόνο Του κι η εξουσία Του απλώνεται στα πάντα.

Δοξάστε όλοι Του οι άγγελοι τον Κύριο, δυνάμεις ισχυρότατες, οπού γεμάτοι υπακοή, το θέλημά Του εκτελείτε.

Δοξάστε όλες οι δυνάμεις οι ουράνιες τον Κύριο, διάκονοί Του ευλαβείς, που στην εντέλεια το πρόσταγμά Του υλοποιείτε.

Δοξάστε όλα τα έργα Του τον Κύριο· σε κάθε τόπο δόξαζε τον Κύριο, ψυχή μου.

---

Ψαλμός 142

Εισάκουσε την προσευχή μου Κύριε, αφουγκράσου τη δέησή μου.

Εισάκουσέ μου κατά το έλεός Σου Κύριε, και μη με κρίνεις, γιατί κανένας άνθρωπος δεν είναι δίκαιος μπροστά στα δικά Σου τα μάτια.

Καταδίωξε ο εχθρός την ύπαρξή μου και με εξουδένωσε εντελώς. Με έκανε να αισθάνομαι το σκότος των νεκρών που έχουν ήδη αιώνες πριν πεθάνει.

Ολιγοψύχησε η ψυχή μου Κύριε και η καρδιά μου αναστατώθηκε.

Θυμήθηκα τις μέρες της δικής Σου παρουσίας Κύριε. Μελέτησα όλα τα έργα Σου, στις ενέργειες «των χειρών» Σου συχνά την σκέψη μου βυθίζω.

Άπλωσα τα χέρια μου προς Εσένα Κύριε. Η ύπαρξή μου δροσιά ζητάει σαν το άνυδρο χωράφι.

Δέξου την προσευχή μου Κύριε, με εγκαταλείπει η ψυχή μου. Μην αποστρέψεις το πρόσωπό Σου από εμένα Κύριε και καταλήξω πεθαμένος!

Φανέρωσέ μου γρήγορα το έλεός Σου Κύριε για μένα, που σε Σένα ελπίζω. Γνώρισέ μου τρόπο ζωής να πορευθώ, σε Σένα καταφεύγει η ψυχή μου.

Λύτρωσέ με από τους εχθρούς μου Κύριε, εγώ σ’ Εσένα προστρέχω.

Μάθε με να τηρώ το θέλημά Σου Κύριε, αφού Εσύ είσαι ο Κύριος της ζωής μου. Το πνεύμα Σου το αγαθό, σε δρόμο ορθό ας με οδηγήσει.

Με την αγάπη Σου που είναι το όνομά Σου, θα με ζωογονήσεις Κύριε. Εξαιτίας του ελέους Σου θα ελευθερώσεις από την θλίψη την ψυχή μου.

Και τέλος, θα εξολοθρεύσεις όλους τους εχθρούς μου Κύριε και θα αφανίσεις όλους αυτούς που με ταλαιπωρούν, γιατί εγώ δικός Σου είμαι δούλος.

---

Ευχή ευχαριστήρια

Σε δοξάζω Κύριε Ιησού Χριστέ και Θεέ Παντοκράτορ, γιατί με τη θεϊκή σου και φιλάνθρωπη φροντίδα αξίωσες και μένα τον αμαρτωλό και ανάξιο να ελευθερωθώ από τον ύπνο και να εγερθώ.

Δέξου Κύριε, τα λόγια της προσευχής μου σαν των αγίων αγγέλων και κάνε η μικρή μου αυτή δέηση να προσφέρεται από τα αμαρτωλά μου χείλη από αγάπη για Σένα αλλά και από μια καθαρή καρδιά και από μια σκέψη, που ξέρει τα μέτρα της με ταπείνωση. Όταν αυτά μου τα χαρίσεις τότε και εγώ σαν τις φρόνιμες παρθένες της παραβολής Σου θα γίνω κοινωνός του γαμήλιου τραπεζιού που έχεις ετοιμάσει για τα παιδιά Σου μαζί με τον Πατέρα Σου και το Πανάγιο Πνεύμα. ΑΜΗΝ.

---

Ευχή στον Κύριό μας Ιησού Χριστό

Κύριε Ιησού Χριστέ και Θεέ μου, Σύ ήρθες να θεραπεύσεις με τη θυσία της αγάπης Σου τα πάθη των αμαρτιών μου και να γιατρέψεις με τις πληγές σου τα τραύματα της ψυχής μου. Χάρισε, λοιπόν, σε παρακαλώ, σε μένα που έπταισα σε πολλά, δάκρυα συνειδητοποίησης. Δώσε να καταλάβω την αξία του σώματός μου από την αγιότητα του δικού Σου σώματος και να ομορφήνει η ψυχή μου από το τίμιο Αίμα Σου, ελευθερωμένη από την πικρία της κακίας, με την οποία με «πότισε» ο διάβολος. Ύψωσε τον νου μου, που σέρνεται στην αμαρτία, ελκύοντάς τον προς Εσένα και σώσε με από το βάραθρο της καταστροφής. Δεν έχω μετάνοια για να αλλάξω τρόπο ζωής, ούτε ταπεινή σκέψη για να αξιολογήσω τα πράγματα, ούτε δάκρυα για να Σε παρακαλέσω, επιστρέφοντας σάν τον άσωτο στον πατρικό οίκο.

Έχει σκοτισθεί ο νους μου εξαρτημένος στα βιοτικά πάθη και δεν έχω δύναμη να προσβλέψω σε Σένα και να μαλακώσει η καρδιά μου από δάκρυα αγάπης, για Σένα.

Σε παρακαλώ, Κύριε Ιησού Χριστέ, Θησαυρέ της αγάπης και της αγιότητας, δώσε μου ολόψυχη μετάνοια και καρδιά αποφαστιστική προς αναζήτησή Σου. Δώσε μου την Χάρη σου και αποκατάστησε στο αρχαίο κάλλος την εικόνα της μορφής Σου εντός μου.

Σε εγκατέλειψα, σε παρακαλώ, μη με έγκαταλείψεις.

«Βγες» σε αναζήτησή μου και επίστρεψέ με στην ποίμνη Σου. Συναρίθμησέ με και πάλι στα πρόβατα της εκλεκτής Σου ποίμνης και θρέψε με, μαζί τους, με την τροφή των Αγίων Μυστηρίων Σου, με τις προσευχές και παρακλήσεις για όλα αυτά της Πάναγνης Μητέρας Σου και μητέρας μας καθώς και όλων των αγίων αδελφών μας. Αμήν.

[Μνημόνευση των αγίων της ημέρας και εξαίτηση της προσευχητικής μεσιτείας τους.]

---

Ωδή της Θεοτόκου

(Εκ του κατά Λουκάν, κεφ. α 46)

Τον Υιόν υμνεί και Θεόν, Μήτηρ Κόρη.

Την Θεοτόκον εν ύμνοις μεγαλύνωμεν.

Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κυριον, και ηγαλλίασε το πνεύμα μου επί τω Θεώ τω σωτήρι μου.

Ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού· ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί,

Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, και άγιον το όνομα αυτού, και το έλεος αυτού εις γενεάν, και γενεάν τοις φοβουμένοις αυτόν.

Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών.

Καθείλε δυνάστας από θρόνων, και ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών, και πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς.

Αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε προς τους πατέρας ημών, τω Αβραάμ, και τω σπέρματι αυτού έως αιώνος.

Την Τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν.

Άξιον εστίν ως αληθώς μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την Τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λογον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν.

---

---

Προσευχή παιδική

Αγαπημένε μου, Κύριε Ιησού Χριστέ,

δεν μπορώ να σκεφτώ και εγώ, σαν τους μεγάλους,

το πρόσωπό Σου και την αγάπη Σου!

Είμαι ακόμα μικρός (μικρή) και σκέφτομαι με τον δικό μου τρόπο.

Σε θέλω μια ζεστή αγκαλιά.

Σε θέλω μια ζεστή ατμόσφαιρα.

Σε θέλω στην ηλικία μου,

γιατί, αφού δέχτηκες και έγινες άνθρωπος

φυσικά πέρασες και από την ηλικία μου.

Εσύ ήσουν ένας “μικρός-Μεγάλος”,

εγώ είμαι απλά μικρός (μικρή).

Θέλω να με βοηθήσεις να Σε αγαπήσω σωστά.

Θέλω να με βοηθήσεις να γίνω αληθινός (αληθινή) και σωστός (σωστή).

Σωστός (σωστή), όπως θέλεις Εσύ.

Σε παρακαλώ λοιπόν προστάτεψέ με.

Σε παρακαλώ σκέπασε με την στοργή Σου τους γονείς και τα αδέλφια μου.

Σε παρακαλώ σκέπασε με την φροντίδα Σου τους συμμαθητές και τους φίλους μου.

Βοήθησέ με να τους αγαπάω όλους.

Μάθε με να είμαι γεμάτος (γεμάτη) αγάπη όπως Εσύ.

Διώξε κάθε κακία μου.

Βοήθησε, όλους τους ανθρώπους και εμένα, να καταλάβουμε ότι, μονάχα αν Σου μοιάσουμε, θα είμαστε ευτυχισμένοι και στα εύκολα και στα δύσκολα.

Δώσε αυτή η μέρα (η νύχτα) που έρχεται να είναι ήρεμη για όλους και για μένα.

Η Παναγία Παρθένος Μαρία, η μητέρα Σου, που μας την έδωσες και για δική μας μητέρα, μαζί με τον άγιο μου (…) καθώς και όλους τους αγίους Σου, που Σε αγαπούν σωστά και αγαπούν και εμάς με τον δικό Σου τρόπο, ας Σε παρακαλούν για όλους μας. ΑΜΗΝ.

Καλημέρα (Καληνύχτα) Χριστέ μου.

---

Β. Βραδινές προσευχές

Η καθ’ ημέραν

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.

Βασιλεύ, Ουράνιε, Παράκλητε, το πνεύμα της αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρῶν, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον Αγαθέ τας ψυχάς ημών.

Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησόν ημας. (εκ γ΄)

Δόξα, και νυν…

Παναγία Τριάς, ελέησέ μας. Παντοκράτορ Κύριε, συγχώρησε τις αμαρτίες μας. Δέσποτα Χριστέ, κατανόησε τις αδυναμίες μας. Πνεύμα Άγιο, έλα και σκήνωσε στις ψυχές μας, θεραπεύοντας τις ψυχοσωματικές μας ασθένειες, με την πάντοτε αγαθή Σου διάθεση.

Κύριε, ελέησον. (εκ γ΄)

Δόξα, και νυν…

Ψαλμός 50

Ελέησόν με Κύριε κατά το μέγα έλεός Σου και με τους απείρους Σου οικτιρμούς, εξάλειψέ μου κάθε αμαρτία.

Πλύνε με παντελώς από την ανομία μου και από την αμαρτία μου καθάρισέ με.

Γνωρίζω Κύριε την ανομία μου, την αμαρτία μου εγώ παντοτινά θυμάμαι.

Παρέβηκα την εντολήν Σου Κύριε και έκανα ενώπιόν Σου αμαρτήματα και έτσι φάνηκε το πόσο δίκαιο είχες στις αποφάσεις Σου και βγήκες νικητής, όταν κρινόσουν για εμένα.

Μέσα στον κύκλο της παράβασης και της φθοράς κι η δική μου άρχισε η ζωή, και η μητέρα μου μέσα στην αμαρτία γέννησε κι εμένα.

Συ όμως Κύριε, την αλήθεια αγαπάς, και τα μεγάλα και αφανή της γνώσης Σου, τα φανερώνεις και σε μένα.

Θα καθαρίσεις την ψυχή μου με το Πνεύμα Σου το άγιο, και με το Βάπτισμα λευκότερο από το χιόνι θα με κάνεις.

Το άκουσμα των λόγων Σου είναι για μένα αγαλλίαση και ευφροσύνη Κύριε, γιατί ελευθερώνει την ταπεινωμένη από την αμαρτία ύπαρξή μου.

Μη προσμετράς τις αμαρτίες μου και τις ανομίες μου συγχώρησέ τες.

Ανακαίνισε την καρδιά μου Κύριε, ώστε να είναι καθαρή και δώσ’ μου Πνεύμα ειλικρίνειας και αλήθειας.

Από τα μάτια Σου μη μ’ απορρίψεις Κύριε, και το Πνεύμα Σου το άγιο να μη το πάρεις από την ψυχή μου.

Δώσ’ μου την αίσθηση χαράς απ’ την αναμονή της σωτηρίας μου, και στήριξε τις ενέργειες και την πορεία μου, με το ηγεμονικό Σου Πνεύμα.

Όταν θα γίνει αυτό, το θέλημά Σου θα διδάξω στους παράνομους και θα βοηθήσω ασεβείς να επιστρέψουν προς Εσένα.

Λύτρωσέ με, από τον κίνδυνο φόνου και αιμάτων Κύριε, Συ ο Θεός της δικής μου σωτηρίας. Η γλώσσα μου θα χαίρεται να αναγγέλει το έλεός Σου.

Τα χείλη Κύριε και το στόμα μου για πάντα το όνομά Σου θα δοξολογούν.

Όλα θυσία σε Σένα θα γίνονται, που δεν ευχαριστιέσαι πια σε αιματηρές αλόγων ζώων θυσιάσεις.

Θυσία για Σένα Κύριε η καλωσύνη είναι και η ταπείνωση και αγαπάς κάθε καρδιά ταπεινομένη και συντετριμμένη.

Ευδόκησε να «χτιστεί» της ψυχής μου η πόλη Κύριε, και να οικοδομηθούν «τα τείχη» της, όπως της Ιερουσαλήμ.

Τότε στο «θυσιαστήριο της καρδιάς μου»θα δεχτείς αναφορά της ζωής μου ολόκληρης, σαν ολοκαύτωμα σε Σένα και σαν θυσία καλωσύνης.

Τότε θα γίνει η καρδιά μου θυσιαστήριο που τα πάντα σε Σένα θα προσφέρει.

---

Ψαλμός 142

Εισάκουσε την προσευχή μου, Κύριε, αφουγκράσου την δέησή μου.

Εισάκουσέ μου κατά το έλεός Σου, Κύριε, και μη με κρίνεις, γιατί κανένας άνθρωπος δεν είναι δίκαιος στα μάτια τα δικά Σου.

Καταδίωξε ο εχθρός την ύπαρξή μου και με εξουδένωσε εντελώς. Με έκανε να αισθάνομαι το σκότος των νεκρών που έχουν ήδη αιώνες πριν πεθάνει.

Ολιγοψύχησε η ψυχή μου Κύριε και αναστατώθηκε η καρδιά μου.

Θυμήθηκα τις μέρες της δικής Σου παρουσίας Κύριε. Μελέτησα όλα Σου τα έργα· στις ενέργειες «των χειρών» Σου συχνά την σκέψη μου βυθίζω.

Άπλωσα τα χέρια μου προς Εσένα Κύριε. Η ύπαρξή μου δροσιά ζητάει σαν το άνυδρο χωράφι.

Δέξου την προσευχή μου Κύριε, με εγκαταλείπει η ψυχή μου. Μη αποστρέψεις το πρόσωπό Σου από εμένα Κύριε και καταλήξω πεθαμένος!

Φανέρωσέ μου γρήγορα το έλεός Σου Κύριε, για μένα που σε Σένα ελπίζω. Γνώρισέ μου τρόπο ζωής να πορευθώ, σε Σένα καταφεύγει η ψυχή μου.

Λύτρωσέ με από τους εχθρούς μου Κύριε, μόνο σ’ Εσένα εγώ προστρέχω.

Μάθε με να τηρώ το θέλημά Σου Κύριε, αφού Εσύ είσαι ο Κύριος της ζωής μου. Το πνεύμα Σου το αγαθό, σε δρόμο ορθό θα με οδηγήσει.

Με την αγάπη Σου που είναι το όνομά Σου, θα με ζωογονήσεις Κύριε· με το έλεός Σου θα ελευθερώσεις από θλίψη την ψυχή μου.

Θα εξολοθρεύσεις όλους τους εχθρούς μου Κύριε και θα αφανίσεις αυτούς που μου ταλαιπωρούνε την ψυχή, γιατί εγώ δικός Σου είμαι δούλος.

---

---

Το Σύμβολο της Πίστεως

Πιστεύω σε ένα Θεό-Πατέρα, παντοκράτορα, ποιητή του ουρανού και της γης καθώς και όλων των ορατών και των αοράτων.

Πιστεύω σε ένα Κύριο, τον Ιησού Χριστό, τον μονογενή Υιό του Θεού, που γεννήθηκε από τον Θεό-Πατέρα πριν απ’ όλα. Ο οποίος είναι Φως εκ Φωτός, αληθινός Θεός εκ Θεού αληθινού. Ο οποίος δεν δημιουργήθηκε αλλά γεννήθηκε ομοούσιος με τον Πατέρα, και ο οποίος δημιούργησε τα πάντα.

Πιστεύω ότι ο Υιός, για μας τους ανθρώπους και για την σωτηρία μας, ήλθε στον κόσμο, έλαβε σάρκα με την συνέργεια του αγίου Πνεύματος και της αγίας Παρθένου Μαρίας και έγινε άνθρωπος. Και σταυρώθηκε για μας, επί Ποντίου Πιλάτου και έπαθε και ετάφη.

Και αναστήθηκε την τρίτη ημέρα όπως μαρτυρούν τα Ευαγγέλια.

Και ανελήφθη “στους ουρανούς” και ευρίσκεται μαζί με τον Πατέρα.

Και ο οποίος θα έλθει ενδόξως στον κόσμο πάλι για να κρίνει ζώντας και νεκρούς και να αρχίσει η αιώνια Βασιλεία Του.

Πιστεύω και στο Άγιο Πνεύμα, που είναι αυθύπαρκτο και ζωοποιό, το οποίο “εκπορεύεται” από τον Πατέρα και προσκυνείται και δοξάζεται από μας, μαζί με τον Πατέρα και τον Υιό και το οποίο μίλησε δια των προφητών.

Πιστεύω τέλος στο Μυστήριο της μίας αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.

Ομολογώ ένα Βάπτισμα, στο όνομα της αγίας Τριάδος, για άφεση των αμαρτιών.

Προσδοκώ την ανάσταση των νεκρών και την αιώνια ζωή μαζί με τον Χριστό. Αμήν.

Προσευχή στόν Χριστό

Χριστέ ο Θεός, Συ που παντού, στην γη και στον ουρανό, μονίμως προσκυνείσαι και δοξάζεσαι· Συ που είσαι μακρόθυμος, πολυέλεος και πολυεύσπλαγχνος· Συ που αγαπάς τους δικαίους και ελεείς τους αμαρτωλούς· Συ που καλείς όλους στην σωτηρία με την υπόσχεση της μελλοντικής χαράς· Εσύ, Κύριε, δέξου αυτή τη στιγμή και τις δικές μας προσευχές και κατεύθυνε την ζωή μας στην τήρηση των αγίων εντολών Σου.

Αγίασε τις ψυχές μας, άγνισε τα σώματά μας, διόρθωσε τις σκέψεις μας, καθάρισε τις επιθυμίες μας και λύτρωσέ μας από κάθε θλίψη και οδύνη και κακό.

Περιφρούρησε την ζωή μας με την προστασία των αγίων αγγέλων Σου, ώστε, φυλαττόμενοι και οδηγούμενοι από αυτούς, να φτάσουμε να ενωθούμε στην αγία Πίστη της Εκκλησίας Σου και στην συνειδητοποίηση της άφθαστης δόξας της Βασιλείας Σου τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων.

---

Προσευχή στην Παναγία

Άσπιλε, αμόλυντε, άφθορε, άχραντε, αγνή Παρθένε, Θεόνυμφε Δέσποινα. Συ που, με την θαυμαστή κυοφορία Σου, ένωσες τον Χριστό με τους ανθρώπους, και την πεσμένη φύση μας, την επανέφερες στον Ουρανό. Συ που είσαι η μόνη ελπίδα των απελπισμένων. Συ που είσαι βοήθεια αυτών που πολεμά ο Σατανάς. Συ που είσαι γρήγορη βοηθός αυτών που προστρέχουν σε Σένα και γίνεσαι καταφύγιο όλων των χριστιανών. Μη με σιχαθείς τον αμαρτωλό, τον βρώμικο, αυτόν που με αισχρούς λογισμούς και λόγους και πράξεις κατεμόλυνε όλο του τον εαυτό και εξαιτίας της ραθυμίας του έγινε εκουσίως δούλος των ηδονών της ζωής, αλλά σαν Μητέρα του φιλανθρώπου Θεού, σπλαχνίσου και εμένα τον αμαρτωλό και άσωτο.

Δέξου από τα ρυπαρά μου χείλη, την προσευχή μου και παρακάλεσε, με τη μητρική Σου παρρησία, τον Υιό Σου και Κύριό μου, να με σπλαχνιστεί, να παραβλέψει τα αναρίθμητα αμαρτήματά μου και να με βοηθήσει να μετανοήσω και να γίνω πράγματι δούλος Του και εργάτης των εντολών Του.

Σε παρακαλώ Δέσποινα Θεοτόκε, να μου συμπαρίστασαι πάντοτε με έλεος, συμπάθεια κι αγάπη. Σ᾿ αυτή μεν τη ζωή, σαν προστάτης και βοηθός, αποκρούοντας τις επιθέσεις του διαβόλου και καθοδηγώντας με, στο δρόμο της σωτηρίας· και την ώρα του θανάτου μου προστατεύοντας την αθλία ψυχή μου και διώχνοντας μακριά τις απαίσιες υπάρξεις των δαιμόνων· την ημέρα δε της Δευτέρας Παρουσίας, λυτρώνοντάς με από την αιώνια κόλαση, και κάνοντάς με κληρονόμο της ανέκφραστης δόξας του Υιού Σου και Θεού μας.

Είθε, Δέσποινά μου Υπεραγία Θεοτόκε, να κερδίσω τα ουράνια αγαθά με την δική Σου βοήθεια και μεσιτεία, και με τη Χάρη και το έλεος του μονογενούς Σου Υιού, του Κυρίου και Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, στον οποίο ανήκει η δόξα, η τιμή και η προσκύνηση, μαζί με τον Άναρχο Πατέρα και το Πανάγιο Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

---

Προσευχή στον Χριστό

Δώσε μας Κύριε, τώρα που πάμε να κοιμηθούμε, ανάπαυση σώματος και ψυχής και προστάτεψέ μας από τον εφιαλτικό ύπνο της αμαρτίας κι από κάθε σκοτεινή και νυκτερινή ηδυπάθεια. Κατασίγασε τις ορμές των παθών μας. Απόσβεσε τις φλογώδεις επιθέσεις του διαβόλου. Τις αμαρτωλές σαρκικές αναστατώσεις κατασίγασέ τες, και κάθε χαμερπές φρόνημά μας, εξουθένωσέ το.

Χάρισέ μας Κύριε:
νηφαλιότητα καρδίας,
εγρήγορση του νου,
συνετή σκέψη και ύπνο γαλήνιο κι ελεύθερο από κάθε σατανική φαντασία.

Κάνε Κύριε κατά την ώρα της προσευχής να έχουμε πάντοτε στην σκέψη μας τις άγιες εντολές Σου και η θύμηση του ελέους και της δικαιοσύνης Σου, να είναι μόνιμη στην ύπαρξή μας.

Διαρκής ας είναι η δοξολογία Σου από μας. Να υμνούμε, να ευλογούμε και να δοξάζουμε το πανάγιο όνομά Σου, του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

---

Προσευχή στον Άγγελο φύλακα

Άγιε άγγελε, συ ο συμπαραστάτης της αθλίας ψυχής μου και ταλαιπώρου μου ζωής, μη με εγκαταλείψεις τον αμαρτωλό.

Μην απομακρυνθείς από κοντά μου εξαιτίας των αμαρτιών μου.

Μην “επιτρέψεις” στον πονηρό δαίμονα να “κατακυριεύσει” την ύπαρξή μου μέσω των σωματικών μου επιθυμιών, αλλά ενίσχυσε την άθλια και παράλυτη θέλησή μου, οδηγώντας με στον Χριστό.

Ναι, άγιε άγγελε του Θεού, φύλακα και προστάτη της ύπαρξής μου, συγχώρησέ με για όσα σε έχω στενοχωρήσει στο παρελθόν, αλλά και για τις αμαρτίες της σημερινής ημέρας.

Προστάτεψέ με αυτή την νύχτα.

Φύλαξέ με από τις επιρροές του διαβόλου, ώστε να μη θλίψω σε κάτι τον Χριστό.

Παρακάλεσε για μένα τον Κύριο να με σταθεροποιήσει στην αγάπη Του και να με αναδείξει άξιο δούλο της καλωσύνης Του. ΑΜΗΝ.

---

Προσευχή συγχωρήσεως

Συγχώρησε, Κύριε, αυτούς που μας μισούν και μας αδικούν. Δείξε έλεος στους ελεήμονες. Ικανοποίησε στους αδελφούς και οικείους μας τα προς σωτηρίαν αιτήματά τους και χάρισέ τους την αιώνια ζωή Σου. Θεράπευσε τους ασθενείς. Καθοδήγησε τους ταξιδιώτες. Σε όσους μας βοηθούν και μας ελεούν συγχώρησέ τους τις αμαρτίες. Όσους παρακάλεσαν εμάς τους ανάξιους, να προσευχηθούμε γι’ αυτούς, συγχώρησέ τους και ελέησέ τους κατά το μέγα Σου έλεος.

Μνήσθητι Κύριε, όλων των πατέρων και των αδελφών μας που έχουν πεθάνει και ανάπαυσέ τους εκεί που δεσπόζει το φως του προσώπου Σου.

Μνήσθητι Κύριε όλων των αιχμαλώτων, σε κάθε είδους αιχμαλωσία αδελφών μας, και λύτρωσέ τους από κάθε άσχημη περίσταση.

Μνήσθητι Κύριε όλων των χριστιανών που μέσα στην Εκκλησία Σου αγωνίζονται να τηρήσουν το θέλημά Σου και ικανοποίησε τα προς σωτηρίαν αιτήματά τους χαρίζοντάς τους αιώνια ζωή.

Θυμήσου Κύριε κι εμάς τους αμαρτωλούς και ανάξιους δούλους Σου και φώτισε το νου μας με το φως της γνώσεως του θελήματός Σου. Οδήγησέ μας στον δρόμο της ζωής των εντολών Σου, με τις πρεσβείες της Παναχράντου Μητέρας Σου, Υπεραγίας Θεοτόκου Μαρίας και όλων Σου των αγίων. Αμήν.

---

Προσευχή για τους κεκοιμημένους

Μνήσθητι Κύριε των πατέρων και των αδελφών μας που έχουν πεθάνει με την ελπίδα της αναστάσεως και της αιώνιας ζωής. Μνήσθητι Κύριε όλων όσοι τελείωσαν την ζωή τους με ευσέβεια και πίστη σε Σένα, και συγχώρησέ τους κάθε αμάρτημα, εκούσιο και ακούσιο, που διέπραξαν με την σκέψη, ή με τα λόγια ή με πράξεις. Κατάταξέ τους στην βασιλεία Σου την επουράνια. Σε κατάσταση φωτεινή, σε κατάσταση ευχάριστη, σε κατάσταση αναψυχής. Όπου “δεν υπάρχει οδύνη, λύπη ή στεναγμός”. Εκεί όπου το φως του προσώπου Σου ευφραίνει τους απ’ αιώνων αγίους Σου.

Χάρισε σ’ αυτούς και σε μας την βασιλεία Σου, την μετοχή των μόνιμων και ανέκφραστων αγαθών Σου, δηλαδή την απόλαυση της μακάριας και ατελεύτητης ζωής Σου.

Συ, Χριστέ ο Θεός μας, είσαι η ζωή, η ανάσταση και η ανάπαυση των κεκοιμημένων δούλων Σου, κι Εσένα αγαπούμε και δοξάζουμε μαζί με τον Άναρχο Πατέρα Σου και το Πανάγιο και αγαθό και ζωοποιό Πνεύμα Σου, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

---

Προσευχή για την ώρα του θανάτου μας

Εσένα λατρεύω Κύριε, Εσένα, που δέχτηκες να ασχοληθείς με την ευτέλειά μου και δεν επέτρεψες να συλληφθώ στα δίχτυα του διαβόλου, αλλά έσωσες από την δυσκολία την ψυχή μου. Τώρα, Κύριε, σε παρακαλώ να με προστατέψεις και να με σκεπάσει και εμένα το έλεός Σου, διότι είναι ταραγμένη η ψυχή μου με την σκέψη του χωρισμού της από το σώμα μου. Φοβάμαι μήπως η κακότητα του διαβόλου τη συναντήσει και την ταλαιπωρήσει, εξαιτίας των αμαρτιών που έκαμα «εν γνώσει» ή «εν αγνοία».

Σπλαγχνίσου με, Κύριε, και προστάτεψέ με να μη δω τη σκοτεινή και απαίσια όψη των πονηρών δαιμόνων, αλλά να με παραλάβουν άγγελοί Σου γαλήνιοι και φωτεινοί. Ας μεγαλουργήσει το άγιο Όνομά Σου Κύριε και με την δύναμή Σου δέξου με στο θείο Σου Κριτήριο.

Όταν θα φανερώσεις την κατάστασή μου, Σε παρακαλώ μην επιτρέψεις να αποκτήσει δικαιώματα ο σατανάς σε μένα ούτε να με συμπαραλάβει στη δυστυχία της κόλασης!

Γίνε Κύριε, συμπαραστάτης μου και σωτήρας μου!

Συγχώρησε Κύριε την κατατραυματισμένη από τα ανθρώπινα πάθη ψυχή μου, και δια της μετανοίας και της εξομολογήσεως δέξου την, καθαρή και χωρίς αμαρτίες, κοντά Σου, Συ που είσαι γεμάτος έλεος και αγάπη και γι’ αυτό είσαι δοξαζόμενος από τους ανθρώπους όλων των αιώνων. Αμήν.

---

Η της Μεγάλης Τεσσαρακοστής

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.

Βασιλεύ, Ουράνιε, Παράκλητε, το πνεύμα της αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρῶν, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον Αγαθέ τας ψυχάς ημών.

Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (εκ γ΄)

Δόξα, και νυν…

Παναγία Τριάς, ελέησέ μας. Παντοκράτορ Κύριε, συγχώρησε τις αμαρτίες μας. Δέσποτα Χριστέ, κατανόησε τις αδυναμίες μας. Πνεύμα Άγιο, έλα και σκήνωσε στις ψυχές μας, θεραπεύοντας τις ψυχοσωματικές μας ασθένειες, με την πάντοτε αγαθή Σου διάθεση.

Κύριε, ελέησον. (εκ γ΄)

Δόξα, και νυν…

Ψαλμός 5

Άκουσε, Κύριε, Σε παρακαλώ τα λόγια της προσευχής μου, κατανόησε την κραυγή της ψυχής μου.

Πρόσεξε αυτά για τα οποία Σε παρακαλώ, Συ Κύριε Βασιλεύ και Θεέ μου, αφού μόνο σε Σένα απευθύνομαι.

Πολύ πρωί θα απευθύνομαι σε Σένα, το πρωί μπροστά Σου θα παρασταθώ για να με βλέπεις.

Εσύ δεν είσαι Θεός που θέλει την ασέβεια· μαζί Σου πονηρία είναι αδύνατον να κατοικήσει.

Ούτε, μπροστά Σου στέκονται παράνομοι αφού μισείς αυτούς που πράττουν αδικία.

Θα καταστρέψεις όλους όσοι με ψέματα πορεύονται· τους αιμοχαρείς και τους ύπουλους ο Κύριος τους απεχθάνεται με βδελυγμία.

Εγώ, όμως, Κύριε, χάριν της ευσπλαχνίας Σου θα μπω στο «σπίτι» Σου, θα προσκυνήσω τον ναό τον άγιό Σου «εν φόβω».

Οδήγησέ με, Κύριε, με τη δικαιοσύνη Σου, παρακάμπτοντας τους εχθρούς μου, βοήθησέ με να ’ρθω πιο κοντά Σου.

Στο στόμα τους δεν υπάρχει αλήθεια, η καρδιά τους είναι γεμάτη ανοησία· τάφος ολάνοιχτος ο λάρυγγάς τους και η γλώσσα τους δολία.

Καταδίκασέ τους, Κύριε, ας αποτύχουν τα σχέδιά τους. Διώξ’ τους για τις πολλές τις ανομίες τους αφού εναντίον Σου στράφηκαν.

Όσοι σ’ Εσένα ελπίζουν ας ευφραίνονται, ας χαίρονται παντοτινά, γιατί τους προστατεύεις· και τ’ όνομά Σου όσοι αγαπούν, για Σένανε ας καυχιούνται.

Τον δίκαιο, Εσύ Κύριε, τον ευλογείς και σαν ένα όπλο ισχυρό η ευαρέσκεια και η καλωσύνη Σου τον σκεπάζει.

---

1. Μεθ’ ημών ο Θεός, γνώτε έθνη και ηττάσθε.
   Ότι μεθ’ ημών ο Θεός.
2. Επακούσατε έως εσχάτου της γης.
   Ότι μεθ’ ημών ο Θεός.
3. Ισχυκότες ηττάσθε.
   Ότι μεθ’ ημών ο Θεός.
4. Εάν γαρ πάλιν ισχύσητε, και πάλιν ηττηθήσεσθε.
   Ότι μεθ’ ημών ο Θεός.
5. Και ην αν βουλήν βουλεύσησθε, διασκεδάσει Κύριος.
   Ότι μεθ’ ημών ο Θεός.
6. Ο λαός ο πορευόμενος εν σκότει, είδε φως μέγα.
   Ότι μεθ’ ημών ο Θεός.
7. Ότι Παιδίον εγεννήθη ημίν, Υιός, και εδόθη ημίν.
   Ότι μεθ’ ημών ο Θεός.
8. Και της ειρήνης αυτού ουκ έστιν όριον.
   Ότι μεθ’ ημών ο Θεός.
9. Και καλείται το όνομα αυτού, Μεγάλης Βουλής Άγγελος.
   Ότι μεθ’ ημών ο Θεός.
10. Πατήρ του μέλλοντος αιώνος.
    Ότι μεθ’ ημών ο Θεός.

---

Ψαλμός 6

Κύριε, μη με κρίνεις «εν θυμώ» και οργισμένος μη με τιμωρήσεις.

Σπλαχνίσου με Κύριε, γιατί είμαι αδύναμος, θεράπευσέ με, γιατί τα κόκκαλά μου τρέμουν.

Και η ψυχή μου συνταράζεται· αλλά ως πότε, Κύριε, Εσύ θα μένεις απαθής;

Γύρισε, Κύριε, λύτρωσε την ζωή μου· σώσε με, χάριν της δικής Σου ευσπλαχνίας.

Νεκρός κανείς δεν Σε θυμάται ούτε μπορεί στο θάνατο να Σε δοξολογεί.

Από τους στεναγμούς μου, απόκαμα, όλη τη νύχτα ξαπλωμένος κλαίω, τα δάκρυά μου μουσκεύουνε το στρώμα.

Το φως μου από την εξάντληση, αδυνάτισε, καταρρακώθηκα απ’ όλη αυτή τη θλίψη.

Φύγετε μακριά μου όλοι εσείς της ανομίας οι εργάτες, γιατί ο Κύριος εδέχθηκε του θρήνου μου τον ήχο.

Ο Κύριος την προσευχή μου την εδέχθηκε, και έκανε δεκτό το αίτημά μου.

Ας ντροπιαστούν, λοιπόν, κι ας αναστατωθούν όλοι μου οι εχθροί, ας επιστρέψουν πανικόβλητοι στα ίδια.

---

Ψαλμός 24

Σε Σένα, Κύριε, στρέφω τα μάτια της ψυχής μου.

Σε Σένα στηρίζω τις ελπίδες μου· μη επιτρέψεις να αμαρτήσω και έτσι περίγελως να γίνω του εχθρού.

Όλοι όσοι στηρίζονται σε Σένα, δώσε ποτέ να μην εντροπιασθούν· ντρόπιασε Κύριε τους σκόπιμους παραβάτες.

Κύριε, δείξε μου τους δρόμους των δικών Σου εντολών και μάθε μου τα μονοπάτια.

Οδήγησέ με στην αλήθεια Σου και δίδαξέ με ότι Σύ είσαι ο Θεός και ο σωτήρας μου· σ’ Εσένα ελπίζω όλη μέρα.

Θυμήσου πως ήσουν πάντα σπλαχνικός κι όλος αγάπη.

Τα παραπτώματα της νιότης μου και τα ανομήματά μου μη τα θυμηθείς· όπως ταιριάζει στην αγάπη Σου, να με σκεφτείς Κύριε με την δική Σου καλωσύνη.

Καλός και δίκαιος ο Κύριος γι’ αυτό και δείχνει στους αμαρτωλούς τον δρόμο.

Τους πράους οδηγεί σε συνετές ενέργειες, τον δρόμο Του σ’ αυτούς διδάσκει.

Όλοι οι δρόμοι του Κυρίου είναι έλεος και αλήθεια σ’ όσους επιζητούν, τις εντολές να εφαρμόζουν τις δικές Του.

Προς δόξαν του ονόματός Σου, Κύριε, συγχώρησε την αμαρτία μου την μεγάλη.

Καθένας που τον Κύριο σέβεται, διδάσκεται απ’ Αυτόν ποιο δρόμο να διαλέξει.

Η ζωή η δική του μόνιμα θα απολαύσει αγαθά και οι απόγονοί του των πατέρων τους θα πάρουνε τον τόπο.

Ενίσχυση είναι κραταιά ο Κύριος σε όσους Τον φοβούνται· σ’ αυτούς την διαθήκη Του θα φανερώσει.

Προσβλέπω μόνιμα στον Κύριο, γιατί αν σε παγίδα συλληφθώ, μόνος Αυτός μπορεί να με ελευθερώσει.

Ρίξε το βλέμμα Σου το σπλαχνικό σε μένα, Κύριε, έτσι μόνος κι αδύνατος που είμαι.

Οι στενοχώριες της καρδιάς μου αυξήθηκαν πολύ, λευτέρωσέ με από κάθε ανάγκη.

Την ταλαιπωρία και τον κόπο μου τον ψυχικό πρόσεξε, Κύριε, και εξάλειψέ μου κάθε αμαρτία.

Δες, Κύριε, πόσο αυξήθηκαν αυτοί που με μισούν αδίκως.

Φύλαξε την ζωή μου από τις δικές τους τις εισβολές και Σε παρακαλώ, μη ντροπιασθώ γιατί σε Σένα ήλπιζα και ελπίζω.

Άνθρωποι άκακοι και ευθείς με πλησιάζουνε γιατί εγώ τις θλίψεις μου υπέμεινα ελπίζοντας σε Σένα.

Λύτρωσε, Κύριε, από όλες τις θλίψεις μας, τον Ισραήλ και εμένα.

Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών των αμαρτωλών. (γ΄)

Πάσαι αι ουράνιαι Δυνάμεις των αγίων Αγγέλων και Αρχαγγέλων, πρεσβεύσατε υπέρ ημών των αμαρτωλών. (δίς)

Άγιε Ιωάννη, Προφήτα και Πρόδρομε, και Βαπτιστά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, πρέσβευε υπέρ ημών των αμαρτωλών. (δίς)

Όσιοι, θεοφόροι Πατέρες ημών, Ποιμένες και Διδάσκαλοι της οικουμένης, πρεσβεύσατε υπέρ ημών των αμαρτωλών. (δίς)

Η αήττητος και ακατάλυτος, και θεία δύναμις του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού, μη εγκαταλίπης ημάς τους αμαρτωλούς. (δίς)

---

Ψαλμός 30

Σε Σένα, Κύριε, ελπίζω. Δώσε να μη διαψευσθώ ποτέ. Απάλλαξέ με, με το έλεός Σου και γλύτωσέ με από εχθρούς.

Άκουσε την δέησή μου και σπεύσε να με λυτρώσεις. Γίνε Θεός υπερασπιστής μου και καταφύγιό μου.

Συ είσαι δύναμή μου και καταφύγιό μου με την ευσπλαχνία Σου θα με οδηγείς και θα με διατρέφεις.

Βγάλε με από την παγίδα που μου έστησαν γιατί Συ είσαι υπερασπιστής μου.

Στα χέρια Σου την ζωή μου θα εμπιστευθώ στο παρελθόν Εσύ με λύτρωσες, Θεέ μου αληθινέ.

Τους απεχθάνομαι αυτούς που σέβονται τα τιποτένια είδωλα, εγώ μονάχα σε Σένα, Κύριε, ελπίζω.

Αγάλλομαι και χαίρομαι για το έλεός Σου, Κύριε, γιατί είδες με κατανόηση την θλίψη μου και ελευθέρωσες την ζωή μου από δύσκολες περιστάσεις.

Δεν με εγκατέλειψες στα χέρια των εχθρών και μου εξασφάλισες την άνεση να φύγω.

Ελέησέ με, Κύριε, τώρα που θλίβομαι· μάτια, ψυχή και σάρκα μού τα ζάρωσε ο μόχθος.

Κατέστρεψαν, η θλίψη την ζωή μου, κι οι στεναγμοί τα χρόνια μου. Σκόρπισαν την δύναμή μου οι ταλαιπωρίες ακόμα και τα κόκκαλά μου φθάρηκαν.

Σε όλους τους εχθρούς μου έγινα περίγελως, στους γείτονες αντιπαθής και φόβος στους γνωστούς μου· όσοι με βλέπουν έξω, φεύγουν από μπρος μου.

Με ξέχασαν οι άνθρωποι σαν να ’μουνα νεκρός, με πέταξαν σαν το σπασμένο σκεύος.

Απ’ όσους γύρω κατοικούν διαβολές μονάχα άκουγα, να μου αφαιρέσουν την ζωή ήταν η πρόθεσή τους.

Αλλά εγώ σε Σένα μόνον, Κύριε, ήλπισα Εσύ είσαι ο Θεός μου, είπα.

Στα χέρια Σου η ζωή μου βρίσκεται λευτέρωσέ με από των εχθρών και απ’ αυτών που με καταδιώκουνε, τα χέρια.

Δείξε την παρουσία Σου σε μένα, Κύριε, σώσε με, με το έλεός Σου.

Μη με ντροπιάσεις, Κύριε, εμένα που Σε επικαλέσθηκα ας ντροπιασθούν οι ασεβείς και ας κατεβούν στον Άδη.

Ας βουβαθούν τα χείλη αυτά τα δόλια που εκστομίζουν ψέματα υπερήφανα με περιφρόνηση του δίκαιου ανθρώπου.

Πόσο μεγάλη είναι η αγαθότητά Σου, Κύριε, που την επιφυλάσσεις για εκείνους που Σε σέβονται. Και που θα τους την χορηγήσεις μπροστά σε όλους.

Η μυστική Σου προστασία θα τους σκεπάζει από ανθρώπινες ταραχές και στην δική Σου αγκαλιά θα προστατεύονται από επιθέσεις των εχθρών τους. Ευλογημένος να ’ναι ο Κύριος που με ασφάλισε με το έλεός Του σαν μέσα σε οχυρή πόλη.

Ενώ εγώ μέσα στην παραζάλη μου είχα πει: απέστρεψες το πρόσωπό Σου από μένα! Συ όμως άκουσες της δεήσεώς μου την φωνή, όταν βοήθεια ζήτησα από Σένα.

Αγαπάτε όλοι οι ευσεβείς τον Κύριο. Ο Κύριος φροντίζει τους πιστούς και τιμωρεί πολύ σκληρά αυτούς που φέρονται μ’ αλαζονεία.

Να είστε ανδρείοι και με γενναία καρδιά όσοι ελπίζετε στον Κύριο.

Φώτισον τους οφθαλμούς μου Χριστέ ο Θεός, μήποτε υπνώσω εις θάνατον, μήποτε είπη ο εχθρός μου· Ίσχυσα προς αυτόν.

Δόξα…

Αντιλήπτωρ της ψυχής μου, γενού, ο Θεός, ότι μέσον διαβαίνω παγίδων πολλών· ρύσαί με εξ αυτών, και σώσον με, αγαθέ, ως φιλάνθρωπος.

Και νυν…

Ότι ουκ έχομεν παρρησίαν δια τα πολλά ημών αμαρτήματα, συ τον εκ σου γεννηθέντα δυσώπησον, Θεοτόκε Παρθένε· πολλά γαρ ισχύει δέησις Μητρός, προς ευμένειαν Δεσπότου· μη παρίδης αμαρτωλών ικεσίας η πάνσεμνος· ότι ελεήμων εστί, και σώζειν δυνάμενος, ο και παθείν υπέρ ημών, σαρκί καταδεξάμενος.

---

Ψαλμός 89

Κύριε, καταφύγιο υπήρξες της ζωής μας, σ’ όλες τις παρελθούσες γενεές.

Προτού πλάσεις την γη και τους ανθρώπους της, συ ήσουνα παρών και θά’σαι πάντα.

Μην μας πεις, ξαναγυρίστε άνθρωποι στο χώμα, απ’ όπου και πλασθήκατε!

Δώσε μας, Κύριε, ζωή. Τα χίλια χρόνια είναι στα μάτια Σου, σαν την ημέρα την εχθές, που πέρασε, και σαν τη βάρδια την νυχτερινή.

Η ανθρώπινη ζωή μερικά μονάχα και μετρημένα χρόνια θάναι. Μοιάζει με χλόη πρωινή.

Το πρωί θα ανθίσει, ύστερα θα γεράσει, το βράδυ θα σκληρύνει, θα ξεραθεί και θα πέσει.

Έτσι και μας, η οργή Σου μας αφάνισε, και μας συντάραξε ο θυμός Σου.

Τις ανομίες μας τις είχες κάτω απ’ τα μάτια Σου, όλη μας τη ζωή, κάτω απ’ της όψης Σου το φως.

Πέρασαν όλες οι ημέρες μας ασκόπως, γι’ αυτό και η οργή Σου τις αφάνισε· τα χρόνια μας σκορπίσανε σαν της αράχνης τον ιστό.

Εβδομήντα είναι τα χρόνια της ζωής και για γερούς ογδόντα· το παραπάνω κούραση, κατάπτωση σωματική και μισεμός.

Ποιος κατανόησε ποτέ επωφελώς της οργής Σου το μέγεθος, και ποιος μπορεί σωστά να αναμετρήσει τον δικό Σου τον θυμό;

Δίδαξέ μας λοιπόν πώς να περνάμε μετρημένα τις μέρες της ζωής μας, και εμείς βαθειά θα αποχτήσουμε επίγνωση.

Στρέψε σε μας ευνοϊκό το πρόσωπό Σου, Κύριε, σπλαχνίσου εμάς τους δούλους Σου. Χόρτασέ μας, εξαρχής «απ’ το πρωί», με την αγάπη Σου, Κύριε, και τότε θα ’χουμε ευφροσύνη και αγαλλίαση όλες τις μέρες της ζωής μας.

Ας ευφρανθούμε αντί των ημερών που μας ταπείνωσες και για τα χρόνια που ήτανε γεμάτα δυστυχίες.

Δες με συμπάθεια τους δούλους Σου, τα έργα των χειρών Σου· και καθοδήγησε τα τέκνα τους.

Μακάρι η αγάπη του Θεού να βρίσκεται με μας, τα έργα μας να κατευθύνει.

---

Ευχή αγίου Βασιλείου

Κύριε και Θεέ μας, συ που κατά την διάρκεια της ημέρας μάς προστάτευσες από επιθέσεις τους, λύτρωσέ μας από κάθε δαιμονική παρουσία και τώρα που πλησιάζει η νύχτα. Την ύψωση των χεριών μας προς Εσένα, δέξου την σαν εσπερινή θυσία. Αξίωσέ μας να περάσουμε την ερχόμενη νύχτα ελεύθεροι από πειρασμούς και χωρίς αμαρτίες. Λύτρωσέ μας από κάθε ταραχή και δειλία δαιμονική. Χάρισε στις ψυχές μας κατάνυξη και στις σκέψεις μας την φροντίδα του πώς θα παρασταθούμε ενώπιον Σου την ημέρα της Δευτέρας Σου Παρουσίας.

Η αγάπη μας για Σένα, ας σταθεροποιεί τις ενέργειες των σωματικών μας λειτουργιών, σε υπακοή στον τρόπο ζωής που υποδεικνύουν οι άγιες εντολές Σου, ώστε να είμαστε κύριοι των επιθυμιών μας.

Λύτρωσέ μας από κάθε αισχρή, άπρεπη και βλαβερή φαντασία και επιθυμία. Δώσε μας δύναμη στην προσευχή, στήριξέ μας στην πίστη στο άγιο Πρόσωπό Σου και στην προκοπή της πορείας προς Εσένα Κύριε, με την θέληση και την καλοσύνη του μονογενούς Σου Υιού και του Παναγίου Σου Πνεύματος, μαζί με τους οποίους είσαι δοξασμένος τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων.

---

Προσευχή Μανασσή

Κύριε Παντοκράτορ Θεέ των πατέρων μας του Αβραάμ του Ισαάκ και του Ιακώβ και όλων των αγίων απογόνων τους, Συ που δημιούργησες τον ουρανό και την γη με όλη τους την ομορφιά· Συ που καθόρισες με μόνο τον λόγο Σου τα όρια της θαλάσσης· Εσένα που ευλαβικά φοβάται όλη η κτίση· Εσένα που είσαι Θεός μέγας, εύσπλαχνος και πολυέλεος· Εσένα που εξαιτίας της απέραντης αγάπης Σου έδωσες δυνατότητα μετανοίας και αφέσεως των αμαρτημάτων για σωτηρία ημών των αμαρτωλών· Εσένα Κύριε των δυνάμεων ευχαριστώ, γιατί έδωσες και σε μένα που έχω κάνει αμαρτίες περισσότερες απ’ όσοι οι κόκκοι του άμμου της θαλάσσης, δυνατότητα μετανοίας. Περίσσεψαν οι αμαρτίες μου, Κύριε, αυξήθηκαν, και δεν είμαι άξιος να ατενίσω τον ουρανό γιατί το πλήθος των αμαρτιών γίνεται ασήκωτο βάρος στους ώμους μου και δεν έχω άνεση να προσευχηθώ γιατί Σε έθλιψα, Κύριε, κάνοντας αμαρτίες μπρος στα μάτια Σου και παραβαίνοντας τα προστάγματά Σου.

Τώρα, γονατίζει η καρδιά μου ενώπιον Σου Κύριε και παρακαλεί την ευσπλαχνία Σου. Αμάρτησα Κύριε, αμάρτησα πολύ και το ξέρω, αλλά Σε παρακαλώ: Συγχώρησέ με και μη αφήσεις να καταστραφώ, μαζί με τις αμαρτίες μου, ούτε να χωριστώ από Σένα αιωνίως. Συ, Κύριε, είσαι Θεός που δέχεσαι την μετάνοια και θα δείξεις και σε μένα όλη Σου την καλοσύνη, αφού ανάξιο όντα θα με σώσεις κατά το πολύ έλεός Σου, και θα Σε δοξολογώ όλες τις ημέρες της ζωής μου, γιατί Εσένα υμνεί κάθε ύπαρξη ουράνια και δική Σου είναι η δόξα στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

---

Προσευχή συγχωρήσεως

Συγχώρησε, Κύριε, αυτούς που μας μισούν και μας αδικούν. Δείξε έλεος στους ελεήμονες. Ικανοποίησε στους αδελφούς και οικείους μας τα προς σωτηρίαν αιτήματά τους και χάρισέ τους την αιώνια ζωή Σου. Θεράπευσε τους ασθενείς. Καθοδήγησε τους ταξιδιώτες. Σε όσους μας βοηθούν και μας ελεούν συγχώρησέ τους τις αμαρτίες. Όσους παρακάλεσαν εμάς τους ανάξιους, να προσευχηθούμε γι’ αυτούς, συγχώρησέ τους και ελέησέ τους κατά το μέγα Σου έλεος.

Μνήσθητι Κύριε, όλων των πατέρων και των αδελφών μας που έχουν πεθάνει και ανάπαυσέ τους εκεί που δεσπόζει το φως του προσώπου Σου.

Μνήσθητι Κύριε όλων των αιχμαλώτων, σε κάθε είδους αιχμαλωσία αδελφών μας, και λύτρωσέ τους από κάθε άσχημη περίσταση.

Μνήσθητι Κύριε όλων των χριστιανών που μέσα στην Εκκλησία Σου αγωνίζονται να τηρήσουν το θέλημά Σου και ικανοποίησε τα προς σωτηρίαν αιτήματά τους χαρίζοντάς τους αιώνια ζωή.

Θυμήσου Κύριε κι εμάς τους αμαρτωλούς και ανάξιους δούλους Σου και φώτισε τον νου μας με το φως της γνώσεως του θελήματός Σου. Οδήγησέ μας στον δρόμο της ζωής των εντολών Σου, με τις πρεσβείες της Παναχράντου Μητέρας Σου, Υπεραγίας Θεοτόκου Μαρίας και όλων Σου των αγίων. Αμήν.

Κύριε των Δυνάμεων, μεθ’ ημών γενού· άλλον γαρ εκτός Σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν· Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς.

Κύριε, ει μη τους Αγίους Σου είχομεν πρεσβευτάς, και την αγαθότητά Σου συμπαθούσαν ημίν, πως ετολμώμεν, Σώτερ, υμνήσαι σε, ον ευλογούσιν απαύστως Άγγελοι; Καρδιογνώστα, φείσαι των ψυχών ημών.

Δόξα…

Πολλά τα πλήθη των εμών Θεοτόκε, πταισμάτων· προς σε κατέφυγον, Αγνή, σωτηρίας δεόμενος· Επίσκεψαι την ασθενούσαν μου ψυχήν, και πρέσβευε τω Υιώ σου και Θεώ ημών, δοθήναι μοι την άφεσιν ων έπραξα δεινών, μόνη ευλογημένη.

Και νυν…

Παναγία Θεοτόκε, τον χρόνον της ζωής μου, μη εγκαταλίπης με, ανθρωπίνη προστασία, μη καταπιστεύσης με, αλλ’ αυτή αντιλαβού, και ελέησόν με. Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν.

---

Γ. Πασχάλιες βραδινές προσευχές

Η ανάσταση του Χριστού είναι το κέντρο και το μέτρο της ζωής των χριστιανών. Τα πάντα για τους χριστιανούς είναι ο Χριστός, “ὃς, παρεδόθη διά τά παραπτώματα ἡμῶν καί ἠγέρθη διά τήν δικαίωσιν ἡμῶν” (Ρωμ. δ, 25). Χωρίς την ανάσταση “ματαία ἡ πίστις ἡμῶν” και ατελέσφορη η όποια μας θρησκευτική ενασχόληση, αν ο θάνατος είναι η τελική “κατάποση” των πάντων.

Ο Χριστός όμως έγινε άνθρωπος για να έχουμε εμείς πλησμονή ζωής. Προσέλαβε την ανθρώπινη φύση, ώστε να γίνουμε παιδιά και αδελφοί του, προσοικειούμενοι δια των αρετών, την αλήθεια Του· δίνοντάς μας τροφή την αγία Σάρκα Του “ἀντίδοτον τοῦ μή ἀποθανεῖν”· και νικώντας, προς χάριν μας, διά του θανάτου Του, τον θάνατο· ώστε εμείς να “ζωοποιούμεθα” (Θ. Λειτουργία αγ. Βασιλείου).

Ο Χριστός δεν πήγε στο θάνατο και αναστήθηκε-επέστρεψε, για να ξαναπεθάνει, όπως όλοι όσοι αναστήθηκαν. Ο Χριστός μπήκε στο “σκοτεινό δωμάτιο” του θανάτου και βγήκε “απέναντι” διαπερνώντας τον θάνατο. Ο Χριστός αναστήθηκε σε νέα δεδομένα. Εμφανιζόταν με κλειστές πόρτες. Υπήρχε σε πολλά μέρη συγχρόνως και πήρε αναλαμβανόμενος την ανθρώπινη σάρκα μαζί Του.

Οι χριστιανοί ξέρουν και πιστεύουν ότι αιωνιότητα δεν είναι κάτι αλλά Κάποιος. Πεθαίνοντας δεν πάνε κάπου, αλλά συναντούν Αυτόν που είναι η Ζωή και η Ανάσταση. Η Εκκλησία γιορτάζει κάθε μέρα, κατά τις σαράντα ημέρες που ακολουθούν το Πάσχα, την Ανάσταση. Επίσης και σ’ όλες τις Κυριακές του χρόνου γιορτάζει τον Αναστάντα Χριστό.

Στο διάστημα λοιπόν του Πεντηκοσταρίου, ας έχουμε προσευχή μας, τον νικητήριο Κανόνα της Ανάστασης (ποίημα του αγ. Ιωάννη του Δαμασκηνού), ώστε με την επανάληψη να προσοικειωθούμε νοηματικά και υπαρξιακά την Ανάσταση.

---

Προσευχή Διακαινησίμου εβδομάδος

Από την Κυριακή του Πάσχα έως την Κυριακή του Θωμά

Χριστός Ανέστη απ’ τους νεκρούς, τον θάνατο νικώντας με τον θάνατό Του· χαρίζοντας σ’ όλους εμάς, νεκρούς και ζωντανούς, την μόνιμη Ζωή Του (γ΄).

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν άγιον Κύριον, Ιησούν, τον μόνον αναμάρτητον. Τον Σταυρόν Σου, Χριστέ, προσκυνούμεν και την αγίαν Σου Ανάστασιν υμνούμεν και δοξάζομεν· Συ γαρ ει Θεός ημών, εκτός Σου άλλον ουκ οίδαμεν, το όνομά Σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί προσκυνήσωμεν την του Χριστού αγίαν Ανάστασιν· ιδού γαρ ήλθε δια του σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω. Δια παντός ευλογούντες τον Κύριον υμνούμεν την Ανάστασιν αυτού· σταυρόν γαρ υπομείνας δι’ ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν (γ΄).

Προλαβούσαι τον όρθρον αι περί Μαριάμ και ευρούσαι τον λίθον αποκυλισθέντα του μνήματος, ήκουον εκ του αγγέλου· τον εν φωτί αϊδίω υπάρχοντα μετά νεκρών τι ζητείτε ως άνθρωπον; Βλέπετε τα εντάφια σπάργανα· δράμετε και τω κόσμω κηρύξατε, ως ηγέρθη ο Κύριος θανατώσας τον θάνατον· ότι υπάρχει Θεού Υιός, του σώζοντος το γένος των ανθρώπων.

Ει και εν τάφω κατήλθες αθάνατε, αλλά του άδου καθείλες την δύναμιν· και ανέστης ως νικητής, Χριστέ ο Θεός, γυναιξί Μυροφόροις φθεγξάμενος Χαίρετε, και τοις σοις αποστόλοις ειρήνην δωρούμενος, ο τοις πεσούσι παρέχων ανάστασιν.

Εν τάφω σωματικώς, εν άδου δε μετά ψυχής ως Θεός, εν παραδείσω δε μετά ληστού και εν θρόνω υπήρχες, Χριστέ, μετά Πατρός και Πνεύματος πάντα πληρών ο απερίγραπτος.

Δόξα…

Ως ζωηφόρος, ως Παραδείσου ωραιότερος όντως και παστάδος πάσης βασιλικής αναδέδεικται λαμπρότερος, Χριστέ, ο τάφος σου, η πηγή της ημών αναστάσεως.

Και νυν…

Το του Υψίστου ηγιασμένον θείον σκηνωμα, χαίρε· δια σου γαρ δέδοται η χαρά, Θεοτόκε, τοις κραυγάζουσιν· Ευλογημένη συ εν γυναιξίν υπάρχεις, Πανάμωμε Δέσποινα. Χριστός Ανέστη απ’ τους νεκρούς, τον θάνατο νικώντας με τον θάνατό Του· χαρίζοντας σ’ όλους εμάς, νεκρούς και ζωντανούς, τη μόνιμη Ζωή Του.

---

Αναστάσιμη βραδινή προσευχή

Για την περίοδο από την Κυριακή του Θωμά έως την Τετάρτη της αποδόσεως του Πάσχα.

Κανόνας Αναστάσεως

Ποίημα Ιωάννου Δαμασκηνού

Ωδή α΄

Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε

Αναστάσεως ημέρα, ας χαρούμε λαοί. Πάσχα Κυρίου Πάσχα, από θανάτου στη ζωή και από τη γη στον ουρανό, Χριστός ο Θεός, μας μεταφέρει αγκαλιά, ας ψάλλουμε επινίκια.

Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε

Ας καθαρίσουμε την ύπαρξή μας και θα δούμε, με το θαυμαστό φως της Αναστάσεως, τον Χριστό που εξαστράπτει και ψέλνοντάς του επινίκια θα τον ακούσουμε να μας φωνάζει, Χαίρετε.

Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε

Ας ευφρανθούν οι ουρανοί, ας αγαλλιάσει και η γη, ας γιορτάσει ο κόσμος όλος, ο ορατός και ο αόρατος, ο Χριστός αναστήθηκε και έδωσε σε μας ευφροσύνη αιώνια.

Ωδή γ΄

Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε

Ελάτε όλοι να πιούμε, απ’ το καινούριο το ποτό, που δεν ανέβλυσε αυτό από άγονη πέτρα θαυμαστά, αλλ’ είναι από άφθαρτη πηγή, από τον τάφο του Χριστού, και που μ’ αυτό, στην πίστη στεριωνόμαστε.

Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε

Τώρα πλέον πλημύρισαν με φως, ο ουρανός, η γη κι ο «άλλος» κόσμος, ας εορτάσει κάθε άνθρωπος και όλα τα σύμπαντα, την Έγερση Χριστού, με την οποία «ορθοποδήσαμε».

Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε

Χθές, πέθανα και εγώ μαζί με Σε, Χριστέ μου, σήμερα όμως πλέον ανασταίνομαι από εσένανε τον αναστάντα. Μαζί Σου στον σταυρό ήμουνα χθες. Εσύ λοιπόν συνδόξασε και εμέ, Σωτήρ στη βασιλεία Σου.

Ωδή δ΄

Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε

Μαζί μας είναι και ο Αββακούμ, που ο Θεός τον έβαλε σκοπό, να δείχνει τον ολόφωτο άγγελο, που φωναχτά διδάσκει: Σήμερα, ήλθε η σωτηρία για τον κόσμο αυτόν, αφού αναστήθηκε ο Χριστός, ως παντοδύναμος.

Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε

Ο Δαβίδ παλαιά ο Θεοπάτορας, χόρευε καταχαρούμενος προπορευόμενος της κιβωτού του Νόμου, και σήμερα εμείς, ο άγιος του Θεού λαός, βλέποντας υλοποιημένα όλα εκείνα, ας ευφρανθούμε κατά Θεόν, γιατί αναστήθηκε ο Χριστός ως παντοδύναμος.

Ωδή ε΄

Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε

Ας προσευχηθούμε, νωρίς απ’ τα χαράματα, και αντί για μύρα ας προσφέρουμε ύμνο στον Κύριο, θα δούμε τότε τον Χριστό και μείς, τον ήλιο της Δικαιοσύνης, να ανατέλλει δίνοντας ζωή σε όλους μας.

Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε

«Βλέποντας» την απέραντη ευσπλαχνία σου, όσοι είναι δέσμιοι, θανάτου συνθηκών, έσπευσαν προς το φως Χριστέ, όντας πανευτυχείς, γιορτάζοντας το Πάσχα, την αιώνια και μόνιμη διάβαση στο φως.

Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε

Πρωτότοκο αρσενικό αφιέρωμα στον Θεό ήταν ο Χριστός σαν άνθρωπος, έγινε πασχάλιας θυσίας ο αμνός, απαλλαγμένος εντελώς από κηλίδες· έγινε το δικό μας Πάσχα, που σαν Θεός αληθινός είναι καθ’ όλα τέλειος.

Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε

Εκούσια, ο Χριστός που από μάς δοξάζεται είναι η ολοκλήρωση κάθε καλού, θυσιάστηκε για όλους εμάς, σαν Πάσχα καθαρτήριο, είναι ενιαύσιος πασχαλινός αμνός, και ανέτειλε αμέσως απ’ τον τάφο του, χάριν ημών, ωραίος δικαιοσύνης Ήλιος.

Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε

Ας προσέλθουμε λαμπαδοφόροι προς τον Χριστό· που βγαίνει σαν «νιόπαντρος» από το μνημείο του , για να συνεορτάσουμε μ’ αυτούς, που την γιορτή αγαπούν, το Πάσχα του Θεού το σωτήριο.

Ωδή στ΄

Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε

Κατέβηκες «στα τάρταρα της γης» και σύντριψες Χριστέ αιώνια δεσμά θανάτου, που κατακρατούσαν φυλακισμένους τους «απ’ αιώνων» μας νεκρούς. Αλλά Συ, ω Χριστέ, τριήμερος όπως από το κήτος ο Ιωνάς, ανέστης εκ του τάφου.

Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε

Την σφραγίδα με την οποία ασφάλισαν τον τάφο σου δεν την παραβίασες, Χριστέ, βγαίνοντας απ’ αυτόν, όπως και πριν την διατήρησες την παρθενία της μητέρας σου όταν γεννήθηκες, και άνοιξες για μας τις πόρτες του Παράδεισου.

Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε

Σωτήρ μου, ζωντανό θύμα και αθυσίαστο, Συ ως Θεός εκούσια προσέφερες τον εαυτό σου στον Πατέρα και έτσι ανέστησες μαζί σου όλη την ανθρωπότητα, ανασταινόμενος από τον τάφο.

Ωδή ζ΄

Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε

Αυτός, που έσωσε τρεις νεαρούς από της Βαβυλώνας τη φωτιά, έγινε άνθρωπος και υπέστη και μαρτύρια, και με το πάθος Του, έντυσε την ανθρώπινη θνητότητα με της αφθαρσίας την ποιότητα, Αυτός ο υπερένδοξος μοναδικός Θεός των πατέρων μας.

Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε

Έτρεξαν στον τάφο σου, φορτωμένες μύρα θεόφρονες γυναίκες, και τότε αυτόν που ως νεκρόν αναζητούσαν κλαίγοντας, τον προσκυνήσανε περιχαρείς Ζώντα Θεόν, και αυτά τα καλά νέα, τη θαυμαστή διάβαση απ’ τον θάνατο στη ζωή, στους μαθητές σου, Χριστέ, έφεραν.

Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε

Του θανάτου τη νέκρωση, του άδου την συντριβή και την καθαίρεση γιορτάζουμε την απαρχή επίσης της νέας μόνιμης ζωής. Υμνούμε λοιπόν τον αίτιον όλων αυτών, τον μοναδικό αξιολάτρευτο και υπερένδοξο Θεό, Τον των πατέρων μας.

Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε

Αυτή η ιερή νύχτα είναι γιορτή για όλους μας σωτήρια, πλημμυρισμένη φως· προάγγελος της ημέρας της ολόφωτης της γενικής Ανάστασης, κατά την οποία ο Χριστός, που είναι το άχρονο το φως, ανέτειλε φωτίζοντας όλους εμάς.

Ωδή η΄

Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε

Αυτή η επίσημη και άγια ημέρα, η πρώτη της βδομάδας, η εξαίρετη βασίλισσα όλων των ημερών, είναι η μέγιστη πανήγυρη των εορτών και κατ’ αυτήν δοξολογούμε τον Χριστόν εις τους αιώνες.

Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε

Ελάτε σ’ αυτήν την επίσημη ημέρα της Ανάστασης, και Βασιλείας του Χριστού, να κοινωνήσουμε από τη θεία ευφροσύνη αυτής της αλλιώτικης παραγωγής του αμπελιού, υμνούντες τον Χριστό ως Θεόν μας στους αιώνες.

Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε

Σήκωσε τα μάτια σου Εκκλησία – Νέα Σιών και δες· έχουν έλθει προς εσένα, σαν εκ θεού λάμποντα άστρα, τα τέκνα σου, από τη δύση και τον βορρά, τον νότο και την ανατολή, δοξάζοντα μαζί με Σε, Χριστόν εις τους αιώνες.

Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε

Πάτερ Παντοκράτορ και Λόγε και Πνεύμα, σε τρεις υποστάσεις θεότητα μία· υπερούσιε και υπέρθεε, στο όνομά Σου βαφτιστήκαμε και Εσένα ευλογούμε εις πάντας τους αιώνας.

Ωδή θ΄

Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε

Φωτίζου Εκκλησία, συ νέα Ιερουσαλήμ. Φωτίζου, γιατί η δόξα του Κυρίου, ανέτειλε για σένα. Χόρευε και αγάλλου, Εκκλησία – Νέα Σιών, τέρπου και συ μαζί αγνή και Θεοτόκε, για την Ανάσταση του τέκνου σου.

Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε

Θεϊκή, αγαπημένη και γλυκύτατη ήταν εκείνη Σου η φωνή, με την οποία μας υποσχέθηκες πραγματικά ότι θα είσαι μαζί μας, Χριστέ, μέχρι το τέλος της ζωής˙ αυτήν και οι πιστοί έχουμε αγκυροβόλιο και γεμίζουμε αγαλλίαση.

Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε

Συ, Χριστέ, είσαι το μεγάλο και ιερώτατο πασχαλινό «σφάγιο»· Συ, Χριστέ, είσαι η Σοφία, ο Λόγος, και του Θεού η Δύναμη· αξίωσέ μας να Σε «γευθούμε» «φανερώτερα» κατά την ανέσπερη ημέρα της βασιλείας Σου.

---

Δ. Προσευχές ετοιμασίας για τη Θεία Μετάληψη

Θεωρούμε ότι είναι σπουδαιότερο γεγονός να έχει κάποιος όλη την εβδομάδα μέσα του, την ενθύμηση της Κυριακάτικης μετοχής στην Αγία Ευχαριστία, παρά να διαβάζει μια ακολουθία εν είδει “passport” για την Μετάληψη. Με αυτό το σκεπτικό ταξινομήσαμε σε εφτά τμήματα (μαζί με την ευχαριστήρια προσευχή) την προετοιμασία για την Θεία Κοινωνία, προκειμένου να υποβοηθούμαστε να έχουμε κέντρο της όλης εβδομάδας την Κυριακή και την Μετάληψη των αγίων Μυστηρίων.

Αυτή η “ακολουθία” είναι μια επιπλέον απόδειξη του ότι οι χριστιανοί μας έχουν αποκοπεί από το Σώμα της Ευχαριστίας και το γλωσσικό ακατανόητο της Θείας Λειτουργίας “γέννησε” υποκατάστατα. Όλα όσα έχει αυτή η ακολουθία περιέχονται στις ευχές της Θ. Λειτουργίας, οι οποίες ατυχώς δεν ακούγονται.

Αυτονόητο ότι η προετοιμασία μετοχής στην Ευχαριστία δεν εξαντλείται μόνο σ᾿ αυτές τις προσευχές. Οπωσδήποτε έχει προηγηθεί νηστεία (φαγητό χωρίς λάδι δηλαδή) την Τετάρτη και την Παρασκευή που προηγούνται καθώς και μικρή εγκράτεια το βράδυ του Σαββάτου, όπως επίσης σε κάθε παραμονή μεταλήψεως, σε άλλη τυχόν ημέρα.

Δεν μπορεί να ισχυρίζεται κάποιος ότι αγαπά τον Χριστό και συγχρόνως να δυσανασχετεί στο να κάνει μια μικρή θυσία αγάπης. Η πνευματική ζωή δεν είναι καλές σκέψεις, αλλά τρόπος ζωής.

---

Δευτέρα βράδυ

Ωδή α΄

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Ας γίνει για μένα, Εύσπλαγχνε Κύριε, το άγιο Σώμα σου και το τίμιο Αίμα σου, ψωμί που θα με συντηρεί για την αιώνια ζωή, καθώς, και διώκτης, των ποικίλων ασθενημάτων μου.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Βεβηλώθηκα με αμαρτωλά έργα ο ταλαίπωρος και είμαι ανάξιος να μεταλάβω του αχράντου σου Σώματος και του θείου σου Αίματος, Χριστέ, αλλά Συ αξίωσέ με αυτής της μεταλήψεως.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε για μας

Γη αγαθή, ευλογημένη Θεόνυμφε, συ που βλάστησες τον Χριστό, τον θαυμαστό και σωτήριο για τον κόσμο στάχυ, αξίωσέ με αυτόν τρώγοντας να σώζομαι.

Ωδή γ΄

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Δάκρυα δώσε, Κύριε, μετανοίας, να καθαρίζω τον ρύπο της καρδιάς μου ώστε ενσυνείδητα «καθαρός» να προσέρχομαι με πίστη και φόβο, στην μετάληψη των θείων Δώρων Σου.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Εις συγχώρηση των πταισμάτων μου να είναι, Κύριε, το άχραντο Σώμα σου και το θείο Αίμα σου, εις μετοχή του Αγίου Πνεύματος και εις ζωή αιώνια, Φιλάνθρωπε, και σε ελευθέρωσή μου από πάθη και ταλαιπωρίες.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε για μας

Ζωής είσαι τράπεζα, Παναγία, του Άρτου, που κατέβηκε στον κόσμο από αγάπη και του έδωσε ζωή καινούργια, αξίωσε λοιπόν και μένα τον ανάξιο, να Τον γευθώ με φόβο και να ζήσω.

Ωδή δ΄

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Ήθελες και θυσιάστηκες για μας σαν πρόβατο, Πολυέλεε, γενόμενος άνθρωπος, για τις αμαρτίες των ανθρώπων· Σε ικετεύω λοιπόν να εξαλείψεις και τα δικά μου αμαρτήματα.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Θεράπευσε της ψυχής μου τα τραύματα, Κύριε, και αγίασέ με ολόκληρο και καταξίωσέ με Δέσποτα, να κοινωνήσω, εγώ ο ταλαίπωρος, Εσένα, που είσαι ο Μυστικός Δείπνος.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε για μας

Ίλεον κάνε και για μένα, Δέσποινα, Αυτόν που βγήκε από τα σπλάγχνα σου και φύλαξέ με αρρύπωτο και άμεμπτο, ώστε να αγιάζομαι μεταλαμβάνοντας τον πνευματικό Μαργαρίτη.

Ωδή ε΄

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Καθώς προείπες, Χριστέ, έλα και στη δική μου καρδιά του τιποτένιου δούλου Σου και μείνε μαζί μου όπως υποσχέθηκες· τώρα που τρώω το θείο Σώμα Σου και πίνω το Αίμα Σου.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Λόγε Θεού και Θεέ, ο «άνθρακας» του Σώματός Σου να δώσει φωτισμό στον σκοτισμένο εμένα· και το Αίμα Σου καθαρισμό της βέβηλης ψυχής μου.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε για μας

Μαρία, μητέρα του Θεού, σεπτή κατοικία της ευωδίας των αρετών, με τις προσευχές σου, κάνε και μένα «σκεύος εκλογής» για να μπορώ να μεταλαμβάνω από τα άγια Μυστήρια, που ο Υιός σου μας παρέδωσε.

---

Προσευχή λατρείας

Με αφοσίωση σε λατρεύω, κρυμμένη Θεότητα, Εσένα τον αληθινά παρόντα κάτω απ’ αυτά τα σχήματα· Όλη η καρδιά μου υποτάσσεται μπροστά σου, αφού να σε θεωρήσει πλήρως, αστοχεί. Όραση, αφή, γεύση αποτυγχάνουν όταν πρόκειται για σένα, αλλά μόνο την ακοή μπορεί κανείς άφοβα να εμπιστεύεται: πιστεύω ό,τι είπε ο Υιός του Θεού. Τίποτα άλλο, εκτός από τον Αληθινό Λόγο, για την αλήθεια. Πάνω στον σταυρό ήταν κρυμμένη μόνο η Θεότητα· εδώ είναι το ίδιο κρυμμένη και η ανθρώπινη ιδιότητα: και στις δύο ωστόσο, πιστεύοντας και ομολογώντας τες, ζητώ εκείνο που ζήτησε ο μετανοημένος ληστής. Xωρίς πληγές, σαν τον Θωμά, να εξετάζω· «Ο Θεός μου» κι εγώ να σε ομολογώ. Κάνε με να πιστεύω σ’ Εσένα όλο και περισσότερο, Σ’ Εσένα να έχω την ελπίδα μου, Εσένα ν’ αγαπώ. Ω μνήμη του θανάτου του Κυρίου, το ζωντανό ψωμί που δίνει στους ανθρώπους ζωή, δώσε στην ψυχή μου να ζει από σένα, και να γεύεται τη δική σου γλυκύτητα και εδώ παντοτινά. Σπλαχνικέ πελεκάνε Κύριε Ιησού, εμένα τον ακάθαρτο καθάρισέ με, με το Αίμα Σου, που μια του σταγόνα κάνει να σωθεί όλος ο κόσμος απ’ όλες τις αμαρτίες του. Ιησού, που “κρυμμένο” τώρα σε βλέπω, δώσε, σε παρακαλώ, εκείνο που τόσο διψώ: Να σε διακρίνω, με αποκαλυμμένη μορφή, ευτυχισμένος, στη θέαση της δόξας Σου.

---

Τρίτη βράδυ

Ωδή στ΄

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Νου ψυχή και καρδιά αγίασέ τα, Σωτήρ μου, καθώς και όλο το σώμα μου, και καταξίωσέ με, Δέσποτα, χωρίς βάρος ψυχής να προσέρχομαι στα φρικτά Μυστήρια.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Ξένος να γίνω από τα πάθη και να έχω προσθήκη της χάρης Σου και ζωή και ασφάλεια, με την μετάληψη των αγίων Σου Μυστηρίων, δώσε Χριστέ μου.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε για μας

Ο Λόγος του Θεού, και Θεός άγιος, αγίασε και μένα ολόκληρο, με τις παρακλήσεις της αγίας Μητέρας Σου, τώρα που προσέρχομαι στα θεία Μυστήρια.

Ωδή ζ΄

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Πηγή κάθε καλού, ας γίνει για μένα η μετάληψη, Χριστέ, των αθανάτων Μυστηρίων Σου, φως και ζωή και ελευθερία από τα πάθη. Να γίνει, Αγαθέ Κύριε, πρόξενος επίδοσης και προκοπής, κάθε θείας αρετής, για να Σε δοξολογώ.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Ρύσαι με Κύριε, από τα δαιμονικά πάθη, τις ανάγκες, και τις θλίψεις, τώρα που με πόθο και τρόμο και ευλάβεια προσέρχομαι Φιλάνθρωπε, στα αθάνατα και θεϊκά Μυστήριά Σου ψάλλοντας, Ευλογητός είσαι Κύριε, Θεέ των Πατέρων μας.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε για μας

Σένα που γέννησες υπερφυσικά τον Σωτήρα Χριστό, Θεοχαρίτωτε, Εσένα την αγνή και καθαρή παρακαλώ, ο ακάθαρτος δούλος σου, τώρα που πρόκειται να μετάσχω στα Άχραντα Μυστήρια, καθάρισέ με ψυχοσωματικά από κάθε μολυσμό.

Ωδή η΄

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Των αγίων Σου ουρανίων και φρικτών Μυστηρίων, και του θείου Σου μυστικού Δείπνου, καταξίωσέ με να γίνω κοινωνός, εγώ ο απεγνωσμένος Θεέ και Σωτήρα μου.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Υπό την ευσπλαγχνία σου κατέφυγα, Αγαθέ Κύριε, και Σου φωνάζω φοβισμένα: μείνε μαζί μου Σωτήρα μου, για νάμαι και εγώ μαζί Σου. Θαρρώντας στο έλεός Σου, τρώω το Σώμα Σου και πίνω το Αίμα Σου.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε για μας

Φρίκη με κατέχει, Κύριε, τώρα που δέχομαι μέσα μου το θεϊκό πυρ, μήπως κατακαώ σαν κερί και σαν χορτάρι. Τι φρικτό Μυστήριο! Τι θεϊκή ευσπλαγχνία! Πώς εγώ ο πήλινος μετέχω του θεϊκού Σώματος και Αίματος και αφθαρτοποιούμαι;

Ωδή θ΄

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Χρηστός είναι ο Κύριος γευθείτε το και δείτε το. Για χάρη μας έγινε άνθρωπος σαν εμάς, και πρόσφερε μόνιμα θυσία τον εαυτό του στον Πατέρα Του και έκτοτε διαρκώς σφαγιάζεται αγιάζοντας όσους μετέχουν στη θυσία.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Ψυχή και σώμα, μακάρι να αγιασθούν, να φωτισθούν, να σωθούν, να γίνουν κατοικία Σου, Δέσποτα. Με την μετοχή μου στα Άγια Μυστήρια να σε έχω ένοικο μαζί με τον Πατέρα και το Πνεύμα, Πολυεύσπλαγχνε, ευεργέτη μου.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Ως φως και ως φωτιά Σωτήρ μου, να γίνουν για μένα το Σώμα Σου και το Αίμα Σου το τιμιώτατο. Να κάψουν το υλικό της αμαρτίας και να εξαφανίσουν τα αγκάθια των παθών μου και να με φωτίσουν ολόκληρο να λατρεύω την Θεότητά Σου.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε για μας

Ενσαρκώθηκε, ο Θεός απ’ τα αγνά σου αίματα και γι’ αυτό όλη η κτίση σε δοξολογεί, Δέσποινα, και τα πλήθη των αγγέλων σε δοξάζουν, γιατί εξ αιτίας σου είδαν σαφώς τον Παντοκράτορα Θεό, όταν έγινε άνθρωπος.

---

Προσευχή ικεσίας

Παντοδύναμε και αιώνιε Κύριε, ιδού πλησιάζω στο Μυστήριο του Μονογενούς Υιού σου, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ως ασθενής στον θεράποντα της ζωής, ως ακάθαρτος στην πηγή της ευσπλαχνίας, ως τυφλός στο φως της αιώνιας λαμπρότητας, ως φτωχός και άθλιος, στον Κύριο του ουρανού και της γης. Ζητώ από την άπειρη γενναιοδωρία Σου να δεχθείς να θεραπεύσεις την ασθένειά μου, να πλύνεις τη ρυπαρότητά μου, να πλουτίσεις την φτώχεια μου, να ντύσεις τη γυμνότητά μου, να φωτίσεις την τύφλωσή μου, ώστε να λάβω τον Άρτο των αγγέλων, τον Βασιλέα των βασιλέων και Κύριο των κυρίων, με βαθύτατο σεβασμό και ταπεινοφροσύνη, με συντριβή και ευλάβεια, με αγνότητα και πίστη, με διαθέσεις και προθέσεις, που αρμόζουν στη σωτηρία της ψυχής μου. Δώσε μου σε παρακαλώ να λάβω, όχι μόνο τα αισθητά σημεία του Μυστηρίου του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου, αλλά και τη δύναμη αυτού του Μυστηρίου. Πραότατε Κύριε, κάνε να μεταλάβω αξίως το Σώμα και το Αίμα του Μονογενούς Υιού Σου, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, το οποίο εκείνος έλαβε από την Αειπάρθενο Μαρία, ώστε να αξιωθώ να ενσωματωθώ στο Μυστικό Του Σώμα και να συναριθμηθώ ανάμεσα στα μέλη Του. Πατέρα γεμάτε αγάπη, αυτόν τον αγαπημένο Υιό Σου, τον οποίο κατά την επίγεια πορεία μου, λαβαίνω “κρυμμένον” στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, δώσε μου, να Τον ατενίσω μια “μέρα” για πάντα, με “ακάλυπτο πρόσωπο”, Αυτόν, που ζει και βασιλεύει στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

---

Τετάρτη βράδυ

Ψαλμός 22

Ο Κύριος φροντίζει για μένα και δεν θα στερηθώ τίποτε.

Με έβαλε να «κατοικώ» στην Εκκλησία, που είναι πλήρης πνευματικής τροφής, με μεγάλωσε με την ανάπαυση του Βαπτίσματος.

Επέστρεψε την ψυχή μου από τα «είδωλα». Με οδήγησε στον δρόμο της καλωσύνης με την αγάπη, που είναι το όνομά Του.

Τώρα και ο θάνατος δε με φοβίζει γιατί και στον θάνατο ο Χριστός είναι μαζί μου. Ο Σταυρός Σου Κύριε με ενουθέτησε.

Παρέθεσες για μένα δείπνο το Σώμα Σου και το Αίμα Σου, εις πείσμα των δαιμόνων που με ταλαιπωρούν.

Άλειψες με το χρίσμα του αγίου Πνεύματος το κεφάλι μου, “μέθυσες” την ύπαρξή μου με την Ευχαριστία.

Η αγάπη Σου Κύριε, ας με αναζητά σ’ όλη μου τη ζωή.

Tας ανομίας μου πάριδε, Κύριε, ο εκ Παρθένου τεχθείς και την καρδίαν μου καθάρισον, ναόν αυτήν ποιών του αχράντου Σου Σώματος και Αίματος, μη με εξουδενώσης από του Σου προσώπου, ο αμέτρητον έχων το μέγα έλεος.

Δόξα…

Εις την μετάληψιν των αγιασμάτων σου, πως αναιδεσθώ ο ανάξιος; Εάν γαρ τολμήσω σοι προσελθείν συν τοις αξίοις, ο χιτών με ελέγχει, ότι ουκ έστι του Δείπνου, και κατάκρισιν προξενήσω τη πολυαμαρτήτω μου ψυχή. Καθάρισον, Κύριε, τον ῥύπον της ψυχής μου και σώσον με ως φιλάνθρωπος.

Και νυν…

Πολλά τα πλήθη των εμών, Θεοτόκε, πταισμάτων, προς σε κατέφυγον αγνή, σωτηρίας δεόμενος. Επίσκεψαι την ασθενούσαν μου ψυχήν, και πρέσβευε τω Υιώ σου και Θεώ ημών, δοθήναί μοι την άφεσιν, ων έπραξα δεινών, μόνη ευλογημένη.

---

Προσευχή του αγ. Αμβροσίου

Κύριε, Ιησού Χριστέ, ντρέπομαι να πλησιάσω στην Τράπεζα του γλυκυτάτου Συμποσίου σου, εγώ ο αμαρτωλός. Δεν προβάλλω αξιώσεις, στηριζόμενος σε δικές μου αρετές, αλλά εμπιστεύομαι τη δική Σου ευσπλαχνία και καλοσύνη. Δυστυχώς έχω καρδιά και σώμα, που τα κηλίδωσα με πολλά πταίσματα, και νου και γλώσσα, που δεν τα προφύλαξα με επιμέλεια.

Γι’ αυτό, Ελεήμων Κύριε, εγώ ο άθλιος ευρισκόμενος σε αμηχανία, προστρέχω και σπεύδω σ’ Εσένα, την πηγή του ελέους, ζητώντας έλεος και θεραπεία. Καταφεύγω στην προστασία Σου· δεν μπορώ να Σε αντέξω ως Κριτή, ποθώ να Σε έχω Σωτήρα. Σου δείχνω, Κύριε, τις πληγές μου, και εκφράζω την ντροπή μου για τις αμαρτίες μου. Γνωρίζω τα πολλά και μεγάλα αμαρτήματά μου, για τα οποία φοβάμαι. Ελπίζω, όμως, στο πέλαγος της ευσπλαχνίας Σου, που είναι απέραντη. Στρέψε προς εμένα τα σπλαγχνικά Σου μάτια, Κύριε Ιησού Χριστέ, Αιώνιε Βασιλεύ, Θεέ και Άνθρωπε, Συ που σταυρώθηκες για τον άνθρωπο!

Εισάκουσέ μου. Σ’ Εσένα ελπίζω. Σπλαχνίσου με, εμένα που είμαι γεμάτος αθλιότητες και αμαρτίες, Συ, που ποτέ δεν θ’ αφήσεις να στερέψει η πηγή του ελέους Σου! Χαίρε, Σωτήριο Θύμα, που προσφέρθηκες για μένα και για όλο το ανθρώπινο γένος πάνω στο Σταυρό.

Χαίρε, περίφημο και πολύτιμο Αίμα, που αναβλύζεις από τις πληγές του Εσταυρωμένου Κυρίου μου, Ιησού Χριστού, και “πλένεις” τις αμαρτίες όλου του κόσμου. Ενθυμήσου, Κύριε, το πλάσμα σου, που το λύτρωσες με το Αίμα σου, μετανοώ και επιθυμώ να διορθώσω ό,τι έκανα.

Αφαίρεσε από μένα, Πολυεύσπλαχνε Πατέρα, τα τραύματα και τις ουλές και συγχώρησε όλες τις ψυχοσωματικές αμαρτίες μου, ώστε να αξιωθώ να γευθώ αξίως τα Άγια των Αγίων.

Αυτή η ιερή τροφή του Σώματος και του Αίματός Σου, που εγώ ο ανάξιος σκοπεύω να λάβω, ας μου συγχωρέσει τις αμαρτίες, ας καθαρίσει τελείως τα εγκλήματά μου, ας διώξει τις αισχρές σκέψεις μου, και ας ανανεώσει τις καλές προθέσεις μου. Ας με οδηγήσει αποτελεσματικά στα έργα που Σε ευαρεστούν και ας προστατεύει σταθερά την ψυχή και το σώμα μου ενάντια στις επιβουλές των εχθρών μου. Αμήν.

---

Πέμπτη βράδυ

Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός μας, η πηγή της ζωής και της αθανασίας, ο δημιουργός του παντός, ο συνάναρχος Υιός του ανάρχου Πατρός.

Συ που από υπέρμετρη αγάπη έλαβες σάρκα κι έγινες άνθρωπος και σταυρώθηκες και θυσιάστηκες για μας τους αγνώμονες κι αχαρίστους· και με το αίμα Σου ανέπλασες την φύση μας που είχε φθαρεί από την αμαρτία·

Συ Κύριε Ιησού Χριστέ, δέξαι και την μετάνοια εμού του αμαρτωλού και άκουσε, με κατανόηση και αποδοχή τα λόγια της προσευχής μου·

Αμάρτησα, Κύριε, σαν τον άσωτο και δεν είμαι άξιος να ατενίσω την δόξα του προσώπου Σου, διότι κατεφρόνησα την αγάπη Σου, παραβαίνοντας τις εντολές Σου και καταπατώντας το θέλημά Σου.

Αλλά Συ, Κύριε, όντας ανεξίκακος, μακρόθυμος και πολυέλεος, δε με εγκατέλειψες στη φθορά των αμαρτιών μου, περιμένοντας οπωσδήποτε την επιστροφή μου σε Σένα. Συ, Κύριε, έχεις πει με το στόμα των προφητών Σου, ότι δεν επιθυμείς τον θάνατο του αμαρτωλού αλλά την επιστροφή του στην Ζωή. Ούτε θέλεις να χαθεί το δημιούργημά Σου, ούτε χαίρεις με την «απώλεια» ανθρώπων, αλλά επιθυμείς διακαώς να σωθούν όλοι και να γευθούν την αλήθεια της παρουσίας Σου.

Εγώ λοιπόν, αν και είμαι ανάξιος του ουρανού και της γης και αυτής ακόμα της πρόσκαιρης ζωής, αφού αλλοίωσα, την κατ’ εικόνα Σου δημιουργηθείσα ύπαρξή μου, υποτάσσοντας όλο μου τον εαυτό στην αμαρτία και υποδουλώνοντάς τον σε εγωκεντρικές ηδονές, προσέρχομαι σε Σένα, παίρνοντας θάρρος από την άμετρη καλωσύνη Σου και χωρίς να απελπίζομαι για τη σωτηρία μου, αφού είμαι δημιούργημα δικό Σου.

Δέξου κι εμένα, φιλάνθρωπε Χριστέ, όπως δέχτηκες την πόρνη, τον ληστή, τον τελώνη και τον άσωτο. Ανακούφισέ με από το βαρύ φορτίο των αμαρτιών, Συ, που φορτώθηκες τις αμαρτίες όλου του κόσμου και γιάτρεψες τις αρρώστιες όλων των ανθρώπων.

Συ που κάλεσες κοντά Σου για να τους αναπαύσεις, όλους τους κουρασμένους και φορτωμένους ποικίλα βάρη.

Συ που δεν ήρθες στον κόσμο για να καλέσεις τους δικαίους αλλά τους αμαρτωλούς, να επιστρέψουν “εν μετανοία”, καθάρισέ με από κάθε μολυσματική σαρκική ή ψυχική πληγή. Δίδαξέ με να αγωνίζομαι για τον αγιασμό μου, ώστε με καθαρή συνείδηση να υποδεχθώ το Σώμα και το Αίμα Σου και να Σε έχω μόνιμο «κάτοικο» της καρδιάς μου, μαζί με τον Πατέρα και το άγιο Πνεύμα.

Ναι, Κύριε Ιησού Χριστέ και Θεέ μου, κάνε να μην είναι για μένα εις κρίμα η μετάληψη της Θείας Ευχαριστίας, ούτε να καταντήσω ασθενής, ψυχικά και σωματικά, εξαιτίας της ανάξιας μετοχής μου στα μυστήρια. Κάνε μέχρι την τελευταία μου αναπνοή, να κοινωνώ όχι μόνον ακατακρίτως, αλλά και μετέχοντας στα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Εφοδιαζόμενος για την αιώνιο ζωή, αποκτώντας απολογία αποδεκτή την ημέρα της ένδοξης Δευτέρας Παρουσίας Σου· ώστε κι εγώ μαζί με τους αγίους Σου, να γίνω μέτοχος της αιωνίου Βασιλείας Σου, την οποία ετοίμασες γι’ αυτούς που Σε αγαπούν Κύριε, μαζί με τους οποίους είσαι ενωμένος στην δόξα του φωτός του Προσώπου Σου. Αμήν.

---

Παρασκευή βράδυ

Κύριε και Θεέ μου, ξέρω ότι δεν είμαι άξιος ούτε ικανός να Σε δεχτώ στο “σπίτι” της ψυχής μου γιατί είναι “ερείπιο” κι “έρημο” και δεν έχεις πού ν’ ακουμπήσεις. Όμως, όπως ταπείνωσες τον εαυτό Σου κι έγινες άνθρωπος, έτσι και τώρα ανέξου την “δυσωδία” μου.

Όπως καταδέχτηκες να ξαπλώσεις σε σπηλιά και σε παχνί αλόγων ζώων, έτσι καταδέξου να μπεις στο λερωμένο με αμαρτίες σώμα μου και στο “παχνί” της παράλογης ψυχής μου.

Όπως καταδέχθηκες να πας και να δειπνήσεις στο σπίτι του Σίμωνα του λεπρού, έτσι καταδέξου να μπεις και στο «σπίτι» της «λεπρής» κι αμαρτωλής ψυχής μου.

Όπως δεν απέρριψες την όμοια με μένα σε διάθεση, αμαρτωλή πόρνη, όταν Σε πλησίασε και Σε ακούμπησε, έτσι λυπήσου και μένα τον αμαρτωλό τώρα που θα Σε πλησιάσω να Σε μεταλάβω.

Όπως δεν σιχάθηκες να Σε καταφιλεί το βρωμερό και αμαρτωλό στόμα εκείνης της πόρνης, ούτε και το δικό μου στόμα να σιχαθείς, το βρωμερότερο από ’κείνης και αμαρτωλότερο και τα βρωμερά και ακάθαρτα και βέβηλα χείλη μου και την ακόμα πιο ακάθαρτη γλώσσα μου.

Αλλά να γίνει το μυστήριο του Παναγίου Σώματός Σου και του τιμίου Σου Αίματος: αγιασμός και φωτισμός και υγεία, της ψυχής και του σώματός μου, ανακούφιση από το βάρος των πολλών σφαλμάτων μου, περιφρούρηση από κάθε δαιμονική επίθεση, τερματισμός των πονηρών συνηθειών των παθών μου, ελευθερία τέλος από τα πάθη μου, τήρηση των εντολών Σου, αύξηση της Θείας Σου Χάριτος και οικείωση της Βασιλείας Σου.

Δεν προσέρχομαι καταφρονητικά και αδιάφορα, Χριστέ μου, στα άγια μυστήρια, αλλά ενθαρρυνόμενος από την ανέκφραστη αγάπη και καλωσύνη Σου και από τον φόβο μήπως, μένοντας μακρυά από αυτά για πολύ, κινδυνεύσω να με “καταπιεί” ο διάβολος.

Σε ικετεύω λοιπόν, Πανάγιε Κύριε, αγίασέ μου την ψυχή και το σώμα, τον νου, την καρδιά, όλο μου το σώμα και τις επιθυμίες του και όλη μου την ύπαρξη ανακαίνισέ την και ρίζωσε την αγάπη Σου, σ’ όλα τα μέλη της και αγίασέ με για πάντα.

Γίνε, Κύριε, βοηθός και κυβερνήτης της ζωής μου γεμίζοντάς την, με την ειρήνη Σου, και καταξιώνοντάς με, να σταθώ στα «δεξιά» Σου (Ματθ. 25, 33) μαζί με τους αγίους Σου. Σε παρακαλούν για όλα αυτά, η Πανάχραντη Μητέρα Σου, οι άγιοι άγγελοι κι όλοι οι απ’ αιώνων άγιοι, που ευαρέστησαν σε Σένα. Αμήν.

---

Σάββατο βράδυ

Εσένα Κύριε που είσαι ο μόνος καθαρός και άσπιλος, Εσένα που από ανέκφραστη αγάπη και φιλανθρωπία έγινες άνθρωπος με τρόπο απερίγραπτο, από τα παρθενικά αίματα της Παναγίας Μητέρας Σου, διά του αγίου Πνεύματος, κατ’ ευδοκίαν του Θεού Πατέρα, Εσένα Κύριε Ιησού Χριστέ, Σοφία και Ειρήνη και Δύναμη Θεού, παρακαλώ:

Νέκρωσε τα πάθη που καταστρέφουν την ψυχή μου, Συ που ως άνθρωπος καταδέχθηκες του Σταυρού τα καρφιά και τον θάνατο, που είναι για μας ο τρόπος, με τον οποίον ζωοποιούμεθα.

Σκόρπισε και θάψε, με άγιες σκέψεις, τις πονηρίες που σπέρνει στην καρδιά μου ο διάβολος, όπως και τον ίδιο τον διάβολο, Συ που με την Ταφή Σου διέλυσες το βασίλειο του θανάτου και του διαβόλου.

Ανάστησέ με, δίνοντάς μου ευκαιρίες μετανοίας και επιστροφής, εμένα που βυθίστηκα στην αμαρτία, Συ που με την Ανάστασή Σου, ανέστησες τον “προπάτορα Αδάμ”, δηλαδή το γένος των ανθρώπων.

Αξίωσέ με, δια της μεταλήψεως των αγίων μυστηρίων να σωθώ και να εισέλθω στην Βασιλεία Σου, Συ που με την Ανάληψή Σου θέωσες την ανθρώπινη σάρκα που προσέλαβες και την τίμησες, κάνοντάς την συγκάθεδρο του Ανάρχου Πατρός.

Κάνε με δοχείο πλήρες αγίου Πνεύματος, Συ που με την κάθοδο του Παρακλήτου Πνεύματος, έκανες τους αγίους Σου μαθητές, πανσόφους.

Ευδόκησε να Σε υποδεχθώ μαζί με τους αγίους Σου, Εσένα τον Ποιητή και Πλάστη μου κατά την ημέρα της ένδοξης δευτέρας Παρουσίας Σου, όταν θα έλθεις να κρίνεις την οικουμένη, ώστε σωσμένος να Σε δοξάζω ατέλειωτα, Εσένα, τον Άναρχο Πατέρα και το Πανάγιο και αγαθό και ζωοποιό Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

Προσευχή δεήσεως

Πιστεύω, Κύριε, αλλά κάνε να πιστεύω σταθερότερα. Ελπίζω, Κύριε, αλλά δώσε να ελπίζω με περισσότερη σιγουριά. Αγαπώ, Κύριε, αλλά βοήθα με να αγαπώ θυσιαστικότερα.

Με τη σοφία Σου κατεύθυνέ με, με τη δικαιοσύνη Σου συγκράτησέ με, με την πραότητά Σου παρηγόρησέ με, με τη δύναμή Σου προστάτευέ με. Προσπαθώ να Σου προσφέρω, Κύριε, ό,τι σκέπτομαι. Κάνε να είναι στραμμένο σ’ Εσένα ό,τι λέω. Να είναι για Σένα ό,τι κάνω. Να είναι σύμφωνο μ’ Εσένα ό,τι έχω. Να θέλω ό,τι θέλεις, να θέλω, επειδή το θέλεις, να θέλω, όπως το θέλεις, να θέλω, όσο Εσύ θέλεις.

Σε παρακαλώ, Κύριε: φώτισε τη διάνοιά μου, φλόγισε τη θέλησή μου, καθάρισε την καρδιά μου, αγίασε την ψυχή μου.

Κάνε να θρηνήσω τις περασμένες μου αμαρτίες, να αντιμετωπίσω νικηφόρα τους μελλοντικούς πειρασμούς, να διορθώσω τις αμαρτωλές ροπές μου, να καλλιεργήσω τις αρετές.

Χορήγησε μου, Αγαθέ Κύριε, αγάπη για Σένα. Δώσε μου τη δύναμη ν’ απαρνηθώ τον εαυτόν μου, δώσε μου ζήλο για τον πλησίον, δώσε μου αποστροφή για τον κόσμο της αμαρτίας. Κάνε με, συνετό στις συμβουλές, σταθερό στους κίνδυνους, υπομονετικό στις αντιξοότητες, ταπεινό στην ευημερία.

Κάνε, Κύριε, να είμαι στην προσευχή προσεκτικός, στο φαγητό εγκρατής, στην εργασία πρόθυμος, στις αποφάσεις σταθερός. Να φροντίζω την εσωτερική μου καθαρότητα, και την εξωτερική σεμνότητα.

Συνεχώς να “προσέχω” για να χαλιναγωγώ τη φύση μου, και να αναζωπυρώνω τη Χάρη σου, ώστε να τηρώ στις εντολές Σου, και να γίνομαι άξιος της σωτηρίας.

Ας μάθω από Σένα: πόσο φτωχά είναι τα γήινα, πόσο μεγάλα τα θεϊκά, πόσο σύντομα τα εγκόσμια, πόσο διαρκή τα αιώνια.

Δώσ’ μου να αντιληφθώ το θάνατό μου, όταν πλησιάζει, να “φοβηθώ” την κρίση Σου, ώστε να αποφύγω την κόλαση, και να “αποκτήσω” τον παράδεισο, μέσω του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας. Αμήν.

---

Κυριακή βράδυ

Ευχαριστία μετά την Θεία Μετάληψη

Α

Σ’ ευχαριστώ Κύριε και Θεέ μου, που δε με σιχάθηκες εμένα τον αμαρτωλό, αλλά με αξίωσες να κοινωνήσω τα άγια μυστήρια του Σώματος και του Αίματός Σου, αξιώνοντάς με των αχράντων και επουρανίων Σου δωρεών.

Συ, φιλάνθρωπε Χριστέ, που πέθανες και ανέστης και μας χάρισες τα μεγάλα και ζωοποιά αυτά μυστήρια, για αγιασμό των ψυχών και των σωμάτων μας, κάνε να γίνουν Αυτά: θεραπεία της ψυχής και του σώματός μου, απόκρουση κάθε δαιμονικής καταστάσεως, φωτισμός των «ματιών» της καρδιάς μου, ειρήνη των ψυχικών λειτουργιών μου, δώσε να αυξήσουν την πίστη μου, να με βοηθήσουν στην τήρηση των εντολών Σου, να μου προσθέσουν χάρη και να με κάνουν “οικείο” της Βασιλείας Σου, ώστε μένοντας δι’ αυτών στην κατάσταση της αγιαστικής χάρης Σου, να θυμάμαι διαρκώς την δική Σου παρουσία και να ζω όχι κατά τις δικές μου επιθυμίες, αλλά κατά το θέλημα, Σου του Κυρίου και ευεργέτη μου. Και ζώντας έτσι, όταν φύγω από αυτόν τον κόσμο για την αιώνιο Βασιλεία Σου, να γευθώ την μόνιμη ανάπαυση κοντά σε Σένα που είσαι η «απέραντος ηδονή των καθορώντων του Σου προσώπου το κάλλος το άρρητον».

Συ είσαι, Χριστέ ο Θεός μου, η μόνη πραγματική επιθυμία και η ανέκφραστη ευφροσύνη αυτών που Σε αγαπούν, κι Εσένα υμνεί όλη η κτίση στους αιώνες. Αμήν.

Β

Σε ευχαριστώ, Πάτερ άγιε, Θεέ Παντοδύναμε και Αιώνιε, γιατί εμένα τον αμαρτωλό και ανάξιο δούλο Σου δέχτηκες, χάρη στην ευσπλαχνία Σου, να με χορτάσεις με το πολύτιμο Σώμα και Αίμα του Υιού Σου, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Σε ικετεύω, να μην είναι αυτή η αγία Κοινωνία μια ένοχη πράξη μου, για την οποία θα τιμωρηθώ, αλλά σωτήρια μεσιτεία που θα μου δώσει τη συγχώρεση.

Να είναι για μένα, πανοπλία πίστεως και ασπίδα καλής θελήσεως.

Να με ελευθερώσει από τα ελαττώματά μου, να με απαλλάξει από τις άτακτες επιθυμίες μου και την αναζήτηση εγωιστικών ηδονών.

Να αυξήσει στην καρδιά μου, την θυσία, την αγάπη και την υπομονή, την ταπεινοφροσύνη και την υπακοή, καθώς και όλες τις αρετές.

Να με υπερασπίζει σταθερά ενάντια στις επιβουλές όλων των εχθρών, ορατών και αοράτων.

Να ηρεμεί τελείως όλα μου τα πάθη, σωματικά και πνευματικά.

Να με κρατάει σταθερά προσκολλημένο σ’ Εσένα, τον μοναδικό αληθινό Θεό, και την ευτυχή ολοκλήρωση του σκοπού για τον οποίο υπάρχω.

Σε ικετεύω να δεχθείς να οδηγήσεις, και εμένα τον αμαρτωλό, σ’ εκείνο το απερίγραπτο συμπόσιο, όπου Εσύ, μαζί με τον Υιό σου και το Πνεύμα το Άγιο, θα είσαι για τους αγίους Σου το αληθινό φως, ο πλήρης χορτασμός, η αιώνια χαρά, η ολοκληρωμένη αγαλλίαση και η τέλεια ευτυχία, μέσω του του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αμήν.

Γ

Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε, το φως της σκοτισμένης από την αμαρτία ψυχής μου, η ελπίδα, η σκέπη, η καταφυγή, η παραμυθία, η ευτυχία μου, Σ’ ευχαριστώ γιατί με αξίωσες, εμένα τον ανάξιο, να κοινωνήσω το άχραντο Σώμα και το τίμιο Αίμα του Υιού Σου.

Συ λοιπόν που γέννησες το αληθινό φως, φώτισε τα νοητά μάτια της καρδιάς μου.

Συ που γέννησες Αυτόν που δίνει την αθάνατη ζωή, ζωοποίησε και μένα που έχω πεθάνει από τις αμαρτίες μου.

Συ που έγινες εύσπλαχνη μητέρα του ελεήμονα Θεού, ελέησε και μένα και δώσε μου κατάνυξη και συντριβή εσωτερική και ταπεινοφροσύνη στην σκέψη μου κι ελευθερία στον νου μου, από τις αιχμαλωσίες των παθών.

Αξίωσέ με, μέχρι το τέλος της ζωής μου, να κοινωνώ ακατακρίτως των αχράντων μυστηρίων για θεραπεία της ψυχής και του σώματός μου και δώσε μου δάκρυα μετανοίας και εξομολογήσεως ώστε να υμνώ και να δοξάζω όλες τις ημέρες της ζωής μου, Εσένα, που είσαι ευλογημένη και δεδοξασμένη στους αιώνες. Αμήν.

---

Η Παναγία μητέρα μας

Ζωή και ζωοποιός είναι μόνον ο Χριστός, οι χτύποι της καρδιάς είναι απλώς επιβίωση. Αφού λοιπόν Ζωή είναι ο Χριστός, τότε η Παναγία είναι Μητέρα της Ζωής, όπως λέει και το απολυτίκιο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Γέννησε Αυτόν που είναι η όντως Ζωή και γίνεται και για μας “εἴσοδος” εις την Ζωήν. Η αγάπη μας γι’ Αυτήν και συνεπώς η προσευχή μας προς Αυτήν έχει αποδέκτη και στόχο τον Χριστό. Η αξία της Παναγίας έγκειται στο ότι κρατά στα χέρια Της τον Χριστό. Από Αυτόν αποχτά αξία. Για Εκείνον μας απασχολεί και μας ενδιαφέρει. Χωρίς τον Χριστό η Παναγία δεν δέχεται την αγάπη μας και την τιμή μας. Υπάρχει εκ του Χριστού. Τιμάται από τον Χριστό. Την αγαπάμε για τον Χριστό, αφού γίνεται και μητέρα όλων όσων πιστεύουν στον Χριστό.

Χάριν λοιπόν του Χριστού, έχουμε γι’ Αυτήν μητρική αγάπη και απευθυνόμαστε σ’ Αυτήν ως αγαπημένο μας πρόσωπο.

Η παράκληση είναι παλαιά προσευχή προς Αυτήν, που μπορεί, με το έλεος του Χριστού, να γίνει για μας Παράκλησις (=παρηγορία) στην καθημερινότητα της ζωής μας.

---

Μικρός Παρακλητικός Κανόνας στην Υπεραγία Θεοτόκο

Ωδή α΄

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Πολλοίς συνεχόμενος πειρασμοίς, προς σε καταφεύγω, σωτηρίαν επιζητών, Ω Μήτερ του Λογου και Παρθένε, των δυσχερών και δεινών με διάσωσον.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Παθών με ταράττουσι προσβολαί, πολλής αθυμίας, εμπιπλώσαί μου την ψυχήν, ειρήνευσον, Κορη, τη γαλήνη, τη του Υιού και Θεού σου, Πανάμωμε.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Σωτήρα τεκούσάν σε και Θεόν, δυσωπώ, Παρθένε, λυτρωθήναί με των δεινών, σοι γαρ νυν προσφεύγων ανατείνω, και την ψυχήν και την διάνοιαν.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Νοσούντα το σώμα και την ψυχήν, επισκοπής θείας, και προνοίας της παρά σου, αξίωσον, μόνη Θεομήτορ, ως αγαθή αγαθού τε λοχεύτρια.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Προστασίαν και σκέπην, ζωής εμής τίθημι, Σε, Θεογεννήτορ, Παρθένε, συ με κυβέρνησον, προς τον λιμένα σου, των αγαθών η αιτία, των πιστών το στήριγμα, μόνη πανύμνητε.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Ικετεύω, Παρθένε, τον ψυχικόν τάραχον, και της αθυμίας την ζάλην, διασκεδάσαι μου, συ γαρ, Θεόνυμφε, τον αρχηγόν της γαλήνης, τον Χριστόν εκύησας, μόνη Πανάχραντε.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Ευεργέτην τεκούσα, τον των καλών αίτιον, της ευεργεσίας τον πλούτον, πάσιν ανάβλυσον, πάντα γαρ δύνασαι, ως δυνατόν εν ισχύϊ, τον Χριστόν κυήσασα, Θεομακάριστε.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Χαλεπαίς αρρωστίαις, και νοσεροίς πάθεσιν, εξεταζομένω, Παρθένε, συ μοι βοήθησον, των ιαμάτων γαρ, ανελλιπή σε γινώσκω, θησαυρόν, Πανάμωμε, τον αδαπάνητον.

Ωδή δ΄

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Των παθών μου τον τάραχον, η τον κυβερνήτην τεκούσα Κυριον, και τον κλύδωνα κατεύνασον, των εμών πταισμάτων, Θεονύμφευτε.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Ευσπλαγχνίας την άβυσσον, επικαλουμένω της σης παράσχου μοι, η τον εύσπλαγχνον κυήσασα, και Σωτήρα πάντων των υμνούντων σε.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Απολαύοντες, Παναγνε, των σων δωρημάτων ευχαριστήριον, αναμέλπομεν εφύμνιον, οι γινώσκοντές σε Θεομήτορα.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Οι ελπίδα και στήριγμα, και της σωτηρίας τείχος ακράδαντον, κεκτημένοι σε, Πανύμνητε, δυσχερείας πάσης, εκλυτρούμεθα.

Ωδή ε΄

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Έμπλησον, Αγνή, ευφροσύνης την καρδίαν μου, την σην ακήρατον διδούσα χαράν, της ευφροσύνης, η γεννήσασα τον αίτιον.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Λύτρωσαι ημάς, εκ κινδύνων, Θεοτόκε Αγνή, η αιωνίαν τεκούσα λύτρωσιν, και την ειρήνην, την πάντα νουν υπερέχουσαν.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Λύσον την αχλύν, των πταισμάτων μου, Θεόνυμφε, τω φωτισμώ της σης λαμπρότητος, η φως τεκούσα, το θείον και προαιώνιον.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Ίασαι Αγνή, των παθών μου την ασθένειαν, επισκοπής σου αξιώσασα, και την υγείαν, τη πρεσβεία σου παράσχου μοι.

Ωδή ς΄

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Θανάτου και της φθοράς ως έσωσεν, εαυτόν εκδεδωκώς τω θανάτω, την τη φθορά και θανάτω μου φύσιν, κατασχεθείσαν, Παρθένε, δυσώπησον, τον Κυριον σου και Υιόν, της εχθρών κακουργίας με ρύσασθαι.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Προστάτιν σε της ζωής επίσταμαι, και φρουράν ασφαλεστάτην, Παρθένε, των πειρασμών διαλύουσαν όχλον, και επηρείας δαιμόνων ελαύνουσαν, και δέομαι διαπαντός, εκ φθοράς των παθών μου ρυσθήναί με.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Ως τείχος καταφυγής κεκτήμεθα, και ψυχών σε παντελή σωτηρίαν, και πλατυσμόν εν ταις θλίψεσι, Κορη, και τω φωτί σου αεί αγαλλόμεθα. Ω Δεσποινα, και νυν ημάς, των παθών και κινδύνων διάσωσον.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Εν κλίνη νυν ασθενών κατάκειμαι, και ουκ έστιν ίασις τη σαρκι μου, αλλ’ η Θεόν και Σωτήρα του κόσμου, και τον λυτήρα των νόσων κυήσασα, σου δέομαι της αγαθής, εκ φθοράς νοσημάτων ανάστησον.

Ωδή ζ΄

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Την ημών σωτηρίαν, ως ηθέλησας Σώτερ, οικονομήσασθαι, εν μήτρα της Παρθένου, κατώκησας τω κόσμω, ην προστάτιν ανέδειξας, Ο των Πατέρων ημών Θεός, ευλογητός ει.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Θελητήν του ελέους, ον εγέννησας, Μήτερ αγνή δυσώπησον, ρυσθήναι των πταισμάτων, ψυχής τε μολυσμάτων, τους εν πίστει κραυγάζοντας, Ο των Πατέρων ημών Θεός, ευλογητός ει.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Θησαυρόν σωτηρίας, και πηγήν αφθαρσίας, την σε κυήσασαν, και πύργον ασφαλείας, και θύραν μετανοίας, τοις κραυγάζουσιν έδειξας, Ο των Πατέρων ημών Θεός, ευλογητός ει.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Σωμάτων μαλακίας, και ψυχών αρρωστίας, Θεογεννήτρια, των πόθω προσιόντων, τη σκέπη σου τη θεία, θεραπεύειν αξίωσον, η τον Σωτήρα Χριστόν, ημίν αποτεκούσα

Ωδή η΄

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Τους βοηθείας της παρά σου δεομένους, μη παρίδης Παρθένε, υμνούντας, και υπερυψούντάς σε, Κορη, εις αιώνας.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Των ιαμάτων το δαψιλές, επιχέεις τοις πιστώς υμνούσί σε Παρθένε, και υπερυψούσι τον άφραστόν σου τόκον.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Τας ασθενείας μου της ψυχής ιατρεύεις, και σαρκός τας οδύνας, Παρθένε, ίνα σε δοξάζω την Κεχαριτωμένην.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Των πειρασμών συ τας προσβολάς εκδιώκεις, και παθών τας εφόδους Παρθένε, όθεν σε υμνούμεν εις πάντας τους αιώνας.

Ωδή θ΄

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Ροήν μου των δακρύων, μη αποποιήσης, η τον παντός εκ προσώπου παν δάκρυον, αφηρηκότα Παρθένε, Χριστόν κυήσασα.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Χαράς μου την καρδίαν, πλήρωσον, Παρθένε, η της χαράς δεξαμένη το πλήρωμα, της αμαρτίας την λύπην, εξαφανίσασα.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Λιμήν και προστασία, των σοι προσφευγόντων, γενού Παρθένε, και τείχος ακράδαντον, καταφυγή τε και σκέπη, και αγαλλίαμα.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Φωτός σου ταις ακτίσι, λάμπρυνον, Παρθένε, το ζοφερόν της αγνοίας διώκουσα, τους ευσεβώς Θεοτόκον, σε καταγγέλλοντας.

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών

Κακώσεως εν τόπω, τω της ασθενείας, ταπεινωθέντα, Παρθένε, θεράπευσον, εξ αρρωστίας εις ρώσιν, μετασκευάζουσα.

---

ΣΤ. Προσωπικές προσευχές

Η προσευχή είναι το μυστήριο της σχέσης του πεπερασμένου ανθρώπου με τον άπειρο Θεό. Μια τέτοια σχέση μόνον έναρξη μπορεί να έχει και πορεία!
Πώς να διανοηθείς κατάληξη και τέρμα;

Είναι λοιπόν η προσευχή η ασφαλέστερη έκφραση της “οικοδομής” της σχέσεως του ανθρώπου με τον Θεό. Αρχίζει· συνεχίζει· και… περατούται (;) όταν συναντηθούν… αδιαμεσολάβητα: “πρόσωπον προς πρόσωπον”. Τότε η συνάντηση γίνεται μια αιώνια αγκαλιά ευτυχίας όπως λέει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο (Λουκ. 16, 22).

Μέχρι να γίνει αυτό, ο άνθρωπος εκφράζει την αγάπη του στο αγαπημένο πρόσωπο του Χριστού με την προσευχή, που ουσιαστικά είναι η χαρούμενη ανταπόκριση σε ένα “ραντεβού” συνειδητοποίησης της σχέσεως! Όσο αμεσότερα ανταποκρίνεται στο… “ραντεβού” τόσο περισσότερο αγαπά.

Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος μας λέει:

“την αγάπη σου για τον Θεό θα σου την φανερώσει η ώρα της προσευχής”…

Σ’ αυτές τις… “συναντήσεις” ο άνθρωπος χρειάζεται (όπως και όταν μαθαίνει μουσική) το κείμενο των λόγων προσευχής κάποιου άλλου, προκειμένου να “μάθει” να προσεύχεται. Θέλει όμως και να εκφράζεται στην προσευχή με την ανακουφιστική αμεσότητα των δικών του λόγων. Νομίζουμε ότι τα παρακάτω κείμενα έχουν τα δεδομένα να λειτουργήσουν κατ’ αυτόν τον τρόπον, και ως «εκπαίδευση» αλλά και ως προσωπική έκφραση.

Ας τα εκμεταλλευτούμε.

Προσευχή στο Πνεύμα το Άγιο

Κύριε Ιησού Χριστέ,

Συ πριν αναληφθείς υποσχέθηκες να στείλεις το Πνεύμα το Άγιο, στην ύπαρξη, τις ψυχές και τα σώματα δηλαδή, των αποστόλων και μαθητών Σου, ώστε να συνειδητοποιήσουν τον τρόπο συνέχισης του έργου που Συ άρχισες και να αποκτήσουν εσωτερική αγιότητα και δύναμη γι’ αυτό.

Αξίωσε και μας, Κύριε, μιας τέτοιας δωρεάς, που θα μας στηρίξει στην απόφαση και θα μας βοηθήσει στην απόκτηση του αγιασμού μας, που είναι το θέλημά Σου.
Δώσε μας:

• Πνεύμα Σοφίας, για να αξιολογούμε σωστά την ζωή·
• Πνεύμα σύνεσης, για διάκριση των σωστών επιλογών και αποφάσεων·
• Πνεύμα διδακτικό, για θυσιαστική συνεισφορά στους αδελφούς μας·
• Πνεύμα καρτερίας, για άρση του όποιου σταυρού μας και υπέρβασης των εμποδίων της σωτηρίας μας·
• Πνεύμα γνώσεως, για μια ουσιαστική αυτογνωσία και μια ήρεμη και σαφή γνώση, της πίστης της Εκκλησίας Σου για Σένα.

Βοήθησέ μας, Κύριε, να μη περιμένουμε, με την αυταπάτη “διευκολυντικής απάθειας» το Πνεύμα Σου ούτε και να περιμένουμε την αλλαγή μας, μηχανικά, αλλά με αποφασιστικό δυναμισμό, κάθε θυσίας από μέρους μας, προκειμένου να γίνει η καρδιά μας προσφερόμενη κατοικία γι’ Αυτό.

Έλα, Πνεύμα Άγιο, Κύριε του Φωτός, γέμισε τις καρδιές μας, κατασκηνώνοντας μονίμως σ’ αυτές, με την “φωτιά” της Θείας Αγάπης.

Έλα, Συ, Φως όλων όσων όντως ζουν, διείσδυσε στο βάθος και της δικής μας καρδιάς και φώτισέ την, ενισχύοντάς μας στον κόπο του καθαρισμού της. Έλα, Συ Πατέρα των φτωχών, και δώσε μας θησαυρούς που αντέχουν στη δοκιμασία του Φωτός και δώσε μας την δύναμη να απορρίψουμε ό,τι μας χωρίζει από την αγάπη Σου και το Φως Σου.

Εμφύτευσε στην ψυχή μας την παιδική αγάπη για τον Θεό Πατέρα μας και βοήθησέ μας να αυξήσουμε την αδελφική αγάπη, που είναι η απαρχή της ουσιαστικής υπαρξιακής αλλαγής μας, και “απόκτηση” της όντως Ζωής. Αμήν.

---

2. Προσευχή Ισαάκ του Σύρου

Αξίωσέ με Κύριε να Σε γνωρίσω και να Σε αγαπήσω, όχι διανοητικά από την φυσική ή επίκτητη ευφυΐα μου, αλλά αξίωσέ με, εκείνης της γνώσεως που «κλέβει» την όλη μας ύπαρξη από τα αισθητά και την προσηλώνει στην ανέκφραστη θέα του προσώπου Σου.

Αξίωσέ με να ελευθερωθώ από την αυτοθέαση των επιθυμιών μου και της φαντασίας μου και να θεωρώ Εσένα Κύριε Σταυρωμένο, πράγμα που όντως θα με ελευθερώσει από την υποδούλωση στις κατ’ ενέργειαν αμαρτίες και σκέψεις.

Αύξησε μέσα μου την αγάπη για Σένα, ώστε να τρέχω «πίσω από τον έρωτά Σου» ελευθερούμενος από τις εντυπώσεις τούτου του κόσμου.

Δώσε μου να καταλάβω το μέγεθος της ταπεινώσεώς Σου! Πως έζησες στον κόσμο, ως άνθρωπος που έγινες εκ των αιμάτων της Παναγίας Παρθένου, ώστε ενθυμούμενος πάντοτε την ταπείνωσή Σου, να δέχομαι ευχαρίστως την ευτέλεια της φύσεώς μου.

Με δύο τρόπους ανέρχεται κανείς στον Σταυρό: Ο ένας με την σταύρωση του σώματος, ο δεύτερος με υπερφυσική εμπειρία. Δεν υποτάσσεται ο νους στο Θεό, αν προηγουμένως δεν υποταγεί σ’ αυτόν το σώμα. Όποιος υποτάσσει τον εαυτό του στο Θεό, υποτάσσονται σ’ αυτόν σχεδόν τα πάντα.

Σ’ όποιον όντως γνώρισε τον εαυτό του, σ’ αυτόν δίδεται από τον Θεό η γνώση των πάντων. Όταν η ταπείνωση βασιλεύσει στην ύπαρξή σου, τότε υποτάσσεται σε Σένα η ψυχή σου και μαζί της σου υποτάσσονται τα πάντα, διότι από την ταπείνωση γεννιέται στην ψυχή σου η ειρήνη – δώρο του Θεού.

Όσον δεν υπάρχει ταπείνωση βρίσκεται κανείς σε ταραχή από τα πάθη κι από τις συνθήκες του βίου του. Πράγματι, Θεέ μου, αν δεν ταπεινωθούμε μόνοι μας, δεν παύεις να προσπαθείς, αγαπώντας μας, να μας ταπεινώσεις! Η πραγματική ταπείνωση είναι γέννημα της σοφίας του Θεού. Και η σοφία γεννιέται από τους πειρασμούς.

Συ, Χριστέ μου, με την φλόγα της επιθυμίας του προσώπου Σου, «απόστρεψον» την προσοχή μας από αυτόν τον κόσμο μέχρις ότου συνειδητοποιήσουμε ακριβώς την αξία του και παύσουμε να δεχόμαστε τις σκιές σαν αλήθεια! Ανακαίνισέ μας και φύτευσε στην διάνοιά μας την μελέτη του θανάτου, ώστε να κατα λάβουμε γιατί ήρθαμε στον κόσμο και πώς θα φύγουμε, καθώς και πώς θα ολοκληρώσουμε το έργο του αγιασμού μας, στο οποίο μας κάλεσες σε τούτη τη ζωή. Και δώσε να ελπίζουμε στα μεγάλα και θαυμαστά που μας επιφυλάσσει η αγάπη Σου, όταν θα είμαστε μαζί Σου στην Δευtέρα Σου Παρουσία, τα οποία τώρα υπονοιαζόμαστε με την πίστη στα Μυστήρια που μας έδωσες. Αμήν.

---

3. Προσευχή ατομική

Κύριε,

Δυσκολεύομαι να αγαπώ αφού μόνο διανοητικά κατάλαβα την εντολή Σου. Και Εσένα δεν σ’ αγαπώ, σε σκέπτομαι! Και η πίστη μου μια ακροβασία διανοητική φαντάζει στα μάτια μου. Όλα περνάν από το λογικό μου. Δεν θέλω να είμαι ένα “άμυαλο καλό ζόμπι”. Όμως, Κύριε, δώσε “να Σε καταλάβω” με όλη μου την ύπαρξη, όπως ο Ιακώβ όταν πάλευε μαζί Σου.

Κύριε,
Δυσκολεύομαι να βλέπω πέρα από τον εαυτό μου και ακόμα χειρότερα να αξιολογώ τα καλά των αδελφών μου, ίσως γιατί στην καρδιά μου κυριαρχεί η αρρώστια, που με κάνει να βλέπω μόνο τα ομοειδή μου πάθη και στους άλλους, αφού είμαι ασυνήθιστος στην υγεία.

Κύριε,
Δυσκολεύομαι να τηρώ την εντολή Σου, που είναι μία και “καλύπτει” τα πάντα: Ν’ αγαπώ! Να αγαπώ τους πάντες, βλέποντας στο πρόσωπό τους Εσένα. Βλέποντας το θεϊκό στοιχείο, που έδωσες σ’ όλους και φυσικά και εκείνοι έχουν. Δεν το γνώρισα επαρκώς αυτό το θεϊκό σημάδι, ούτε σε μένα, και φυσικά δεν μπορώ να το αναγνωρίσω ούτε και στους αδελφούς μου. Λύτρωσέ με απ’ αυτή την φρικτή αναπηρία, να μη μπορώ να διαβάσω την θεϊκή Σου σφραγίδα πάνω μου, να μη την βλέπω στους αδελφούς μου, και φυσικά, να μη μπορώ να “περπατήσω” τον δικό Σου δρόμο, που είναι ο δρόμος της Ζωής.

Κύριε,
Δυσκολεύομαι να συνειδητοποιήσω την ταπείνωσή Σου να γίνεις άνθρωπος και εξ’ αυτού δεν έχω ταπείνωση και δεν καταφέρνω να γίνω άνθρωπος. Μένω ένα άτομο, που διεκδικεί την ασφάλεια του προδιαγεγραμμένου, όπως φαντάζεται, κλουβιού του, ενώ Συ μου γυρεύεις να “περιπολώ τους ουρανούς”.

Σε ικετεύω,
Ελεήμον Κύριε,

Βάλε με τα άγια χέρια Σου πηλό στα τυφλά μου μάτια, ώστε να πιστεύω και να αγαπώ με σταδιακά πληρέστερη ενάργεια, για να μπορώ, σε όλα και σε όλους, να βλέπω τις ενέργειές Σου τις άκτιστες, και το μεγαλείο των αρετών του Πανάγιου Προσώπου Σου, έστω και σκεπασμένο με πάθη δύσμορφα και απεχθή. Κάνε με να μπορώ, όχι απλώς να βλέπω πίσω από τα φαινόμενα, αλλά να με γοητεύει η έστω και αμυδρή και συνεσκιασμένη παρουσία Σου. Καθ’ ομοίωσίν Σου μας έπλασες Κύριε και μόνον σ’ αυτό τον δρόμο πορευόμενοι μπορούμε να αγαπήσουμε “σαν τον εαυτό μας” τον πλησίον μας, που και αυτός πλάστηκε με τον ίδιο τρόπο.

Δώσε μας αυτή την χάρη.

Ενίσχυσέ μας σ’ αυτό τον δρόμο.

Φώτισέ μας να βλέπουμε παντού το φως των αρετών Σου.

Γέμισέ μας αγάπη, ώστε να μοιάσουμε σε Σένα, να γίνουμε γνήσια παιδιά Σου και να γευθούμε την ευτυχία της συνύπαρξης με τους αδελφούς μας και Εσένα, στην αγκαλιά Σου.

ΑΜΗΝ.

---

4. Προσευχή αιτήσεων

Παντοδύναμε Κύριε απομάκρυνε από μένα

κάθε ματαιόδοξη έγνοια,

κάθε επιθυμία να εγκωμιάζομαι,
κάθε αίσθημα σκοτεινής επιθυμίας,

λαιμαργίας, οκνηρίας και πολυτέλειας,

κάθε ορμή θυμού,

κάθε διάθεση για εκδίκηση,

κάθε τάση να εύχομαι το κακό του άλλου

ή να χαίρομαι γι’ αυτό,

κάθε ευχαρίστηση να προκαλώ θυμό,

κάθε ικανοποίηση που θα μπορούσα να νιώσω νουθετώντας όποιον βρίσκεται σε θλίψη ή δυστυχία.

Κάνε με, Κύριε, καλό, ταπεινό και απαρατήρητο,

ήρεμο και ειρηνικό,

φιλάνθρωπο και καλοπροαίρετο,

τρυφερό και ελεήμονα.

Ας υπάρχει σε όλες μου τις πράξεις,

σε όλα μου τα λόγια

και σε όλες μου τις σκέψεις

μια γεύση του Αγίου κι ευλογημένου Πνεύματος Σου.

---

5. Προσευχή Thomas Moore

Δος μου την Χάρη Σου, Αγαθέ Κύριε, να μπορώ να θεωρώ τον κόσμο στην πραγματική του αξία, και να στερεωθεί ο νους μου πάνω σ’ αυτό, ώστε να μη μεταβάλλεται από τα «λιχνίσματα των πολλών θερισμών».

Δος μου την σύνεση να είμαι ευχαριστημένος, ακόμα και όταν αναγκαστώ να ζω μόνος, και να μη ποθώ οπωσδήποτε επίγεια συντροφιά. Δος μου την σύνεση να ελευθερώσω το μυαλό μου απ’ όλες τις υποθέσεις του κόσμου, και ειδικώς να μου είναι απεχθή τα ακούσματα για κοσμικές φαντασίες. Δος μου, μ’ ευχαρίστηση να Σε συλλογιέμαι, με ευλάβεια να ζητάω την βοήθειά Σου, και να αφήνομαι πλήρως στο θέλημά Σου.

Δος μου μια ψυχή αγία, Κύριε, που να βλέπει την ομορφιά και την αγνότητα, ώστε να μη τρομάζει βλέποντας το κακό, αλλά να αγωνίζεται να επανορθώνει την κατάσταση. Δώσε μια ψυχή που να μπορεί να αγνοεί την πλήξη, το παράπονο και τον στεναγμό. Μη επιτρέψεις να φροντίζω υπερβολικά το ενοχλητικό «εγώ» μου. Δος μου, Κύριε, την αίσθηση του χιούμορ, ώστε όχι μόνο να είμαι ευτυχισμένος απ’ την ζωή (ανεξαρτήτως από συνθήκες), αλλά και να βοηθώ και τους αδελφούς μου να ωφελούνται από την ευτυχία.

Δος μου να στηρίζομαι στην ανάπαυση που δίνεις Συ, Κύριε, και με σπουδή να κοπιάζω να Σε αγαπήσω.

Να γνωρίσω σαφώς την δική μου ευτέλεια και αθλιότητα, ώστε να ταπεινώνομαι και να τιθασεύω τον εαυτό μου, κάτω από το κραταιό Σου χέρι.

Να θρηνώ για τα παλιά μου αμαρτήματα, που για να καθαριστούν χρειάζεται να υποφέρω υπομονετικά τις αναποδιές και ατυχίες, και να υπομένω με ευχαρίστηση την εδώ κάθαρσή μου, και έτσι να είμαι χαρούμενος και στις συμφορές.

Να απέχω από κούφιες συζητήσεις· από διασκεδάσεις ανώφελες· από χαζοχαρές· και από κούφιους κοσμικούς φίλους, ώστε να βάλω τον «χαμένο στο βουνό» εαυτό μου, στον σωστό δρόμο επιστροφής, και να κερδίσω τον Χριστό.

Να βαδίζω στον στενό δρόμο που οδηγεί στην Ζωή και να σηκώνω τον Σταυρό μου μαζί με τον Χριστό. Να θυμάμαι το τέρμα της ζωής μου και να έχω πάντα μπροστά στα μάτια μου τον θάνατό μου, ώστε ο θάνατος να μη μου είναι ξένος.

Να προβλέπω και να σκέφτομαι το ενδεχόμενο και την πιθανότητα χωρισμού από τον Χριστό και αυτοκαταδίκης μου, στην «φωτιά της κόλασης».

Να προσεύχομαι, να έχω συνεχώς κατά νου το Σταυρικό πάθος, που ο Χριστός υπέμεινε για μένα, ώστε να μάθω να συγχωρώ και να ζητώ συγχώρηση πριν έρθει ως Κριτής.

Να Σε ευχαριστώ, Θεέ μου, ακατάπαυστα για τις ευεργεσίες Σου, και συγχρόνως να προσπαθώ να “εξαγοράσω” τον χρόνο που έχω χάσει.

Να θεωρώ τέλος τους χειρότερους εχθρούς μου, σαν τους καλύτερους φίλους μου, αφού οι αδελφοί του Ιωσήφ δεν θα του είχαν κάνει τόσο καλό με την αγάπη και την προτίμησή τους, όσο του έκαναν με την μοχθηρία και το μίσος τους.

ΑΜΗΝ.

---

6. Προσευχή Προσωπική

Κύριε, κάνε με

να μην προσεύχομαι για καταφύγιο από τους κινδύνους,

αλλά μάθε με να τους αντιμετωπίζω άφοβα.

Κύριε, κάνε με

να μην παρακαλώ για το σταμάτημα του πόνου,

αλλά για να τον «κατακτήσει» η καρδιά μου.

Κύριε, κάνε με

να μην ψάχνω συμμάχους στη μάχη της ζωής,

αλλά να εξαρτώμαι απ’ τη δική Σου μόνο δύναμη.

Κύριε, κάνε με

να μην αγωνιώ με φόβο για τη λύτρωση,

αλλά να ελπίζω και να ’μαι υπομονετικός,

για να κερδίσω την ελευθερία μου.

Κύριε, γλίτωσέ με

απ’ τη δειλία μου,

και κάνε με, Κύριε,

να νιώσω το έλεός σου,

και άσε με

να «σφιχτώ πάνω Σου», στην αποτυχία μου.

ΑΜΗΝ.

---

7. Προσευχή των ιερέων

Κύριε Ιησού Χριστέ, βοήθησέ με να καταλάβω και να δεχθώ, ότι

Είναι καλό, καμιά φορά, να παίρνεις μιαν απόσταση και να κοιτάζεις πίσω σου.

Η Βασιλεία δεν είναι μόνο πέρα απ’ τις προσπάθειές μας, είναι και πέρα από το βλέμμα μας.

Όσο κρατάει η ζωή μας, δεν κατορθώνουμε να εκπληρώσουμε παρά ένα μικρό μέρος απ’ αυτό το υπέροχο εγχείρημα που είναι το έργο του Θεού.

Τίποτα απ’ ότι κάνουμε δεν είναι τελειωμένο.

Αυτό σημαίνει πως η Βασιλεία βρίσκεται πάντα πέρα από μας.

Καμιά κατάφαση δεν τα λέει όλα όσα μπορεί κανείς να πει.

Καμιά προσευχή δεν εκφράζει πλήρως την πίστη.

Κανένα Πιστεύω δεν φέρνει την τελειότητα.

Καμιά ποιμαντική επίσκεψη δεν φέρνει όλες τις λύσεις.

Κανένα πρόγραμμα δεν εκπληρώνει στην εντέλεια την αποστολή της Εκκλησίας.

Κανένας σκοπός ούτε στόχος δεν πετυχαίνει την πληρότητα.

Φυτεύουμε σπόρους που μια μέρα θα βλαστήσουν.

Ποτίζουμε τους σπόρους που φυτέψαμε γνωρίζοντας πως άλλοι θα φροντίσουν γι’ αυτούς.

Θέτουμε τα θεμέλια γι’ αυτό που θα εξελιχθεί.

Βάζουμε το προζύμι που θα πολλαπλασιάσει τις ικανότητές μας.

Δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα, αλλά ν’ αρχίζουμε μας φέρνει ένα αίσθημα απελευθέρωσης.

Αυτό μας δίνει τη δύναμη να κάνουμε κάτι, και να το κάνουμε καλά.

Αυτό μπορεί να μείνει ατέλειωτο, αλλά είναι μια αρχή… ένα βήμα σε μια πορεία, μια δυνατότητα, ώστε η Χάρη του Θεού να μπει και να κάνει το υπόλοιπο.

Μπορεί να μη δούμε ποτέ την ολοκλήρωσή του, αλλά αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στον πρωτομάστορα και στον εργάτη.

Είμαστε εργάτες, όχι πρωτομάστορες, υπηρέτες, όχι ο μεσσίας.

Είμαστε οι προφήτες ενός μέλλοντος που δεν μας ανήκει.

---

8. Προσευχή για ασθενείς

Κύριε Ιησού Χριστέ,

Εσύ που δημιούργησες από το μηδέν τα σύμπαντα και έπλασες τον άνθρωπο “κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσίν Σου” τοποθετώντας τον σε σχέση ευτυχίας μαζί Σου,

Εσύ που δεν απογοητεύτηκες από την αποτυχία του ανθρώπου αλλά από φιλανθρωπία έγινες σύμμορφος με την εικόνα των δούλων Σου για να μπορέσουν και πάλι να επικοινωνήσουν μαζί Σου,

Εσύ που από αγάπη για το δημιούργημά Σου έφτασες δια του Σταυρού ως τον θάνατο και τον Αδη, καλύπτοντας με τον εαυτό Σου τα πάντα, δίνοντας με την Ανάστασή Σου την δυνατότητα θεραπείας και ανάστασης σε κάθε άνθρωπο,

Εσύ Δέσποτα, Ιησού Χριστέ, δέξου από μας τους αμαρτωλούς δούλους Σου, την παράκληση αυτή και θεράπευσε ολοκληρωτικά τον (την) δούλο (-η) Σου …

Συγχώρησε την ανικανότητα και αδυναμία μας να κατανοήσουμε το μυστήριο του πόνου και δέξου την οδύνη μας για την κατάσταση του (της) αδερφού (-ής) μας,

Εσύ που υπέμεινες την οδύνη της Σταύρωσης και του θανάτου.

Συγχώρησε την ολιγοπιστία μας και δέξου την προσευχή της αγωνίας μας για την κατάσταση του (της) αδερφού (-ής) μας, Εσύ που βιώνεις επί του Σταυρού επιθανάτια αγωνία για κάθε δημιούργημα των χειρών Σου ως τη συντέλεια των αιώνων.

Συγχώρεσέ μας που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε το μυστήριο του θανάτου και δέξου την αγάπη μας για τον (την) αδερφό (-ή) μας και δούλο (-η) Σου … Εσύ η Όντως Αγάπη, που ζωοποιεί τα σύμπαντα.

Δέξου και συγχώρεσε τις ειλικρινείς ικεσίες μας, για μακρύτερη παραμονή του (της) αδελφού (-ής) μας σ’ αυτόν τον κόσμο, προκειμένου να ολοκληρώσει όσο τον (την) αφορά την εκπλήρωση του έργου Σου.

Συ ο ίδιος έχεις υποσχεθεί, Κύριε, ότι, όπου μαζευτούν δύο ή τρεις πιστοί στο Όνομά Σου, είσαι και Εσύ ανάμεσά τους, προς ευόδωση της παράκλησής τους.

ΑΜΗΝ.

---

9. Προσευχή για ετοιμοθανάτους

Κύριε, τους αδελφούς μας που ασθενούν,

όσους η ασθένεια θα κλείσει την επίγεια ζωή τους,

όσους βρίσκονται σε προθανάτια αγωνία και άγχος ψυχορραγητού,

όσους φεύγουν απ’ αυτόν τον κόσμο,

δέξου τους στην αγκαλιά Σου!

Ας κλείσει η ζωή τους με την γαλήνη της επιστροφής σε Σένα, Κύριε.

Μνήσθητι πάντων ἡμῶν

Σύ, Κύριε, Μεγάλε Αδελφέ μας,

Συ και η Παναγία Μητέρα μας,

και ας γίνετε στήριγμα βοήθεια και παραμυθία τους.

Την ψυχοσωματική τους ταλαιπωρία,

των ασθενούντων προς θάνατον,

κάνε την, Κύριε, αφορμή ελέους.

Θυμήσου, Κύριε, στήριξε δυνάμωσε και κράτα υγιείς

τους γιατρούς, τους νοσηλευτές και τους εθελοντές,

και δώσ’ τους αντοχές αγάπης για τους ασθενείς που φροντίζουν.

Θυμήσου, Κύριε,

και τους συγγενείς των ασθενών όσων θα υγιάνουν και όσων θα φύγουν, και δώσε να έχουν:

υπομονή, προσευχή, πίστη και αγάπη.

Όπως του ληστού έτσι και πάντων ἡμῶν,

Μνήσθητι, Κύριε.

---

10. Προσευχή των ηλικιωμένων

Κύριε, γνωρίζεις καλύτερα από μένα ότι μεγαλώνω και κάποια μέρα θα είμαι γέρος.

Απάλλαξέ με από τη θανάσιμη συνήθεια να νομίζω ότι πρέπει να λέω κάτι, για όλα τα θέματα, σε κάθε περίπτωση.

Απάλλαξέ με από την επιθυμία να θέλω να τακτοποιήσω τις υποθέσεις όλων.

Κάνε με συνετό αλλά όχι πληκτικό, βοηθητικό αλλά όχι καταπιεστικό.

Την συμπυκνωμένη μου «σοφία» φαίνεται πως είναι κρίμα να μη την χρησιμοποιώ όλη, αλλά Εσύ γνωρίζεις Κύριε, ότι θέλω να μου μείνουν και μερικοί φίλοι στο τέλος. Κράτησε το μυαλό μου ελεύθερο από την επανάληψη όλων των λεπτομερειών, δώσε μου φτερά για να φτάνω στη ουσία.

Κράτησε κλειστά τα χείλια μου στις περιγραφές των πόνων και των προβλημάτων μου. Αυξάνουν όσο περνούν τα χρόνια και αυξάνει επίσης η γλυκιά επιθυμία να τα περιγράφω. Δεν ζητάω την χάρη να απολαμβάνω αφηγήσεις των άλλων για τους πόνους τους, αλλά τουλάχιστον βοήθησέ με να αντέχω με υπομονή τις διηγήσεις.

Δεν τολμώ να ζητήσω βελτιωμένη μνήμη αλλά τουλάχι στον περισσότερη ανοχή και λιγότερη αυτοπεποίθηση όταν η δική μου μνήμη βρίσκεται αντιμέτωπη με την μνήμη των άλλων.

Δίδαξέ μου το θαυμάσιο μάθημα ότι μπορεί κατά καιρούς να κάνω λάθος.

Διατήρησέ με λογικά γλυκό. Δεν θέλω να είμαι «ευσεβής» –πολλοί από αυτούς είναι τόσο ανυπόφοροι– αλλά ένας ανάποδος γέρος αποτελεί το αγλάϊσμα του διαβόλου.

Δώσε μου την ελευθερία να βλέπω τα καλά σε απρόσμενα μέρη και το ταλέντο σε άτομα που δεν το περιμένω. Και δώσε μου, Κύριε, την χάρη να το λέω.

---

11. Προσευχή των γονιών για τα παιδιά τους

Κύριε, κάνε το παιδί μου να είναι αρκετά συνετό, ώστε να γνωρίζει πότε είναι αδύνατο, καί αρκετά γενναίο, για να αντιμετωπίζει τον φόβο.

Να είναι περήφανο κι αλύγιστο, όταν έντιμα ηττηθεί, αλλά ταπεινό και ευγενικό όταν νικήσει!

Κύριε, κάνε το παιδί μου να Σε γνωρίσει!

Οδήγησέ το, Σε παρακαλώ, όχι στο μονοπάτι της ευκολίας και της άνεσης, αλλά κάτω από την πίεση των δυσκολιών και των προκλήσεων. Μάθε του να στέκεται όρθιο στην καταιγίδα και να δείχνει ευσπλαχνία σ’ αυτούς που πέφτουν και αποτυγχάνουν. Κάνε το να ’χει καρδιά καθαρή και οι στόχοι του να είναι διάφανοι καί δίκαιοι, σύμφωνοι με το θέλημά Σου.

Να πειθαρχεί τον εαυτό του προτού ζητήσει κάτι από τους άλλους.

Να μάθει να γελάει, χωρίς όμως να ξεχνάει και να κλαίει, αν χρειαστεί.

Να προσβλέπει στο μέλλον του, χωρίς να ξεχνάει τα μαθήματα του παρελθόντος.

Και όταν όλα αυτά τα αποκτήσει, Σε παρακαλώ, να έχει χιούμορ αλλά και να είναι σοβαρό. Κράτησέ το ταπεινό, ώστε πάντα να θυμάται:

Την απλότητα της μεγαλοσύνης Σου.

Την ανοιχτότητα της αληθινής Σοφίας Σου.

Την πραότητα της υγιούς δύναμής Σου.

---

12. Προσευχή ενός ή μιας εφήβου

Αγαπημένε Κύριε,

Δεν είμαι πια πιτσιρίκι, αλλά δεν είμαι και ενήλικας. Είμαι… Κι εγώ δεν ξέρω τι είμαι! Άλλοτε θέλω να είμαι μεγάλος και άλλοτε υποστρέφω στον ανεύθυνο μικρό. “Θέλω” ό,τι νομίζω πως με συμφέρει κάθε φορά, από την κάθε πλευρά. Πορεύομαι…! Προς τα πού; Όλα μού είναι ασαφή. Κι Εσύ, παρότι σ’ αγαπώ, (τέλος πάντων προσπαθώ να σ’ αγαπώ) ασαφής μου φαίνεσαι. Γιατί δεν μου δείχνεις το πρόσωπό Σου; Προσπαθώ να καταλάβω αυτό που άκουσα από τον Θεολόγο στο σχολείο, ότι δηλαδή μια τέτοια συνάντηση, χωρίς προϋποθέσεις, είναι συντριβή. Γι’ αυτό ο Χριστός την αποφεύγει. Είναι η αναλογία της “συνάντησης” του χαρτιού με την φωτιά. Ενώ ο Χριστός θέλει η συνάντηση μαζί Του να έχει την αναλογία της “συνάντησης” του χρυσού με τη φωτιά, που κάνει τον χρυσό καθαρότερο και λαμπρότερο.

Λοιπόν μου γυρεύεις να γίνω “χρυσός”; Αυτό καταλαβαίνω. Όμως κάτι τέτοιο, ενώ σαν αποτέλεσμα με καταγοητεύει, η προσπάθεια που συνεπάγεται με φοβίζει, εξαιτίας του κόπου που απαιτεί. Ξέρω ότι δεν πρέπει να φοβάμαι τα δύσκολα και ότι «κάθε ζωντανή ύπαρξη στα δύσκολα στέκεται», όμως σε παρακαλώ… σιγά-σιγά! Πρώτα θέλω να το καταλάβω. Μετά να καταλάβω τον εαυτό μου. Κατόπιν να το αποφασίσω. Και στη διαδρομή θέλω να είσαι μαζί μου όταν κουράζομαι ή και πέφτω. Υποσχέθηκες στους δασκάλους μας τους Αποστόλους σου, να είσαι πάντοτε μαζί μας! Δεν πιστεύω να το ‘χεις ξεχάσει;

Βοήθησέ με, Σε παρακαλώ, να ‘χω πάντοτε υγιή αντανακλαστικά, ώστε όταν πέφτω να αντιδρούν επανορθωτικά και να με νοιάζει το πόσο γρήγορα θα σηκωθώ και όχι το αν έπεσα. Διαισθητικά καταλαβαίνω ότι δεν μας “ανακρίνεις” για τα λάθη μας, αλλά μας αγκαλιάζεις στην επιστροφή μας, ώστε να αλλάξουμε κριτήρια! Να καταλάβουμε ότι Συ είσαι αγάπη και αυτό είναι το μόνο που μένει και είναι το σπουδαιότερο και μεγαλύτερο: Η θυσιαστική αγάπη. Εσύ είσαι η πραγματική ζωή και η απομάκρυνση από σένα μας “σκοτώνει”… Η απομάκρυνση! Όχι, Εσύ…! Σ’ ευχαριστώ και σ’ αγαπώ. Βοήθησε με να σταθεροποιηθεί σιγά-σιγά ο ψυχισμός μου και να μην έχει up και down όπως τώρα, που άλλοτε χοροπηδάω από χαρά, και άλλοτε δεν κουνιέμαι από μαυρίλα. Μου είπαν οι γονείς μου ότι τα πέρασαν κι αυτοί αυτά και ότι είναι τμήμα της ανθρώπινης διαδρομής. OK θέλω να το ζήσω. Καταλαβαίνω ότι αφότου όταν γεννηθήκαμε εποικοδομούμε!

Δώσε να αγαπήσω το δρόμο της ζωής μου, ο οποίος, και με τις δυσκολίες του, θα με φέρει ωριμότερο κοντά Σου!

Δώσε να αποκτήσω την ωριμότητα της δυνατότητας να εμπιστεύομαι, ξεκινώντας από Σένα, και να μη φοβάμαι να κάνω λάθος, αφού θα έχω την ψυχική σιγουριά ότι με όλα ωριμάζω.

Δώσε να καταλάβω ότι η ζωή δεν είναι περίπατος σε νοτισμένο λιβάδι, ούτε έξοδος για καφέ ή κάποιο χόμπι, αλλά έχει πολύπλευρες αφορμές για να ωριμάσουμε «εν τη πράξει», που λέγαν και οι παλιότεροι.

Δώσε νάχω αντοχές να αγαπώ, και να αποκτήσω κριτήρια του τι πρέπει να αγαπώ, και τι να απορρίπτω. Φυσικά δεν θέλω να είμαι φυλακισμένος στα όνειρα κάποιου άλλου π.χ. των γονέων μου!

Δώσε να καταλάβω ότι η προσευχή είναι μια κίνηση προς τον σημαντικό Άλλον, Εσένα δηλαδή, και ότι δεν είναι μια ευσεβής απλώς συνήθεια, αλλά τρόπος να γίνουν σημαντικοί και οι άλλοι και να μπορώ να απευθύνομαι και σ’ αυτούς. «Χωρίς προσευχή υπάρχει αυτοεγκλεισμός στην εγωκεντρική φυλακή μας», λέει διαρκώς ο ιερέας της ενορίας μας. Το ψιλοβλέπω και το ψιλοαισθάνομαι.

Δώσε να ψάχνω και να βρίσκω.

Βοήθησέ με να μη φοβάμαι να χάνω· να μη θέλω να είμαι πάντα νικητής. Να μη βουλιάξω στην ηθική δειλία της τελειομανίας. Να μη φλυαρώ (χα-χα όπως τώρα) για τους κανόνες του… παιχνιδιού, αλλά να “παίζω” και να μαθαίνω.

Να μαθαίνω να αγαπώ Εσένα, τον εαυτό μου σωστά, όχι εγωκεντρικά, και τους άλλους ελεύθερα.

Να χαίρομαι που είσαι Πατέρας μου.

Να χαίρομαι για ό,τι και όσα μου ΄δωσες.

Και να χαίρομαι, πάνω απ’ όλα, να τα μοιράζομαι.

Βοήθησέ με Σε παρακαλώ. Σ’ ευχαριστώ. Σ’ αγαπώ.

---

13. Προσευχή για τη μοναξιά

Κύριε,

Συ μας είπες, απ’ την αρχή της δημιουργίας μας, ότι όλη η κτίση είναι ελλειπής συντροφιά για τον άνθρωπο, και ότι δεν είναι καλό νάμαστε μόνοι, γι’ αυτό έπλασες και συνάνθρωπο για συντροφιά.

Μα εμείς, Κύριε, είδαμε και την κτίση και τον συνάνθρωπο εγωιστικά (ατυχώς είχαμε δει έτσι, πρώτα Εσένα Κύριε!) και πάγωσε η καρδιά μας, και έτσι κανένας δεν αισθάνεται ζεστασιά δίπλα μας και μένουμε μόνοι. Και διαμαρτυρόμαστε λέγοντας, σαν εκείνον τον δύστυχο αρχαίο μας προπάτορα, ότι «όποιος μας βρίσκει θα μας σκοτώνει»!

Εμάς μας βρίσκει η μοναξιά και μας σκοτώνει!

Είναι όντως θάνατος η μοναξιά Κύριε!

Συ, έμενες μόνος στο βουνό για να προσευχηθείς, αλλά εμείς δυστυχώς δεν ξέρουμε να προσευχόμαστε. Το παράδειγμά Σου μας είναι δυσπρόσιτο, γιατί μόνον τον εαυτό μας θέλουμε να έχουμε ασχολία!

Ελεήμων, Κύριε, φώτισε τον νου μας να κατανοήσουμε τον τρόπο Σου και «μεγάλωσε» την καρδιά μας να χαίρεται αγαπώντας τον συνάνθρωπο. Να αγωνίζεται να προσφέρει και όχι να απαιτεί.

Δώσε, Κύριε, ευρύχωρη καρδιά σε όλους μας, ώστε και όταν απ’ τις συνθήκες αναγκαστούμε νάμαστε έρημοι από ανθρώπους, να μη χωριζόμαστε ποτέ από Εσένα, που είσαι για μας, τροφή, ένδυμα, αδελφός, φίλος, τα πάντα.

Δώσε, Κύριε, να «χρησιμοποιούμε» και μεις την μοναξιά μας, όπως Εσύ όταν απομονωνόσουν για προσευχή, ώστε να βγούμε από τον πύργο της αφελούς αυτοπροστασίας που χτίσαμε και που τελικώς έγινε φυλακή μας.

Δώσε, Κύριε, η μοναξιά να μας ωριμάζει, αντί να μας φθείρει, δίνοντάς μας την νοστιμιά του ώριμου καρπού, που αποχτιέται μέσα στην ησυχία, όταν (όπως μας είπες για την Βασιλεία Σου) αυτό που «καταθέσαμε» «βλαστᾶ καὶ μηκύνεται» και αφού περάσει «τον χόρτον και τον στάχυν» να γίνεται «πλήρης σῖτος ἐν τῷ στάχυϊ».

ΑΜΗΝ

---

14. Προσευχή για τους νεκρούς

Ελεήμων Κύριε Ιησού Χριστέ, η ζώσα Πηγή της Ζωής,

παρηγόρησε όσους πενθούν, με την αγάπη Σου, που είναι πιο δυνατή και από τον θάνατο!

Πονάμε γι’ αυτούς από τους οποίους ο θάνατος μας χώρισε, για διάστημα, που μόνο Εσύ ξέρεις πόσο θα είναι, και εμείς το αγνοούμε, κι αυτό μας συνθλίβει και μας συντρίβει.

Μες στην αφύσικη πραγματικότητα του θανάτου, αισθανόμαστε ασφυξία! Μην αφήσεις να πνιγούμε από δαιμονικές “αναθυμιάσεις” λογισμών απιστίας, που ερωτοτροπούν προς το μηδέν.

Εσύ, Χριστέ, είσαι η Mόνη Πραγματικότητα και για τις τρεις διαστάσεις του χρόνου·

μη μας αφήσεις στην κοντόθωρη θέαση του φίλαυτου παρόντος μας· βοήθησέ μας να θυμόμαστε πάντα την σχέση μας μαζί Σου κατά το παρελθόν μας, καθώς και τις υποσχέσεις Σου για το κοινό μας μέλλον, μη μας εγκαταλείψεις στην μιζέρια του εναγκαλισμού της θλίψης μας, μην επιτρέψεις να θλιβόμαστε, τελικά για μας περισσότερο, απ’ όσο για το αγαπημένο πρόσωπο που έφυγε!

Βοήθησέ μας, ώστε η προσευχή της αγάπης για τον νεκρό μας να είναι θερμή παράκληση για δωρεά του ελέους Σου σ’ εκείνον και σ’ εμάς και για γαλήνευση της ψυχής μας, από την επίγνωση της μονιμότητας κάθε αγαπημένης σχέσης αφού, για Σένα και μ’ Εσένα, «πάντες ζώσιν».

ΑΜΗΝ.

---

15. Προσευχή για τους μη χριστιανούς

«Κύριε Ιησού, γνωρίζεις πολύ καλά πόσο μεγάλη είναι στην εποχή που ζούμε η ανάγκη του βλέμματός Σου, της φωνής Σου. Γνωρίζεις ότι ένα μόνο βλέμμα Σου μπορεί να αναστατώσει τις ψυχές μας και η φωνή Σου μπορεί να μας βγάλει από την ακαθαρσία της ζωής μας! Το γνωρίζεις καλύτερα από μας, ότι η παρουσία Σου είναι απαραίτητη στη γενιά αυτή, που δεν γνωρίζει την αγάπη Σου, τον λόγο Σου. Σε παρακαλούμε όχι για να δούμε το πρόσωπό Σου, όπως το είδαν οι Γαλιλαίοι, ούτε για να χαρούμε τη χαρά των ματιών Σου, ούτε με τον τρελό εγωισμό να Σε νικήσουμε με την παράκλησή μας. Δεν ζητάμε να σε δούμε με τη δόξα της δεύτερης φανέρωσής Σου, να ακούσουμε τις σάλπιγγες των αγγέλων και όλη την άλλη λειτουργία της τελευταίας ημέρας του κόσμου, της Δευτέρας Παρουσίας Σου, ούτε ζητάμε τη λάμψη του προσώπου την ώρα της Μεταμόρφωσής Σου -το ξέρεις, είμαστε τόσο μικροί για να έχουμε μια τέτοια απαίτηση. Εσένα θέλουμε πάνω απ’ όλα, γυμνό από τα μεγαλεία Σου αυτά, μόνο εσένα θέλουμε, όχι τη μορφή Σου -δεν είμαστε άξιοι- αλλά το πληγωμένο Σώμα Σου με τό ένδυμα του κηπουρού, όπως Σε είδε η Μαρία, του οδοιπόρου, όπως Σε είδαν ο Λουκάς και ο Κλεόπας, του ψαρά, επαίτη, όπως Σε είδαν οι επτά ψαράδες Απόστολοι. Θέλουμε να μας δουν τα μάτια Σου εκείνα που διαπερνούν τη σάρκα μας, να ακούσουμε τα λόγια Σου εκείνα που θεραπεύουν την πληγωμένη μας ψυχή – αυτά τα μάτια που ματώνουν την ψυχή σαν πέφτουν πάνω της, αυτά τα λόγια που της μιλούν με τόση τροφερότητα! Θέλουμε να ακούσουμε τη φωνή Σου, που ταράσσει τους δαίμονες και μαγεύει τα παιδιά!

Αυτό το εσωτερικό θαύμα θέλουμε όχι τα άλλα τα εξωτερικά…».

π. Ιωήλ Γιαννακκόπουλος

---

Ζ. Προσευχή στο φαγητό

Γιατί προσευχόμαστε πριν φάμε; Ένα ερώτημα που τίθεται από μικρούς που αγνοούν και από ενήλικες που δεν έχουν πάρει ικανοποιητική απάντηση.

Το θέλει ο Θεός;

Πρέπει να κάνουμε πάντα προσευχή;

Για να ευλογηθούν οι τροφές;

Όλα αυτά; Κανένα από αυτά; Κάτι άλλο;

Ναι. Κάτι άλλο.

Δεν προσευχόμαστε “κατ’ ἀπαίτησιν” του Θεού! Ούτε γιατί… πρέπει! Δεν είναι θέμα ευλογίας των τροφών!

Προσευχόμαστε πριν φάμε, για να έχουμε πάντα στην ενθύμησή μας ότι, την τροφή που γίνεται εύκολα έκφραση και υπόθεση εγωιστικής χρήσεως, τη δεχόμαστε από τα χέρια του Θεού.

Για να θυμόμαστε πλέον μαζί με την σύγχρονη ψυχανάλυση ότι η καταναλωτική αυταπάτη, ως εγωιστική αυτοκαταξίωση, έχει ήδη περάσει μέσα από τις “πόρτες” της ψυχής μας και ημών των χριστιανών.

Για να θυμόμαστε ότι “παρά Θεοῦ” έρχεται “πᾶν δώρημα” και ότι πρέπει να “σωθούμε” από την αμνησία του Θεού που μας τυραννάει.

Για να θυμόμαστε ότι το μεγαλύτερο χριστιανικό Μυστήριο, η Θεία Ευχαριστία, συντίθεται από τις τροφές που μας συντηρούν στην ζωή.

Για να θυμόμαστε ότι ο Χριστός είναι Ζωή και οι χριστιανοί επιθυμούν να λαμβάνουν από τα χέρια Του την συντήρηση και της βιολογικής ζωής.

---

1. Το Μεσημέρι

Πριν το φαγητό

Πατέρα μας επουράνιε, ας αγιασθεί το όνομά Σου, ας έλθει η βασιλεία Σου, ας γίνει το θέλημά Σου όπως στον ουρανό, έτσι και στην γη.

Δώσε μας σήμερα τον απαραίτητο για την ζωή μας άρτο. Συγχώρησε τα αμαρτήματά μας όπως και μεις συγχωρούμε των άλλων. Προστάτευσέ μας από δοκιμασίες. Περιφρούρησέ μας από τον πονηρό, γιατί η αληθινή δύναμη και η δόξα είναι δική Σου, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

Χριστέ ο Θεός, ευλόγησε την τροφή που δεχόμαστε από τα χέρια Σου και τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

Μετά το φαγητό

Σ’ ευχαριστούμε, Κύριε Ιησού Χριστέ και Θεέ μας, γιατί μας χόρτασες με τα επίγεια αγαθά Σου. Μη μας στερήσεις και την επουράνια Βασιλεία Σου. Όπως τότε επισκεπτόσουν τους αγίους αποστόλους μετά την Ανάσταση γεμίζοντας την ψυχή τους ειρήνη, το ίδιο κάνε και τώρα με μας. Αμήν.
Δι’ ευχών…

2. Το βράδυ

Πριν το φαγητό

Θα γευθούν τα επίγεια αγαθά Σου όλοι οι φτωχοί και θα χορτάσουν. Θα δοξάσουν τον Κύριο όσοι Τον αναζητούν και η καρδιά τους θα ευφρανθεί παντοτινά.

Δόξα Πατρί… Και νυν…

Χριστέ ο Θεός, ευλόγησε την τροφή που δεχόμαστε από τα χέρια Σου και τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

Μετά το φαγητό

Μας γέμισες χαρά, Κύριε, με τους καρπούς των δημιουργημάτων Σου: βιώσαμε την φροντίδα Σου για μας· γέμισε η καρδιά μας ευφροσύνη. Τώρα ευλόγησέ μας να κοιμηθούμε ειρηνικά με την αίσθηση της δικής Σου παρουσίας. Αμήν.

Δι’ ευχών…

---

Η. Η διδασκαλία της Εκκλησίας για τη νηστεία

Η νηστεία είναι εντολή του Θεού “συνηλικιῶτις” της ανθρωπότητος.

Το νόημα της νηστείας είναι να μάθουν οι άνθρωποι μέσα στην Εκκλησία, που όλη νηστεύει, την υπακοή στον Χριστό και την πάλη κατά των αμαρτωλών επιθυμιών τους και του διαβόλου.

Νηστεύω βέβαια στο μέτρο που δεν είμαι …«ασθενής και οδοιπόρος». Αλλά γιατί νηστεύω;

Γιατί έτσι το θέσπισε η Εκκλησία στην οποία ανήκω. Και δεν θέλω να βγάλω τον εαυτό μου έξω απ’ αυτήν.

Η Εκκλησία είναι «άλλο σύστημα πατρίδος». Έχει κι αυτή τους νόμους της. Που η τήρησή τους είναι υποχρεωτική. Για όποιον βέβαια θέλει να είναι συνειδητός πολίτης της.

Ένας από τους νόμους της εκκλησιαστικής πατρίδας μας είναι και η νηστεία. Τον θέσπισε ο ίδιος ο Χριστός, όταν είπε: «τούτο γένος δεν αντιμετωπίζεται παρά μόνο με προσευχή και νηστεία». Ο Χριστός αναφερόταν στις δυνάμεις που λεηλατούν τον πλούτο των δυνατοτήτων, με τον οποίο ο ίδιος μας προίκισε.
Προφανώς οι σύγχρονοι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τι εξυπηρετεί ο νόμος της νηστείας.

Αν τους «εξηγήσεις» ότι η νηστεία είναι χρήσιμη, επειδή συμβάλλει στη διατήρηση της υγείας (επιτρέπει λ.χ. τον έλεγχο της χοληστερίνης, ή τη διατήρηση της …σιλουέτας), ή γενικότερα, επειδή συμβάλλει στην αρμονική αναπαραγωγή του γεωργικο-κτηνοτροφικού κύκλου, ίσως σε ακούσουν με ενδιαφέρον.
Όσο για το τυπικό «επιχείρημα», ότι η νηστεία προάγει την «αυτοκυριαρχία», κάνει δηλαδή πιο ισχυρό το Εγώ μας, ας μη μιλήσουμε καλύτερα. Το Εγώ μας είναι ήδη πανίσχυρο: όλη μας η ζωή γύρω απ’ αυτό περιστρέφεται.

Αν μάλιστα κάνεις το λάθος να επικαλεστείς επιχειρήματα, όπως «η νηστεία καθιερώθηκε για να γίνουν οι άνθρωποι καλύτεροι», αν δεν τους προσβάλλεις (οι κακοί είναι στη φυλακή!), θα θυμηθούν κάποιους γνωστούς τους, που η νηστεία μάλλον χειρότερους τους έκαμε παρά καλύτερους. «Μισούν εμάς που τρώμε», ισχυρίζονται…

Η κοιλιά είναι μέγας δυνάστης. Ποιος δεν το ξέρει; Θα επινοήσει κάθε λογής προσχηματικά επιχειρήματα προκειμένου να αποφύγει και τον παραμικρό χαλινό.
Αυτό έτσι κι αλλιώς. Το θέμα είναι ότι ο κόσμος δεν ξέρει για ποιο λόγο είναι απαραίτητη η νηστεία. Δεν ξέρει ποια είναι η αλήθεια από την οποία απορρέει ο νόμος της νηστείας. Ότι δηλαδή απορρέει από το γεγονός ότι ο άνθρωπος είναι ημιτελής οντότητα, η οποία καλείται να ολοκληρωθεί με τις δικές της ελεύθερες-συνειδητές προσπάθειες.

Η Εκκλησία είναι το συλλογικό σώμα μέσα στο οποίο το «ζητούμενο του ανθρώπου», που είναι «να γίνει άνθρωπος», δύναται να επιτευχθεί. Όλοι οι εκκλησιαστικοί νόμοι, μαζί και ο νόμος της νηστείας, σ’ αυτό ακριβώς αποβλέπουν.

Πράγματι. Εκτός Εκκλησίας ο άνθρωπος βρίσκεται αποκλειστικά κάτω από μια ομάδα νόμων που υπηρετούν το Εγώ. Γινόμενος μέλος του Εκκλησιαστικού Σώματος προσπαθεί εθελοντικά να θέσει τον τράχηλό του κάτω από μια άλλη, τελείως διαφορετική ομάδα νόμων, αυτών που υπηρετούν το Εμείς.

Όσο οι νόμοι του Εγώ κυριαρχούν πάνω του ο άνθρωπος είναι ημιτελής. Αναπτύσσεται δε και ολοκληρώνεται ως Πρόσωπο, όταν οι νόμοι του Εμείς αναλάβουν τα ηνία της καθημερινότητάς του. Μιλάμε για τους νόμους που έχουν σχεδιαστεί ώστε να σπάνε σιγά-σιγά την πέτρα που περιβάλλει την εγωιστική καρδιά. Με σκοπό να καλλιεργήσουν μέσα της την ευσπλαχνία ώστε να ριζώσει μέσα στην καρδιά της η θεία Αγάπη.

Κοντολογίς: από ατομικιστικά θηρία που είμαστε καλούμαστε να γίνουμε κοινωνικά όντα (εθελοτρέπτως: συνειδητά και ελεύθερα).

Το ζητούμενο είναι αυτό που λέμε ομοίωση με τον Θεό. Πράγμα που αναφέρεται στην κοινωνικότητα του Θεού. Έχουμε την τάση να ξεχνούμε ότι ο Χριστός θυσιάστηκε για όλο τον κόσμο και τον κάθε άνθρωπο χωριστά. Να ξεχνούμε ότι ο Θεός είναι Τριαδικός, «Πνεύμα Κοινωνίας».

Αλλά, πώς ο στόχος της κοινωνικότητας συνδέεται με τη νηστεία, καθιστώντας την απαραίτητη;

«Ο άνθρωπος δεν είναι ψυχή μόνο ή σώμα μόνο, αλλά το συναμφότερον», διευκρινίζει ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς. Που σημαίνει, ότι για να μπει η ψυχή του στο δρόμο της «καλής αλλοίωσης», πρέπει να μετέχει και το σώμα. Να συνηθίσει δηλαδή κι αυτό να υποτάσσεται στους νόμους του Εμείς. Παρότι φυσικά ποτέ δεν θα «καταλάβει» και πάντοτε θα αντιδρά!

Το σώμα έχει πολλά «εγώ», με αξιώσεις υπερκαθορισμού του τρόπου της ζωή μας. Ένα από τα πλέον δύστροπα τέτοια «εγώ», είναι φυσικά το «εγώ της κοιλίας». Πρέπει εξάπαντος να τοποθετηθεί στη φυσική του θέση εντός του ενδοψυχικού μας «πολιτεύματος», που είναι η θέση του “υπηκόου”. Κι αυτό ακριβώς επιδιώκει η σοφά υπολογισμένη νηστεία, που μας έχει κληροδοτήσει η εκκλησιαστική παράδοση.

(Θεόδωρος Ζιάκας)

---

Η πράξη της νηστείας

Η Εκκλησία ως μυστηριακό Σώμα Χριστού, μέσα στο οποίο ζουν οι χριστιανοί, κατά τις εντολές του Χριστού, και προκειμένου να μη γίνωνται υπερβολές, καθώρισε τί πρέπει να τρώμε την κάθε ημέρα και εποχή. Έτσι έχομε:

Α. Ημέρες «αυστηρής» νηστείας

Την Τετάρτη και την Παρασκευή όλου του χρόνου. Νηστεία σημαίνει φαγητό χωρίς λάδι. Κάτι τέτοιο πλέον δεν είναι εφικτό για κάποιους… αλλά άλλο είναι να μη νηστεύω το λάδι και εντελώς άλλο, να μη νηστεύω καθόλου!

Η νηστεία της Τετάρτης και της Παρασκευής είναι το κυρίως θέμα και το μεγαλύτερο… ημερολογιακό διάστημα νηστείας. Δύο ημέρες κάθε βδομάδα. Από αυτή τη νηστεία ξεκινάμε ως βάση, και θεωρούμε την νηστεία του Πάσχα ως την εορτολογικά βαρύτερη από τις άλλες. Όσοι δεν αντέχουν να τηρήσουν πλήρως τα καθιερωμένα, ας «προσθέτουν» το «κατά δύναμιν», στις άλλες νηστείες.

Δηλαδή, αφού τηρώ την νηστεία Τετάρτης και Παρασκευής ας προσπαθήσω όσο γίνεται και για εκείνη του Πάσχα. Τις άλλες τρεις (Αποστόλων – Παναγίας – Χριστουγέννων) ίσως είναι μια πραγματιστική λύση, προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος να εγκαταλειφθούν εντελώς, να τηρήσει κάποιος πάντοτε: α. μια τριήμερη νηστεία (26, 27, 28 Ιουνίου) για τους Αποστόλους, ακόμα και όταν κατά το Τυπικό δεν υπάρχει καθόλου νηστεία, β. να νηστέψει την δεύτερη εβδομάδα του Δεκαπενταυγούστου (7-14 Αυγούστου) για την γιορτή της Παναγίας, και γ. να κρατήσει ένα δεκαήμερο (15-24 Δεκεμβρίου) για την γιορτή των Χριστουγέννων.

Η συνειδητοποίηση του λόγου της νηστείας, ως θυσιαστικής αγάπης, μαζί με την βιολογική υποστήριξη που δίνουν οι νηστήσιμες τροφές στην αυτοσυγκράτηση και στην εγκράτεια τη σωματική, βοηθούν στην επίτευξη του στόχου της νηστείας, που είναι η αγάπη για τον Χριστό και τους αδελφούς και η ελεημοσύνη. Πάντοτε σκοπούμενο είναι, αν δεν γίνεται να «σωθεί» το παν, τουλάχιστον να μην απολεσθεί ολοκληρωτικά. Άλλωστε, όπως διδάσκει ο Ισαάκ ο Σύρος: «Μεγίστη παρρησία πρός Θεόν, μικρά πολιτεία διαμένουσα». «Είναι μεγάλη παρρησία μπροστά στον Θεό, μιά συνεπής αγαπητική στάση έστω και μικρή και λίγη».

Την Παρασκευή λοιπόν, νηστεύουμε, επειδή αυτή την ημέρα σταυρώθηκε ο Κύριος. Σταυρώνουμε με την νηστεία μας τον κακό εαυτό μας, για να μας ελεήσει, όπως ελέησε τον σταυρωμένο ευγνώμονα ληστή και για να αποκτήσουμε αγάπη ώστε να μη “σταυρώνουμε” τους άλλους.

Την Τετάρτη νηστεύουμε για να θυμόμαστε ότι ένας φίλος Του, τον πρόδωσε ημέρα Τετάρτη, και για να συνειδητοποιούμε ότι και εμείς, παρ’ ότι θέλουμε να είμαστε φίλοι Του, είναι δυνατό, αν δεν προσέχουμε και δεν αγωνιζόμαστε, να Τον προδώσουμε.

Όταν τις ημέρες που έχουμε χρέος να κάνουμε αυστηρή νηστεία συμπέσει κάποια εορτή, γίνεται “κατάλυση”, δηλαδή χαλάρωση της νηστείας. Αν είναι ημέρα εορταζομένου αγίου, τρώμε λάδι. Αν είναι εορτή της Παναγίας ή του Προδρόμου, τρώμε ψάρι. Aν είναι γιορτή του Χριστού, ΔΕΝ νηστεύουμε, εκτός και αν συμπίπτει η γιορτή σε περίοδο νηστείας, οπότε καταλύουμε μόνο ψάρι.

Το Σάββατο και την Κυριακή δεν επιτρέπεται ποτέ νηστεία χωρίς λάδι. Όλο τον χρόνο ένα μόνο Σάββατο νηστεύουμε το λάδι, το Μεγάλο Σάββατο, επειδή την ημέρα αυτή ο Χριστός είναι σωματικά στον άδη, δηλαδή, στην συνθήκη του θανάτου, για να αναστήσει το ανθρώπινο γένος.

Σαρακοστή είναι μόνο η νηστεία του Πάσχα

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή όπως λέγεται αρχίζει την Καθαρά Δευτέρα και τελειώνει την Κυριακή της Αναστάσεως. Είναι η κυρίως νηστεία. Είναι η πιο αυστηρή νηστεία όλου του χρόνου. Είναι η έκφραση της αγάπης μας για τον Χριστό ως αγαπημένο αρχηγό της ζωής μας και φυσικά είναι κόπος ελευθερίας για την δική μας ανάσταση (δια του Χριστού) από τα νεκροποιά σωματικά και ψυχικά πάθη και στην κοινή Ανάσταση.

Καταχρηστικώς ονομάζονται Σαρακοστές και:

1. Η νηστεία των Χριστουγέννων

Από 15 Νοεμβρίου μέχρι και 24 Δεκεμβρίου. Κατά την νηστεία αυτή τρώμε ψάρι (όλες τις ημέρες πλην Τετάρτης και Παρασκευής) εκτός από την πρώτη και την τελευταία εβδομάδα.

Όσοι δεν έχουν συνθήκες … “εύκρατες” μπορούν να περικόψουν αυτή τη νηστεία τηρώντας το τελευταίο δεκαήμερό της (15-24 Δεκ.) με πλήρη νηστεία (χωρίς κατάλυση σε ψάρι ή άλλο τι). Εννοείται ότι η Τετάρτη και η Παρασκευή από 15 Νοεμβρίου έως 15 Δεκεμβρίου είναι νηστεία κανονική.

2. Η Νηστεία της Παναγίας

Από 1 μέχρι και 14 Αυγούστου. Νηστεύουμε προς τιμήν της Παναγίας και για την ψυχή μας. Επειδή και η Παναγία νήστεψε 15 ημέρες, πριν από την Κοίμησή της για την ψυχή της. Αν Εκείνη νήστεψε για την ψυχή της, τί πρέπει να κάνωμε εμείς; Ψάρι τρώμε μόνο στην εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (6 Αυγούστου).

Όσοι αδυνατούν λόγω οικογενειακών συνθηκών (παιδιά – διακοπές) ας τηρήσουν τη δεύτερη εβδομάδα (7-14 Αυγούστου) με το συνήθη τρόπο.

3. Η Νηστεία των Αγίων Αποστόλων

Από την Δευτέρα μετά την Κυριακή των Αγίων Πάντων μέχρι τις 28 Ιουνίου.

Η διακύμανση αυτής της νηστείας την καταντά … γραφική. Ας νηστεύουμε πλήρως και σωστά το τελευταίο τριήμερο του Ιουνίου (26-28 Ιουνίου) χωρίς κατάλυση.

Αυστηρή Νηστεία κάνουμε και στις εξής ημέρες:

5 Ιανουαρίου (παραμονή Θεοφανείων). Νηστεύουμε για την μεγάλη εορτή των Θεοφανείων (παλαιότερα ήταν πλήρης ασιτία μέχρι τις 3 μ.μ. που γινόταν με τον εσπερινό της εορτής, η Θ. Λειτουργία του Μ. Βασιλείου και ο Μέγας Αγιασμός για το βάπτισμα των κατηχουμένων) και προκειμένου να πιούμε Μεγάλο Αγιασμό, ως ανανέωση των υποσχέσεων του Βαπτίσματός μας.

14 Σεπτεμβρίου (Ύψωση του Τιμίου Σταυρού), γιατί είναι ανάμνηση της Μεγάλης Παρασκευής.

29 Αυγούστου (αποτομή της Τιμίας Κεφαλής του Προδρόμου) σε ένδειξη πένθους για την άδικη θανάτωση ενός αγίου και ισάγγελου ανθρώπου.

Β. Περίοδος χωρίς νηστεία

Η Εκκλησία δεν καθόρισε μόνο περιόδους επιβολής νηστείας. Καθόρισε και περιόδους κατάλυσης νηστείας κατά τις οποίες τρώμε απ’ όλα και Τετάρτη και Παρασκευή. Τέτοιες περίοδοι είναι οι εξής:

1. Το Δωδεκαήμερο

Δηλαδή από 25 Δεκεμβρίου μέχρι και τις 6 Ιανουαρίου, με εξαίρεση την παραμονή των Θεοφανείων.

2. Η Διακαινήσιμος

Δηλαδή η εβδομάδα μετά το Πάσχα.

3. Η εβδομάδα μετά την Πεντηκοστή

4. Οι τρεις εβδομάδες που προηγούνται της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Κατά τις τρεις αυτές εβδομάδες έχομε μια ποικιλία διατάξεων, που είναι οι εξής:

– Την πρώτη εβδομάδα (του Τελώνου και Φαρισαίου) τρώμε όλες τις ημέρες απ’ όλα.

– Την δεύτερη εβδομάδα (από του Ασώτου μέχρι των Απόκρεω) τρώμε απ’ όλα, αλλά νηστεύουμε την Τετάρτη και την Παρασκευή κανονικά.

– Την Τρίτη εβδομάδα, της Τυρινής, τρώμε όλες τις ημέρες απ’ όλα τα άλλα, εκτός από κρέας.

Καταλύσεις Κινητών Εορτών

1. Κυριακή των Βαΐων: Κατάλυση μόνον ιχθύος, λόγω Δεσποτικής εορτής που όμως πάντοτε είναι ανάμεσα σε νηστείες (Μ. Σαρακοστή – Μ. Εβδομάδα).
2. Τετάρτη της Μεσοπεντηκοστής: Κατάλυση εις πάντα, λόγω Δεσποτικής εορτής.
3. Τετάρτη της Αποδόσεως του Πάσχα: Κατάλυση εις πάντα, λόγω Δεσποτικής εορτής.

Στις εορτές του Χριστού τις λεγόμενες Δεσποτικές που δεν συμπίπτουν σε περίοδο νηστείας, αλλά μόνον σε ημέρα (Τετάρτη ή Παρασκευή) νηστείας, κάνουμε κατάλυση εις πάντα.

Τις Τετάρτες και τις Παρασκευές του Πεντηκοσταρίου καταλύουμε λάδι οι νηστεύοντες ανέλαια.

---

Θ. Εορτολόγιο

Επειδή νηστεία, όπως είπαμε, σημαίνει φαγητό χωρίς λάδι, ακριβώς γι’ αυτό, στις μεγάλες γιορτές η νηστεία “χαλαρώνει” με κατάλυση οίνου και ελαίου. Αν νηστεία σήμαινε φαγητό με λάδι, τότε η επισήμανση “κατάλυση λαδιού”, φυσικά, θα ήταν ανοησία!

Αυτό είναι το σωστό και η ακρίβεια. Στα σημερινά δεδομένα πρέπει να έχουμε απαράβατη φιλοτιμία, (έστω και αν αδυνατούμε να νηστεύσουμε από λάδι), την νηστεία ως αγάπη και θυσία για τον Χριστό και κατ’ επέκτασιν ως απόκτηση αγάπης για τους αδελφούς μας.

Παρακάτω υπάρχει ημερολογιακός κατάλογος εορτών με κατάλυση, και επισήμανση εορτών στις οποίες γίνεται νηστεία, όποια ημέρα και αν τύχει.

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ

Ημ/νία	Γιορτή	Κατάλυση
1-4	Δωδεκαήμερο Χριστουγέννων	Εις πάντα
5	Παραμονή Θεοφανείων	Νηστεία
6	Τα Άγια Θεοφάνεια	Εις πάντα
7	Σύναξη Ιωάννου του Προδρόμου	Ιχθύος
11	Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου	οίν. & ελ.
14	Απόδοση Θεοφανείων	»
16	Προσκύνηση αλύσεως Απ. Πέτρου	»
17	Αντωνίου του Μεγάλου	»
18	Αθανασίου και Κυρίλλου	»
20	Ευθυμίου του Μεγάλου	»
22	Τιμοθέου Αποστόλου, Αναστασίου Πέρσου	»
25	Γρηγορίου του Θεολόγου	»
27	Ανακομιδή λειψάνων Ιωάννου του Χρυσοστόμου	»
30	Τριών Ιεραρχών	»

---

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

Ημ/νία	Γιορτή	Κατάλυση
2	Υπαπαντή Ιησού Χριστού	Ιχθύος
8	Θεοδώρου              του Στρατηλάτου	οίν. & ελ.
9	Απόδοσις Υπαπαντής	»
10	Χαραλάμπους Ιερομάρτυρος	»
11	Βλασίου Ιερομάρτυρος	»
17	Θεοδώρου του Τήρωνος	»
24	Α΄ και Β΄ εύρεσις       Τιμίας Κεφαλής Προδρόμου	»

---

ΜΑΡΤΙΟΣ

Ημ/νία	Γιορτή	Κατάλυση
9	Των αγ. Τεσσαράκοντα Μαρτύρων	οίν. & ελ.
25	Ευαγγελισμός της Θεοτόκου	Ιχθύος
26	Σύναξη Αρχαγγέλου Γαβριήλ	οίν. & ελ.

---

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

Ημ/νία	Γιορτή	Κατάλυση
23	Γεωργίου του Τροπαιοφόρου	οίν. & ελ.
25	Μάρκου Αποστ. και Ευαγγελιστού	»
30	Ιακώβου Αποστόλου	»

---

ΜΑΪΟΣ

Ημ/νία	Γιορτή	Κατάλυση
2	Ανακομ. λειψ.  Αθανασίου του Μεγάλου	οίν. & ελ.
5	Ειρήνης Μεγαλομάρτυρος	»
8	Ιωάννου του Θεολόγου	»
10	Σίμωνος Αποστόλου	»
15	Παχωμίου του Μεγάλου	»
20	Ανακομιδή λειψάνου Αγ. Νικολάου	οίν. & ελ.
21	Κωνσταντίνου και Ελένης	»
25	Γ΄ Εύρεση της Τιμίας Κεφαλής Προδρόμου	»
27	Αγ. Ιωάννου του Ρώσου	»

---

ΙΟΥΝΙΟΣ

Ημ/νία	Γιορτή	Κατάλυση
8	Ανακομιδή λειψάνου Θεοδώρου Στρατηλάτη	οίν. & ελ.
11	Βαρθολομαίου και Βαρνάβα Αποστ.	»
19	Ιούδα Αποστόλου	»
24	Γενέθλιο Ιωάννου του Προδρόμου	Ιχθύος
29	Πέτρου και Παύλου	»
30	Η Σύναξη των 12 Αποστόλων	οίν. & ελ.

---

ΙΟΥΛΙΟΣ

Ημ/νία	Γιορτή	Κατάλυση
1	Κοσμά και Δαμιανού Αναργύρων	οίν. & ελ.
2	Κατάθεση εσθήτος Θεοτόκου	»
7	Κυριακής Μεγαλομάρτυρος	»
11	Ευφημίας Μεγαλομάρτυρος	»
17	Μαρίνης Μεγαλομάρτυρος	»
20	Ηλιού του Θεσβίτου	»
22	Μαρίας της Μαγδαληνής	»
25	Κοίμηση Αγίας Άννης	»
26	Παρασκευής Μεγαλομάρτυρος	»
27	Παντελεήμονος Μεγαλομάρτυρος	οίν. & ελ.

---

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Ημ/νία	Γιορτή	Κατάλυση
6	Μεταμόρφωση του Σωτήρος	Ιχθύος
15	Κοίμηση Θεοτόκου	»
16	Αγ. Μανδηλίου	οίν. & ελ.
21	Θαδδαίου του Αποστόλου	»
23	Απόδοση Κοιμήσεως Θεοτόκου	»
24	Κοσμά του Αιτωλού	»
25	Βαρθολομαίου & Τίτου Αποστόλων	»
29	Αποτομή Κεφ. Ιωάννου του Προδρόμου	Νηστεία
31	Κατάθεση Τιμίας Ζώνης Θεοτόκου	οίν. & ελ.

---

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

Ημ/νία	Γιορτή	Κατάλυση
1	Αρχή της Ινδίκτου, Συμεών Στυλ.	οίν. & ελ.
6	Ανάμνηση θαύματος Αρχ. Μιχαήλ	»
8	Γενέθλιο Θεοτόκου	Ιχθύος
9	Ιωακείμ και Άννης	οίν. & ελ.
12	Απόδοση Γενεθλίου Υπερ. Θεοτόκου	»
13	Εγκαίνια Ναού Αναστάσεως	»
14	Ύψωση του Τιμίου Σταυρού	Νηστεία
20	Ευσταθίου και των συν αυτώ	οίν. & ελ.
23	Σύλληψη Ιωάννου του Προδρόμου	οίν. & ελ.
26	Μετάσταση Ιωάννου του Θεολόγου	»

---

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ

Ημ/νία	Γιορτή	Κατάλυση
6	Θωμά του Αποστόλου	οίν. & ελ.
9	Ιακώβου του Αλφαίου	»
18	Λουκά του Ευαγγελιστού	»
23	Ιακώβου του Αδελφοθέου	»
26	Δημητρίου του Μυροβλήτου	»
28	Αγίας Σκέπης	»

---

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

Ημ/νία	Γιορτή	Κατάλυση
1	Κοσμά και Δαμιανού των Αναργύρων	οίν. & ελ.
3	Ανακομιδή λειψάνου Αγ. Μεγ. Γεωργίου	»
8	Σύναξη Αρχ. Μιχαήλ και Γαβριήλ	»
9	Νεκταρίου Πενταπόλεως	»
12	Ιωάννου του Ελεήμονος	»
13	Ιωάννου του Χρυσοστόμου	»
14	Φιλίππου Αποστόλου	Ιχθύος
16	Ματθαίου Απ. και Εύαγγελιστού	οίν. & ελ.
21	Εισόδια Θεοτόκου	Ιχθύος
25	Αικατερίνης Μεγαλομάρτυρος	οίν. & ελ.
30	Ανδρέου του Πρωτοκλήτου	»

---

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

Ημ/νία	Γιορτή	Κατάλυση
4	Βαρβάρας Μεγ., Ιωάννου Δαμασκηνού	οίν. & ελ.
5	Σάββα του ηγιασμένου	»
6	Νικολάου Επισκόπου Μύρων	»
9	Σύλληψη Αγίας Άννης μητρός της Θεοτόκου	»
12	Σπυρίδωνος Τριμυθούντος	»
15	Ελευθερίου Ιερομάρτυρος	»
17	Δανιήλ Προφήτου, Διονυσίου Ζακύνθου	»
20	Ιγνατίου του Θεοφόρου	οίν. & ελ
25	Γέννηση Ιησού Χριστού	Εις πάντα
Δωδεκαήμερο Χριστουγέννων		»

---