Το Άγιο Πνεύμα θέλει να είμαστε μαζί και διδάσκει την Εκκλησία πώς να περπατάει. Οι μαθητές ήταν κρυμμένοι στο υπερώο· το Πνεύμα κατέβηκε τότε και τους έκανε να βγουν έξω. Χωρίς το Πνεύμα, ήταν μόνοι τους, απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο, κουλουριασμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο. Με το Πνεύμα ανοίχτηκαν στον κόσμο.
Σε κάθε εποχή, το Πνεύμα ανατρέπει τις προκαταλήψεις μας και μας κάνει δεκτικούς στο καινούργιο που φέρει. Ο Θεός, το Πνεύμα, είναι πάντα νέος! Διδάσκει διαρκώς στην Εκκλησία τη ζωτική σημασία του να κινείται προς τα εμπρός, παρακινώντας την να κηρύσσει το Ευαγγέλιο. Τη σημασία του να είμαστε, όχι ένα ασφαλές ποιμνιοστάσιο, αλλά ένα ανοιχτό βοσκοτόπι όπου όλοι μπορούν να βόσκουν την ομορφιά του Θεού. Μας διδάσκει να είμαστε ένα ανοιχτό σπίτι χωρίς τείχη διαίρεσης. Το κοσμικό πνεύμα μας ωθεί να επικεντρωνόμαστε στα δικά μας προβλήματα και συμφέροντα, στην ανάγκη μας να φαινόμαστε σημαντικοί, στην επίμονη υπεράσπιση του έθνους ή της ομάδας στην οποία ανήκουμε. Αυτός δεν είναι ο δρόμος του Αγίου Πνεύματος. Μας καλεί να ξεχάσουμε τον εαυτό μας και να ανοίξουμε τις καρδιές μας σε όλους. Με αυτόν τον τρόπο, κάνει την Εκκλησία να μεγαλώνει και να είναι νέα. Πρέπει να το θυμόμαστε αυτό: Το Πνεύμα αναζωογονεί την Εκκλησία. Όχι εμείς και οι προσπάθειές μας να την ντύσουμε λίγο… αξιοπρεπώς. Γιατί η Εκκλησία δεν μπορεί να “προγραμματιστεί” και κάθε προσπάθεια “εκσυγχρονισμού” δεν αρκεί. Το Πνεύμα μας απελευθερώνει από την εμμονή με τα επείγοντα, αλλά και τα… σίγουρα. Μας καλεί να περπατήσουμε τα μονοπάτια του, πάντα αρχαία και πάντα νέα, τα μονοπάτια της μαρτυρίας, της φτώχειας και της ιεραποστολής, και με αυτόν τον τρόπο, μας απελευθερώνει από τον εαυτό μας και μας στέλνει στον κόσμο.
Και τέλος, παραδόξως, το Άγιο Πνεύμα είναι ο δημιουργός της διαίρεσης, της φασαρίας, μιας κάποιας αταξίας. Σκεφτείτε το πρωί της Πεντηκοστής! Είναι ο Δημιουργός… Δημιουργεί διαίρεση γλωσσών και συμπεριφορών…! Ήταν μια φασαρία αυτό! Όμως, ταυτόχρονα, είναι ο δημιουργός της αρμονίας. Διαιρεί με την ποικιλία των χαρισμάτων, αλλά πρόκειται για μια διαίρεση που πολλαπλασιάζει, διότι η αληθινή διαίρεση είναι μέρος της αρμονίας. Δημιουργεί διαίρεση με τα χαρίσματα και δημιουργεί αρμονία με όλη αυτή τη διαίρεση. Αυτός είναι ο πλούτος της Εκκλησίας.
Ας καθίσουμε στο σχολείο του Αγίου Πνεύματος, ώστε να μας διδάξει τα πάντα. Ας τον επικαλούμαστε κάθε μέρα, ώστε να μας υπενθυμίζει να κάνουμε το βλέμμα του Θεού πάνω μας αφετηρία μας, να παίρνουμε αποφάσεις ακούγοντας τη φωνή του και να ταξιδεύουμε μαζί ως Εκκλησία, πειθήνια σ’ αυτόν και ανοιχτή στον κόσμο. Αμήν.-
Απόσπασμα ομιλίας του πάπα Φραγκίσκου
Την Κυριακή της Πεντηκοστής
Θεματολογικές ετικέτες