(ή Η κάρτα του πολίτη)
Αυτή την απορία εξέφρασε έκπληκτος στρατιωτικός, σε κληρικό που επισκέφθηκε την μονάδα του και κήρυξε στους στρατευμένους, μιλώντας τους για τον… κίνδυνο της ηλεκτρονικής κάρτας του πολίτη.
Ο κληρικός είχε παρουσιάσει το θέμα ως μια υπόθεση καθ’ ολοκληρίαν δαιμονική, που αν γίνει αποδεκτή τεχνικά από τον άνθρωπο (πάρει την κάρτα ή αδιαφορήσει) θέτει σε κίνδυνο την… ψυχική του σωτηρία!! Είχε πει πολλά, ευφάνταστα ατεκμηρίωτα και τρομολαγνικά. Συνήθως οι άνθρωποι όταν μπουν στο… τρυπάκι του τρόμου για τα μελλούμενα, παραληρούν! Έτσι και ο εν λόγῳ κληρικός. Παραληρούσε προσπαθώντας να πείσει… φαντάρους για τους εκ της κάρτας κινδύνους!
………………………………………..
Προσπερνώντας την αφέλεια μιας τέτοιας ενέργειας ας δούμε με ηρεμία και χωρίς τρόμο το θέμα των ηλεκτρονικών… δαιμονικών προσβολών!!
Οι άνθρωποι γενικώς ό,τι τους ξεπερνά διανοητικά και δεν είναι σύνηθες, ούτε έχουν εξοικειωθεί μ’ αυτό, πάρα πολλές φορές το φορτίζουν με την γοητεία ή την απέχθεια του αγνώστου. Συγχέουν το υπερβατικό (αυτό που δεν γίνεται να το… περπατήσουμε/δεν είναι βατό) με το άγνωστο. Μπερδεύουν το υπερφυσικό με την άγνοια της “λειτουργίας” των φυσικών δεδομένων. Πάρα πολλές φορές αποδίδουν κάθε τι που αγνοούν, στον Θεό! (Από τον κεραυνό για τους πρωτόγονους μέχρι τα κοσμολογικά δεδομένα-και το γνωστό σήμερα “κι’ όμως κινείται”. Ονομάζουν υποθέσεις του Θεού πράγματα του φυσικού κόσμου που απλώς ακόμα δεν “κατεκυρίευσε” (Γέν. Θ’, 1) το ανθρώπινο μυαλό. Τρέμουν μπροστά στην πρόοδο της επιστήμης γιατί ξέχασαν ότι “Κύριος ἔδωκεν ἀνθρώποις ἐπιστήμην, ἐνδοξάζεσθαι ἐν τοῖς θαυμασίοις Αὐτοῦ” (Σειράχ 38,6). Έχουν ξεχάσει ότι ο Χριστός στην Δημιουργία (άλλος καϋμός η Εξέλιξη) μας έδωσε εντολή να “κατακυριεύσουμε” τον κόσμο που μας δώρησε και μας έκανε υπεύθυνους γι’ αυτόν. Το ακόμα χειρότερο: Δεν θέλουν να θυμούνται την ελευθερία (μέγιστο και υπέρτατο δώρο του Θεού), που μας ξεχωρίζει από μια αγέλη δούλων και μας “αναγκάζει” να τοποθετηθούμε υπεύθυνα απέναντι του Θεού. (Ὁ Θεός ἔστη ἐν συναγωγῇ θεῶν ἐν μέσῳ δέ θεούς διακρινεῖ. Ψαλμ. 81)
Έρχεται λοιπόν τώρα, αυτός που κλήθηκε να είναι “Εσύ ο μικρούλης θεός” και σκιάζεται, σαν νήπιος στη θεολογική του σκέψη, από… μορμολύκια (τα σκιάχτρα, στα αρχαία ελληνικά).
Φοβάται σκοτεινές δυνάμεις. Τρέμει συνομωσίες. Βλέπει εχθρούς παντού. Διαβλέπει κινδύνους από την… “εβραϊκή κακουργία(!) τον βασανίζουν Πρωτόκολλα… σοφών και ανοήτων. Τυραννιέται μήπως και αλλάξουν οι κοινωνικές συνθήκες και γίνουν αρνητικές για τους Χριστιανούς. Επεκτείνεται και στην… αλλοίωση της ιστορίας! Βλέπει… αποχριστιανοποιήσεις. Αγωνιά για το bar–code, το 666, τον αντίχριστο τον ίδιο (που… θα ‘ρθει το 2013… σίγουρα!) την κάρτα του πολίτη, τα chips, την παγκοσμοιοποίηση!!
………………………………………..
Πρέπει όμως, τέλος πάντων, να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να φύγει αυτός ο… κουρνιαχτός της θεολογικής βλακείας που κάνει δύσκολη την θέαση της πραγματικότητας.
Δεν επιτρέπεται σεβάσμιος κατά τα άλλα γέροντας κληρικός να ανοητολογεί γράφοντας και λέγοντας: “ο αντίχριστος “κρύβεται” και στον Νόμο που προβλέπει τις δηλώσεις και έχει τον αριθμό 1599″. Γιατί; “Διότι αν προσθέσουμε (1+5)=6 και αναστρέψουμε τα δύο υπόλοιπα νούμερα του αριθμού: 99=66, τότε 666!!!” Χαίρε βάθος αμέτρητον! Άλλος με οσιακή υπόληψη και αγία βιοτή, γράφει ιδιόχειρο σημείωμα, για να πει μεταξύ άλλων, ότι δεν αγιάζεται η σύμπασα κτίσις, αλλά η… αξιοπρεπής! Χωρίς να θέλει να λάβει υπ’ όψιν ότι, από μέρους μας δεν προσφέρουμε στον Θεό προς ευλογίαν ύλη που είναι για μας αηδής (π.χ ούρα), ο Θεός όμως έφτιαξε τα πάντα προς ευλογίαν!
Γιατί τα λέμε όλα αυτά. Για να κατανοηθεί η λάθος πορεία και η δαιμονική απάτη, τού να μεταφέρουμε την ουσία του θέματος και των πραγμάτων από την καρδιά (Υἱέ μου δός μοι σήν καρδίαν. Παρ. 23, 26) που δεν είναι ορατή παρά μόνον από τον Χριστό, στα εξωτερικά και τα φαινόμενα!
Εκείνος είπε ότι εκ της χειρός Του δεν μπορεί κανένας να μας αποσπάσει, (Ιωάν. Ι’ 28) εμείς φοβόμαστε το χάραγμα!
Εκείνος είπε ότι δεν έχει απαραιτήτως σχέση μαζί Του αυτός που Του φωνάζει: Κύριε, Κύριε…(Ματθ. Ζ’ 21), εμείς βλέπουμε την σχέση μας μαζί Του στατικά συμπεριφορολογικά και κατά δήλωσιν!
Για Εκείνον όλα…παίζονται στην καρδιά εμείς φοβόμαστε την κάρτα του πολίτη.
Τι κάνουμε;
“… μῆνας καί καιρούς καί ἑνιαυτούς παρατηροῦμεν”! (Γαλ. 4, 10)
Δεν φοβόμαστε μήπως μας πει: “μάτην κεκοπίακα εἰς ὑμᾶς”! Φοβόμαστε συνομωσίες. Φοβόμαστε αντιχρίστους. Φοβόμαστε “πρωτόκολλα”. Φοβόμαστε για όσα και εκεί, όπου δέν ὑπάρχει φόβος “ἐφοβήθησαν φόβον οὗ οὐκ ἧν φόβος”.
Ατυχώς στον εκκλησιαστικό χώρο, από κάποιους αφελείς ή επιτηδείους, έχει πλεονάσει ο τρόμος για θέματα που η Εκκλησία σ’ όλη την ιστορική της διαδρομή αντιμετώπιζε με την άνετη ηρεμία αυτού που κατέχει την αλήθεια και ξέρει την πηγή των προβλημάτων της πνευματικής ζωής.
Η Εκκλησία έμαθε από τόν Κύριό της ότι “ἐκ τῆς καρδίας” πηγάζουν όλες οι ανθρώπινες κακίες και τα προβλήματα. Ζητούσε “καρδίαν καθαράν κτῖσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός”. Γνώριζε, με τί μεγαλειώδη αξία είχε τιμήσει τον άνθρωπο ο Χριστός. Ήξερε ότι:
- Τόν μή βλάπτοντα ἑαυτόν, οὐδείς δύναται βλάψαι.
Είχε μάθει από τον μέγα διδάσκαλό της στην πνευματική ζωή, τον καθηγητή της ερήμου, Άγιο Αντώνιο, ότι:
όταν ζητάς πρέπει προηγουμένως και να δίνεις.
- Ἐλέησόν με, πάτερ! (προς τον Άγιο Αντώνιο)
- Οὔτε ἐγώ σέ ἐλεῶ οὔτε ὁ Θεός ἄν δέν ἐλεήσεις σύ πρῶτος τόν ἑαυτό σου. (Γεροντικό)
………………………………………..
Πάνω σ’ αυτές τις βάσεις περπατάει η πνευματική ζωή.
Οι υγιείς νοητικά και πνευματικά Χριστιανοί [ατυχώς υπάρχουν και ανισόρροποι: από τους πρώτους χρόνους (… βρόγχους καί βράχους ἔχετε!)* μέχρι τους εσχάτους (παλαιοημερολογητική και μή, βλακεία και “καφρίλα” διαδηλώσεων)], ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ παρά μόνον την αμαρτία!
Δεν αγωνιούν παρά μόνον για το πώς (σε τι πνευματική ηλικία) θα τους εύρει ο Κύριος ερχόμενος.
Δεν τους απασχολεί παρά μόνον το να μάθουν να αγαπούν. Να αγαπούν και τους εχθρούς.
Δεν φοβούνται την σταύρωση, την ξέρουν ως διαδρομή ελευθερίας προς την αγάπη.
Δεν θέλουν να εξαγνιστούν… στις πωλήσεις και στις αγορές τους… από το bar–code, αλλά από τη φιλαυτία της πλεονεξίας.
Δεν προσπαθούν για τα προσωπικά τους δεδομένα, αγωνίζονται για την πνευματική τους ωρίμανση.
Δεν θεωρούν ότι κινδυνεύουν από τον Χριστό, αν τυχόν λαθέψουν σε κάτι. Επιδιώκουν να βρεθούν με τον Χριστό που είναι η προσδοκία της ερχομένης Βασιλείας.
Ερχομένης και ήδη παρούσης.
Ερχομένης την τελευταία ημέρα της πρώτης φάσεως της ιστορίας της κτίσεως (Δευτέρα Παρουσία) αλλά ήδη παρούσης, με τους καρπούς, της στην καρδιά των πιστευόντων.
Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ἡμῶν ἐστί. (………..)
*Αφελείς υπερβάλλοντες Χριστιανοί των πρώτων χριστιανικών αιώνων παρεδίδοντο στους ειδωλολάτρες μόνοι τους (χωρίς να καταγγελθούν) “εἰσπηδῶντες”στο στάδιο. Η Εκκλησία απαγόρευσε αυστηρά το “εἰσπηδητικό” μαρτύριο. Σε τέτοιες ιστορίες παρουσιαζόταν το φαινόμενο ο έξυπνος Ρωμαίος διοικητής να εμπαίζει τους ανοηταίνοντας χριστιανούς, λέγοντάς τους: Αν αποφασίσατε να πεθάνετε κάντε το μόνοι σας! Βρόγχους καί βράχους ἔχετε!!
Θεματολογικές ετικέτες