ΕΠΟΠΤΕΙΑ
Απ’ αφορμή το Υπόμνημα περί την μελετωμένην
“Μεγάλην Σύνοδον” της Ορθοδόξου Εκκλησίας
του Π. Ιουστίνου Πόποβιτς. Αθήναι 1977,
Επτάλοφος. 24σ.
Είναι πια σαφές σ’ όλους ότι η περιβόητη “κίνηση για ενότητα των εκκλησιών”, είναι η έκφραση της αχαλίνωτης επιθυμίας του πιετιστικού εκκλησιαστικού κατεστημένου να διατηρήσει την κοσμική του εξουσία. Ο πανικός του “θεσμοποιημένου πτώματος” της εκκλησίας αυξάνει απ’ την καθίζηση ισχύος που προκαλεί η σχεδόν ολοκληρωτική αδιαφορία του πάλαι ποτέ “πληρώματος”. Παρακολουθώντας τις απεγνωσμένες κινήσεις του θεσμού να διατηρήσει την ισχύ του, έχεις την εντύπωση ότι πεικρατεί η θεωρία “αφού δεν μπορούμε να στηριχθούμε στον Θεό, θα στηριχθούμε στον διάβολο”. Η εκκλησία ως θεσμός, συνεχώς και περισσότερο διολισθαίνει προς την εκκοσμίκευση. Η παράδοσή της, το ίδιο το νόημα και το μήνυμα που ενσάρκωνε, εκσφενδονίζεται σαν περιττή σαβούρα για να μπορέσει το αερόστατο να κρατηθεί ψηλά. Ο αγώνας “για την Ορθοδοξία” έχει μεταβληθεί σε αγώνα αυτοσυντήρησης του εκκλησιαστικού κατεστημένου, σε αγώνα παραμονής εκτός τάφου του ιστορικού πτώματος.
Έναντι αυτών των παρενεργειών της σήψεως, υψώνουν το ανάστημά τους κάποιοι μάρτυρες: αυτοί που μαρτυρούν στην εποχή μας το μυστήριο που τους δόθηκε να φυλάξουν. Ένας απ’ αυτούς ο Ιουστίνος Πόποβιτς. Την ώρα που ο θεσμός εκχωρεί κάθε πνευματικότητα για μια μικρή συμμετοχή στον βούρδουλα της εξουσίας, ο Πόποβιτς του ζητά να φορέσει ακάνθινο στεφάνι. Την ώρα που ο θεσμός παραιτείται απ’ τον Χριστό για να κρατήσει τον “-ισμό”, ο Ποποβιτς του ζητά να τυλιχθεί με σάκκο και να ρίξει στην κεφαλή του στάχτη.
Δεν υπάρχει αμφιβολία: τα αυτιά του αφασικού δεν ακούν. Η αξίωση που δια στόματος Πόποβιτς ζητείται, δεν πρόκειται να βρει ανταπόκριση. Είναι τούτα μοίρα του αγωνιζόμενου για την αλήθεια, του αληθινά πνευματικού στην εποχή μας: δ ε ν α κ ο ύ γ ε τ α ι .
Πολλοί ρωτούν: αφού υπάρχει μια τέτοια φρικτή βεβαιότης, αφού τέτοια απαισιοδοξία επικρατεί, γιατί κανείς να μιλήσει και να παλαίψει;
Η απάντηση στο ερώτημα είναι απλή: ο αληθινά άνθρωπος του πνεύματος μαρτυρεί. Καταθέτει τη μαρτυρία του και δεν είναι κατακτητής. Δεν είναι σπεκουλαδόρος, είναι μάρτυς. Στον μάρτυρα, τι μπορεί κανείς να πει; Ξέρουμε πως θα εμμένει να καταθέτει, αδιάφορος για κάθε ενάντιο ρεύμα. Μένει μόνη μας προσφορά, να του πούμε: το πιστεύουμε αυτό που καταθέτεις. Να του πούμε: σε νιώθουμε. Να του ευχηθούμε: ειρήνει σε σένα.
Ειρήνη σε σένα Ιουστίνιε Πόποβιτς, ειρήνη μαρτυρική.
Θεματολογικές ετικέτες