Καλώς ήρθατε

Αγαπητοί αδελφοί και φίλοι.

Αυτό το site είναι μία προσπάθεια να δημιουργηθεί μία "βάση δεδομένων" για όλους τους φίλους του ενοριακού κέντρου του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου Πρεβέζης. Επειδή πολλοί από την παρέα του ενοριακού πλέον δεν ζουν την καθημερινότητά τους στην πόλη της Πρέβεζας, ήδη από ετών "μοιραζόμαστε" ό,τι έχουμε και συζητάμε μαζί τους και με όποιον άλλον τα βρίσκει ενδιαφέροντα και τον απασχολούν. 

Αυτό το "ηλεκτρονικό παράθυρο" επιθυμεί να κάνει τους επισκέπτες του ευαίσθητους στη διάκριση που υπάρχει ανάμεσα στην Πίστη, στην σκέψη και στην αμφιβολία. Για όλους μας και για τους μη χριστιανούς ακόμα περισσότερο, σημασία δεν έχουν τα γραφόμενα. Η ποιότητα και η τελειότητα μιας θρησκείας κρίνεται από τις αρετές των πιστών της. Οι άνθρωποι "κατακτώνται" όχι με τα λόγια, αλλά με τα παραδείγματα. Όλα τα λόγια αυτού του site σ' αυτό στοχεύουν: να γίνουν αφορμή να γεννηθεί παράδειγμα. 

Η πιο βασική μορφή επικοινωνίας είναι η προσευχή

H επίσκεψη σας στην ιστοσελίδα ελπίζουμε να γίνει αφορμή γνωριμίας με τον Ιησού -τον μεγάλο αδελφό μας- και τη μητέρα μας Εκκλησία. Η τεχνολογία κάνει τον κόσμο "μικρότερο" και τα μέσα επικοινωνίας τεράστια, αλλά όλοι μας ας κρατάμε την προσευχή στη ζωή μας σταθερή παρά τις διαρκείς αλλαγές των συνθηκών. Προσευχόμαστε για τους επισκέπτες μας, παρακαλούμε μη μας ξεχνάτε και σεις στην προσευχή σας. 

Καλώς ήρθατε

Αγαπητοί αδελφοί και φίλοι.

Αυτό το site είναι μία προσπάθεια να δημιουργηθεί μία "βάση δεδομένων" για όλους τους φίλους του ενοριακού κέντρου του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου Πρεβέζης. Επειδή πολλοί από την παρέα του ενοριακού πλέον δεν ζουν την καθημερινότητά τους στην πόλη της Πρέβεζας, ήδη από ετών "μοιραζόμαστε" ό,τι έχουμε και συζητάμε μαζί τους και με όποιον άλλον τα βρίσκει ενδιαφέροντα και τον απασχολούν. 

Αυτό το "ηλεκτρονικό παράθυρο" επιθυμεί να κάνει τους επισκέπτες του ευαίσθητους στη διάκριση που υπάρχει ανάμεσα στην Πίστη, στην σκέψη και στην αμφιβολία. Για όλους μας και για τους μη χριστιανούς ακόμα περισσότερο, σημασία δεν έχουν τα γραφόμενα. Η ποιότητα και η τελειότητα μιας θρησκείας κρίνεται από τις αρετές των πιστών της. Οι άνθρωποι "κατακτώνται" όχι με τα λόγια, αλλά με τα παραδείγματα. Όλα τα λόγια αυτού του site σ' αυτό στοχεύουν: να γίνουν αφορμή να γεννηθεί παράδειγμα. 

Η πιο βασική μορφή επικοινωνίας είναι η προσευχή

H επίσκεψη σας στην ιστοσελίδα ελπίζουμε να γίνει αφορμή γνωριμίας με τον Ιησού -τον μεγάλο αδελφό μας- και τη μητέρα μας Εκκλησία. Η τεχνολογία κάνει τον κόσμο "μικρότερο" και τα μέσα επικοινωνίας τεράστια, αλλά όλοι μας ας κρατάμε την προσευχή στη ζωή μας σταθερή παρά τις διαρκείς αλλαγές των συνθηκών. Προσευχόμαστε για τους επισκέπτες μας, παρακαλούμε μη μας ξεχνάτε και σεις στην προσευχή σας. 

Καλώς ήρθατε

Αγαπητοί αδελφοί και φίλοι.

Αυτό το site είναι μία προσπάθεια να δημιουργηθεί μία "βάση δεδομένων" για όλους τους φίλους του ενοριακού κέντρου του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου Πρεβέζης. Επειδή πολλοί από την παρέα του ενοριακού πλέον δεν ζουν την καθημερινότητά τους στην πόλη της Πρέβεζας, ήδη από ετών "μοιραζόμαστε" ό,τι έχουμε και συζητάμε μαζί τους και με όποιον άλλον τα βρίσκει ενδιαφέροντα και τον απασχολούν.  Αυτό το "ηλεκτρονικό παράθυρο" επιθυμεί να κάνει τους επισκέπτες του ευαίσθητους στη διάκριση που υπάρχει ανάμεσα στην Πίστη, στην σκέψη και στην αμφιβολία. Για όλους μας και για τους μη χριστιανούς ακόμα περισσότερο, σημασία δεν έχουν τα γραφόμενα. Η ποιότητα και η τελειότητα μιας θρησκείας κρίνεται από τις αρετές των πιστών της. Οι άνθρωποι "κατακτώνται" όχι με τα λόγια, αλλά με τα παραδείγματα. Όλα τα λόγια αυτού του site σ' αυτό στοχεύουν: να γίνουν αφορμή να γεννηθεί παράδειγμα. 

Η πιο βασική μορφή επικοινωνίας είναι η προσευχή

H επίσκεψη σας στην ιστοσελίδα ελπίζουμε να γίνει αφορμή γνωριμίας με τον Ιησού -τον μεγάλο αδελφό μας- και τη μητέρα μας Εκκλησία. Η τεχνολογία κάνει τον κόσμο "μικρότερο" και τα μέσα επικοινωνίας τεράστια, αλλά όλοι μας ας κρατάμε την προσευχή στη ζωή μας σταθερή παρά τις διαρκείς αλλαγές των συνθηκών. Προσευχόμαστε για τους επισκέπτες μας, παρακαλούμε μη μας ξεχνάτε και σεις στην προσευχή σας. 

Το ποίημα του μήνα​

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ

 

Το σώμα τραυλίζει τώρα

από την αυγή μέχρι τη δύση του ήλιου,

και σπασμωδικά τις νυχτερινές ώρες

με τη λιτανεία των μουρμουρητών

πίσω από κλειστά παραθυρόφυλλα.

 

Το σώμα έχει έναν ένοικο γνωστό ως Ψυχή,

τον οποίο κανείς δεν έχει συναντήσει.

Μετά από μια ζωή που πέρασε ως ένα,

είναι δύσκολο να ξεχωρίσουν,

αν και μια τέτοια αδελφοποίηση

δεν τους έχει ακόμη κάνει πολύ αγαπητούς μεταξύ τους.

 

Το πώς θα τελειώσει αυτό

και ποιος θα πει την ιστορία

θα είναι σύντομα παρελθόν.

Το σώμα ζει και πεθαίνει από το γράμμα.

Η ψυχή δικαιολογεί τη μίσθωσή της

άνοίγοντας μέσω της μεταφοράς

τα μέσα και τα έξω του μυστηρίου.

 

Δύο αφηγήσεις:

μόνο η αιωνιότητα θα δείξει την καλύτερη.

Το ποίημα του μήνα

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ

Το σώμα τραυλίζει τώρα

από την αυγή μέχρι τη δύση του ήλιου,

και σπασμωδικά τις νυχτερινές ώρες

με τη λιτανεία των μουρμουρητών

πίσω από κλειστά παραθυρόφυλλα.

Το σώμα έχει έναν ένοικο γνωστό ως Ψυχή,

τον οποίο κανείς δεν έχει συναντήσει.

Μετά από μια ζωή που πέρασε ως ένα,

είναι δύσκολο να ξεχωρίσουν,

αν και μια τέτοια αδελφοποίηση

δεν τους έχει ακόμη κάνει πολύ αγαπητούς μεταξύ τους.

Το πώς θα τελειώσει αυτό

και ποιος θα πει την ιστορία

θα είναι σύντομα παρελθόν.

Το σώμα ζει και πεθαίνει από το γράμμα.

Η ψυχή δικαιολογεί τη μίσθωσή της

άνοίγοντας μέσω της μεταφοράς

τα μέσα και τα έξω του μυστηρίου.

 

Δύο αφηγήσεις:

μόνο η αιωνιότητα θα δείξει την καλύτερη.

Εορταστικά-Εποχιακά-Αφιερώματα

Σαρακοστή 2024

Το Κήρυγμα της Κυριακής

Κυριακή των Μυροφόρων – Αγαπώ ό,τι κι αν κοστίζει – 19/05/24

Στο παραμύθι του Ουάιλντ, ο χειμώνας τελειώνει όταν ο εγωιστής γίγαντας κάμπτεται από τα δάκρυα ενός μικρού παιδιού, και το παίρνει στην πλάτη του και το ανεβάζει στο δέντρο, και τότε «το αγοράκι άπλωσε τα δυο του χέρια, τα τύλιξε γύρω στο λαιμό του γίγαντα και τον φίλησε»· και η καρδιά του γίγαντα ζεστάθηκε και γκρέμισε την ψηλή μάντρα ολόγυρα! Μετά από εκείνο το φίλημα, έπαψε πια να είναι συνεχώς χειμώνας… Απλώς τον χειμώνα «η άνοιξη κοιμόταν και τα λουλούδια ξεκουράζονταν»! Αλλά και τι περίεργο, παρότι πέρασαν χρόνια, ο γίγαντας έψαχνε το μικρό αγοράκι που τον αγκάλιασε και ζεστάθηκε η καρδιά του. Το έψαχνε και το αναζητούσε.

Έξαφνα ένα χειμωνιάτικο πρωινό, με απορία κοιτούσε και δεν χόρταινε αυτό που έβλεπε και ζούσε! Στην μακρινή γωνιά του κήπου, έβλεπε ένα δέντρο καλυμμένο ολόκληρο με όμορφα άσπρα μπουμπούκια. Στην ρίζα του δέντρου ήταν το μικρό αγόρι που τον είχε βοηθήσει! Έτρεξε κοντά του και, γεμάτος έκπληξη, είδε ότι στις παλάμες των χεριών του παιδιού υπήρχαν τα σημάδια από δυο καρφιά, όπως επίσης και στα ποδαράκια του, και όπως του εξήγησε το Παιδί: «αυτές είναι οι πληγές της αγάπης».

Το Κήρυγμα της Κυριακής

Κυριακή των Μυροφόρων – Αγαπώ ό,τι κι αν κοστίζει – 19/05/24

Στο παραμύθι του Ουάιλντ, ο χειμώνας τελειώνει όταν ο εγωιστής γίγαντας κάμπτεται από τα δάκρυα ενός μικρού παιδιού, και το παίρνει στην πλάτη του και το ανεβάζει στο δέντρο, και τότε «το αγοράκι άπλωσε τα δυο του χέρια, τα τύλιξε γύρω στο λαιμό του γίγαντα και τον φίλησε»· και η καρδιά του γίγαντα ζεστάθηκε και γκρέμισε την ψηλή μάντρα ολόγυρα! Μετά από εκείνο το φίλημα, έπαψε πια να είναι συνεχώς χειμώνας… Απλώς τον χειμώνα «η άνοιξη κοιμόταν και τα λουλούδια ξεκουράζονταν»! Αλλά και τι περίεργο, παρότι πέρασαν χρόνια, ο γίγαντας έψαχνε το μικρό αγοράκι που τον αγκάλιασε και ζεστάθηκε η καρδιά του. Το έψαχνε και το αναζητούσε.

Έξαφνα ένα χειμωνιάτικο πρωινό, με απορία κοιτούσε και δεν χόρταινε αυτό που έβλεπε και ζούσε! Στην μακρινή γωνιά του κήπου, έβλεπε ένα δέντρο καλυμμένο ολόκληρο με όμορφα άσπρα μπουμπούκια. Στην ρίζα του δέντρου ήταν το μικρό αγόρι που τον είχε βοηθήσει! Έτρεξε κοντά του και, γεμάτος έκπληξη, είδε ότι στις παλάμες των χεριών του παιδιού υπήρχαν τα σημάδια από δυο καρφιά, όπως επίσης και στα ποδαράκια του, και όπως του εξήγησε το Παιδί: «αυτές είναι οι πληγές της αγάπης».

Το Κήρυγμα της Κυριακής

Κυριακή των Μυροφόρων – Αγαπώ ό,τι κι αν κοστίζει – 19/05/24

Στο παραμύθι του Ουάιλντ, ο χειμώνας τελειώνει όταν ο εγωιστής γίγαντας κάμπτεται από τα δάκρυα ενός μικρού παιδιού, και το παίρνει στην πλάτη του και το ανεβάζει στο δέντρο, και τότε «το αγοράκι άπλωσε τα δυο του χέρια, τα τύλιξε γύρω στο λαιμό του γίγαντα και τον φίλησε»· και η καρδιά του γίγαντα ζεστάθηκε και γκρέμισε την ψηλή μάντρα ολόγυρα! Μετά από εκείνο το φίλημα, έπαψε πια να είναι συνεχώς χειμώνας… Απλώς τον χειμώνα «η άνοιξη κοιμόταν και τα λουλούδια ξεκουράζονταν»! Αλλά και τι περίεργο, παρότι πέρασαν χρόνια, ο γίγαντας έψαχνε το μικρό αγοράκι που τον αγκάλιασε και ζεστάθηκε η καρδιά του. Το έψαχνε και το αναζητούσε.

Έξαφνα ένα χειμωνιάτικο πρωινό, με απορία κοιτούσε και δεν χόρταινε αυτό που έβλεπε και ζούσε! Στην μακρινή γωνιά του κήπου, έβλεπε ένα δέντρο καλυμμένο ολόκληρο με όμορφα άσπρα μπουμπούκια. Στην ρίζα του δέντρου ήταν το μικρό αγόρι που τον είχε βοηθήσει! Έτρεξε κοντά του και, γεμάτος έκπληξη, είδε ότι στις παλάμες των χεριών του παιδιού υπήρχαν τα σημάδια από δυο καρφιά, όπως επίσης και στα ποδαράκια του, και όπως του εξήγησε το Παιδί: «αυτές είναι οι πληγές της αγάπης».

We use cookies to improve your experience on our website. By browsing this website, you agree to our use of cookies.
Home
Menu