Ένας… “σκουντούφλης” άγιος είναι “κακός” άγιος, λένε οι άνθρωποι ειρωνευόμενοι (…σωστά!!) την λάθος κατάσταση της ψευδούς σοβαρότητας! Ευτελίζοντας (…σωστά!!) την αγωνία της εξωτερικής εικόνας! Αποδομώντας το φαίνεσθαι. Ελευθερώνοντας, από τους νεκρούς τύπους, που όταν χάσουν την προστατευτική τους λειτουργία (όπως το τσόφλι με το περιεχόμενο του αυγού) καταντούν σκουπίδια που “χορεύουν” κλέβοντας εντυπώσεις και συνθλίβοντας την ζωή.
Ο Χριστός δεν θέλει την θυσία μας επειδή την χρειάζεται ως ανάγκη Του, αλλά γιατί θέλει να μας βοηθήσει να διαστείλουμε την καρδιά μας, αδειάζοντας την από εξαρτήσεις, ψεύτικες ανάγκες, νεκροποιά αποθηκεύματα, γενικώς, από την αυταπάτη πληρότητας!! Ένα “άδειασμα” που δίνει ικανότητα να αγαπάμε και να δίνουμε τον εαυτό μας αληθινά-ειλικρινά στον Άλλον και στους άλλους.
Η Σαρακοστή έχει συμβολική υπομνηστική αναγωγική λειτουργία αναφοράς στα σαράντα χρόνια της ερήμου προς την Γη της Επαγγελίας. Η τροφή τότε δόθηκε από τον Θεό και ο τρόπος χρήσης της φανέρωνε την ποιότητα καθενός. Κάποιοι… μάζευαν σε… αποθήκευση την τροφή που έδινε ο Θεός, και τότε η τροφή (το μάνα) χαλούσε!! Κάποιοι απορούσαν πώς θα βρεθεί τροφή στην έρημο και η τροφή… έπεφτε από τον ουρανό!! Κάποιοι παραταύτα θέλανε μέσω νηστείας να… φανούν! Φορούσαν… τσουβάλια (σάκους), δηλαδή ανεπιμέλητη ενδυμασία και έριχναν στάχτη στο κεφάλι τους, (“αφροντισιά” της προσωπικής καθαρότητας) χωρίς να σκέφτονται ότι αυτά είναι… εικόνες προς τα έξω! «Γιατί ενώ νηστεύουμε δεν μας πρόσεξες καν; Ταπεινώσαμε τους εαυτούς μας και δε γύρισες να μας κοιτάξεις;», λένε απευθυνόμενοι στον Θεό, όπως γράφει ο προφήτης Ησαΐας στο κεφάλαιο 58.
Ο Θεός τους και δικός μας, απαντά:
«Δεν πρόκειται να προσέξω αυτούς που συναναμιγνύουν με τη νηστεία και όλα τα κακά θελήματά τους! Που ταλαιπωρούν τους κατωτέρους τους! Που νηστεύουν και γρονθοκοπούν ανθρώπους και επιδιώκουν άδικες δικαστικές μάχες και έχουν την αυταπάτη ότι θα εισακουστούν μετά από αυτά!
(Ησαΐας 58,3-10)
Δεν επιλέγω τέτοιου είδους-ποιότητας νηστεία. Απατάσθε. Δεν επιθυμώ την ψυχοσωματική σας εξάντληση! Ακόμα και αν… “κρεμάσει” το κεφάλι σας από την αδυναμία από την πολλή νηστεία και είστε καλυμμένοι με στάχτη και τυλιγμένοι με κουρέλια και πάνω σε αυτά κοιμάστε, καμία τέτοια κακουχία δεν εκλαμβάνω ως ευπρόσδεκτη. Δεν διέταξα τέτοιας ποιότητας νηστεία.
Εγώ θέλω να λύνετε τους περίπλοκους κόμπους (στραγγαλιάς βιαίων συναλλαγμάτων) των οικονομικοψυχο-λογικών σχέσεων σας. Να ελευθερώνετε ανθρώπους από άδικη φυλάκιση και να σχίζετε παράνομα συμφωνητικά. Να μοιράζετε το ψωμί σας, με όσους δεν έχουν ψωμί και πεινάνε. Να φροντίζετε τους άστεγους. Να ντύνετε τους γυμνούς. Να νοιάζεστε συγγενείς και συνανθρώπους στην θλίψη τους.
Αν αυτά τα κάνετε… ΤΟΤΕ… θα πλημμυρίσει σαν ανατολή με φως η ζωή σας, και θα γιατρευτούν οι πληγές σας εντελώς, θα σας περιβάλλει η σωτηρία, που έρχεται από τον Θεό. Θα προσεύχεστε και πριν τελειώσετε την προσευχή σας ο Θεός θα απαντά: Εδώ είμαι, παρών. “Τότε ἀνατελεῖ ἐν τῷ σκότει τό φῶς σου”»
Για να ευθυγραμμιστούμε και σ’ αυτή την υπόθεση με το θέλημα του Θεού, που είναι υγεία για μας, ας δούμε κάποια θέματα-πληγές μας, που μας εμποδίζουν να νηστέψουμε σωστά, προσπαθώντας να τα διορθώσουμε.
Πολλοί εκλαμβάνουμε την Σαρακοστή ως μία περίοδο αποθάρρυνσης και κούρασης. Μπορεί να φαντάζει μακρά περίοδος. Μπορεί ενοχές να την… επιβαρύνουν. Μπορεί ο… αποχωρισμός από… θελκτικές συνήθειες, να φέρνει… θλίψη. Προσκολλήσεις υπάρχουσες να δημιουργούν στερητικά. Χρειάζεται να αποτιμήσουμε και να εντοπίσουμε τα όποια (ο καθένας τα δικά του) θέματά μας.
Ότι και αν συμβεί και χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε, ας κρατάμε την ηρεμία της αίσθησης της στοργικής φροντίδας του Θεού με την πίστη μας στο πρόσωπό Του. Μπορούμε να αφεθούμε και να ζήσουμε την κάθε μέρα μας (όχι με τρελή…!) πάντως με γαλήνια χαρά. Ας προσευχηθούμε να αγαπάμε τη ζωή μας όπως είναι (τεχνικά όχι για τις επιλογές μας… χα-χα) και να μάθουμε να θέλουμε, αυτό που θέλει ο Θεός.
Ας δούμε σωστά τη νηστεία. Όχι ως άγχος αυτοκαταξίωσης. Όχι ως υποχρεωτικό πόνο. Η νηστεία είναι το ακριβώς αντίθετο του πόνου. Είναι προσφορά θυσιαστικής αγάπης που μας αποδεσμεύει και ελευθερώνει. Δεν είναι τεχνικός μηχανισμός. Δεν είναι τυπολατρεία. Δεν είναι να μετράμε τις φορές που αποτύχαμε. Είναι να πούμε: «ναι-μαζί», στην απόφαση της Εκκλησίας που ανήκουμε, στην έμπνευση του Πνεύματος του Θεού, που ξέροντας εμάς τους ανθρώπους έχει βρει αυτόν τον τρόπο να μας ελευθερώνει.
“Βγαίνοντας” από τον εαυτό μας βλέπουμε τον άλλον. Η ελεημοσύνη ως διάθεση και ως τρόπος γεννιέται αυτονόητα, αφού μπορούμε σιγά-σιγά να αγαπάμε τους άλλους. Ελεημοσύνη χρημάτων. Ελεημοσύνη χρόνου. Ελεημοσύνη χαμόγελου. Ελεημοσύνη μιας καλής κουβέντας. Όταν τα αρχίσουμε, τότε θα καταλάβουμε γιατί ο Χριστός μας είπε ότι δεν θα ξεχάσει ούτε το ποτήρι νερό που δώσαμε…
Όλα αυτά θα κάνουν τον Χριστό παρόντα ΔΙΑΡΚΩΣ στην καθημερινότητά μας και θα μας εξηγήσουν τον περίεργο λόγο του αγίου Κλήμεντος Ρώμης: «Νηστεία κρείσσων προσευχής». Δηλαδή η νηστεία δεν έχει διαλείμματα στο εικοσιτετράωρο, “απαιτεί” να Τον θυμόμαστε… μέρα-νύχτα!!
Ας κλείσουμε λοιπόν ένα εικοσιτετράωρο ραντεβού με τον Χριστό, πορευόμενοι προς την διάβαση-Πάσχα που “απαιτείται” για να Τον συναντήσουμε.
Καλή Σαρακοστή. Με δυναμισμό ελευθερίας. Ειλικρινή αποτίμηση δεδομένων προσωπικών. Ελεύθερη “εξάντληση” των όσων μπορούμε. ΑΓΑΠΗ προς όλους.
Θεματολογικές ετικέτες