Δυο… νεαροί άγιοι

Η αφοσίωση των χριστιανών στον Μακάριο Pier Giorgio Frassati (1901-1925) και τον Μακάριο Carlo Acutis (1991-2006) συνεχίζει να αυξάνεται. Αν και η ημερομηνία (ή οι ημερομηνίες) επίσημης αναγνώρισης δεν έχουν ακόμη οριστεί, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να αγιοποιηθούν και οι δύο ταυτόχρονα το 2025. Οι δύο νέοι άνδρες εμπνέουν ιδιαίτερα τους νέους πιστούς, καθώς έζησαν υποδειγματική ζωή και λειτούργησαν ως αληθινά πρότυπα. Μια πιο προσεκτική ματιά στη ζωή τους αποκαλύπτει πολλά κοινά σημεία

1) ΒΑΘΙΑ ΠΙΣΤΗ και ΑΓΑΠΗ

Γνωστός για τη βαθιά του αγάπη για τη Θεία Ευχαριστία και για την έντονη ζωή προσευχής, ο Πιερ Τζόρτζιο έκανε την πίστη του ακρογωνιαίο λίθο της ζωής του. Παρακολουθούσε τακτικά τη Θεία Λειτουργία, περνούσε ώρες στη λατρεία και είχε βαθιά αφοσίωση στο πρόσωπο του Χριστού και στην Υπεραγία Θεοτόκο. Ο Κάρλο είχε επίσης μια αξιοσημείωτη αφοσίωση στην Ευχαριστία, την οποία συχνά αποκαλούσε “εθνική οδό προς τον ουρανό”. Η βαθιά του πίστη τροφοδοτείται από την τακτική του παρουσία στη λειτουργία, στη συχνή εξομολόγηση. Στην ιστοσελίδα του παρουσίαζε τα θαύματα της Ευχαριστίας.

2) Η ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΊΑ ΚΑΙ Η ΥΠΗΡΕΣΊΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΆΛΛΟΥΣ

Ο Pier Giorgio Frassati ήταν γνωστός για το φιλανθρωπικό του έργο, βοηθώντας συχνά τους φτωχούς και τους αρρώστους της κοινότητάς του. Η ζωή του χαρακτηριζόταν από γνήσια αγάπη για τους άλλους, βλέποντας τον Χριστό στα πρόσωπα εκείνων που υπηρετούσε. Δεν δίσταζε να χαρίσει ακόμα και τα παπούτσια του αν κάποιος είχε ανάγκη. Ο Carlo Acutis βοηθούσε επίσης τους άλλους, κυρίως διδάσκοντας στους συνομηλίκους του για την πίστη και δουλεύοντας εθελοντικά σε ένα συσσίτιο. Ήταν πρόθυμος να βοηθήσει τους περιθωριοποιημένους και χρησιμοποιούσε τις τεχνολογικές του δεξιότητες για να ευαγγελίζεται τον Χριστό στους αδελφούς του. Αποταμίευε χρήματα για να αγοράζει σκηνές για τους άστεγους, αντί να αγοράζει πράγματα για τον εαυτό του.

3) ΧΑΡΆ ΚΑΙ ΑΓΙΌΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉ ΖΩΉ

Αν και ο Πιερ Τζιόρτζιο γεννήθηκε σε μια πλούσια οικογένεια, έζησε μια ζωή μεγάλης απλότητας. Εκτιμήθηκε πολύ για τη μεταδοτική του χαρά και το χιούμορ του: συνήθιζε να κάνει πολλά πολύ αστεία και ποτέ άσχημα αστεία. Έζησε την αγιότητα στις καθημερινές του δραστηριότητες και στην αγάπη του για την ορειβασία. Ο Carlo ήταν επίσης γνωστός για το χαρούμενο πνεύμα του και την αγάπη του για τη ζωή. Του άρεσε να παίζει ποδόσφαιρο και βιντεοπαιχνίδια με τους φίλους του και ήταν παθιασμένος με τους υπολογιστές, αποδεικνύοντας ότι η αγιότητα καλλιεργείται στις συνηθισμένες δραστηριότητες.

4)  ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ

Ο Πιερ Τζόρτζιο γεννήθηκε σε μια πλούσια οικογένεια. Παρά την αρχική έλλειψη κατανόησης των γονέων του για τη βαθιά πίστη και τις φιλανθρωπικές του δεσμεύσεις, έδινε πάντα μεγάλη σημασία στην οικογένειά του, βάζοντας συχνά τις επιθυμίες τους πάνω από τις δικές του. Στο τέλος της ζωής του, όταν η γιαγιά του πέθανε στο διπλανό δωμάτιο, αντιμετώπισε τη δική του ασθένεια με σιωπή, σε σημείο να αποκρύψει τη σοβαρότητά της από τους οικείους του. Μετά τον θάνατό της, ο πατέρας του υπέστη μια ισχυρή μεταστροφή που πολλοί θεωρούν το πρώτο θαύμα του Πιερ Τζόρτζιο. Ο Carlo Acutis είχε επίσης ισχυρή αίσθηση της οικογένειας και χάρη σε αυτόν η μητέρα του επέστρεψε στην πίστη. Από μικρή ηλικία έδειξε την επιθυμία του να προσευχηθεί και να γνωρίσει τον Θεό. Και οι δύο γονείς του υποστήριξαν αυτή την κλίση και την αφοσίωσή του, η οποία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πνευματική του ανάπτυξη.

5) ΠΡΏΙΜΗ  ΑΦΟΣΊΩΣΗ

Από νεαρή ηλικία, ο Pier Giorgio έδειξε έντονα την αγάπη του για τον Χριστό και την πίστη. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, συμμετείχε σε διάφορες ομάδες προσευχής, συμπεριλαμβανομένων των Μαριανών Συνόδων και της Αποστολής της Προσευχής. Ο Κάρλο έδειξε επίσης μεγάλη αφοσίωση από μικρή ηλικία, προσευχόμενος καθημερινά μπροστά στα Άχραντα Μυστήρια και προσευχόμενος με το Ροδάριο κομποσχοίνι! Ανέπτυξε επίσης έντονο ενδιαφέρον για την κατηχητική διδασκαλία και την ιστορία της Εκκλησίας.

6) ΈΝΑ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΌ ΚΑΙ ΕΞΩΣΧΟΛΙΚΌ ΕΝΔΙΑΦΈΡΟΝ

Αν και ο Pier Giorgio αρχικά δυσκολεύτηκε να σπουδάσει, εντούτοις συνέχισε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο, για να γίνει μηχανικός ορυχείων, προκειμένου να “υπηρετήσει καλύτερα τον Χριστό ανάμεσα στους ανθρακωρύχους”. Τον ενδιέφεραν επίσης πολλά αθλήματα, όπως η ιππασία, η κολύμβηση και η ξιφασκία, καθώς και η ορειβασία και το σκι. Αγαπούσε επίσης τη λογοτεχνία και μπορούσε να απαγγείλει αποσπάσματα από τη Θεία Κωμωδία του Δάντη απ’ έξω. Στο σχολείο, ο Κάρλο ήταν λαμπρός, αν και κάπως τεμπέλης, μαθητής. Είχε πάθος με τους υπολογιστές και περνούσε το χρόνο του βοηθώντας άλλους με τις δεξιότητές του. Έχει δημιουργήσει αρκετές ιστοσελίδες, μεταξύ των οποίων και μία για τα θαύματα της Ευχαριστίας.

7) Πολύγλωσσοι

Ο Πιερ Τζόρτζιο ήξερε να μιλάει πολλές γλώσσες. Εκτός από τα ιταλικά, τη μητρική του γλώσσα, μιλούσε γαλλικά, γερμανικά και λατινικά και προσπαθούσε να μάθει ελληνικά. Ο Carlo Acutis, γεννημένος στην Αγγλία από πατέρα αγγλικής καταγωγής, ήταν δίγλωσσος στα αγγλικά και στα ιταλικά. Πάντα ταπεινός, ο νεαρός Κάρλο προσποιούνταν ότι δεν ήξερε την απάντηση στις ερωτήσεις των καθηγητών του, για να δώσει στους συμμαθητές του μια ευκαιρία. Αλλά στα μαθήματα γαλλικών, συχνά τον μάλωνε ο δάσκαλός του, όχι επειδή δεν είχε ταλέντο, αλλά επειδή ήταν ταραξίας!

8) … ΤΑ  ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ….!

Ο Πιερ Τζόρτζιο αγαπούσε να βοηθά όσους είχαν ανάγκη. Με χαρά έβγαζε τα παπούτσια του και τα έδινε στους άπορους, προς μεγάλη ενόχληση των γονιών του. Για παράδειγμα, όταν ήταν μόλις 5 ετών, έδωσε τα παπούτσια και τις κάλτσες του σε μια μητέρα που κρατούσε στην αγκαλιά της ένα ξυπόλητο παιδί. Ο Carlo έδωσε επίσης ένα ζευγάρι παπούτσια σε έναν φτωχό άνθρωπο σε αντάλλαγμα για τα δικά του παπούτσια, τα οποία ήταν σε κακή κατάσταση. Σήμερα, ο Carlo, εκτιμάται επίσης από τους νέους για το μοντέρνο στυλ του, με τα τζιν παντελόνια και τα αθλητικά παπούτσια Nike, που μάλλον τον φέρνουν πιο κοντά στη σύγχρονη πραγματικότητα από ό,τι τους αγίους των πρώτων αιώνων του χριστιανισμού.

9) Ένας πρόωρος θάνατος

Μια άλλη ομοιότητα μεταξύ των δύο ανδρών είναι ότι και οι δύο πέθαναν πολύ νέοι. Ο Frassati πέθανε σε ηλικία 24 ετών, στις 4 Ιουλίου 1925, από καταστροφική πολιομυελίτιδα. Η οικογένειά του ήταν τόσο απασχολημένη με την επιδείνωση της υγείας και τον θάνατο της γιαγιάς του – μόλις τρεις ημέρες πριν από τον δικό του θάνατο – που δεν είχαν συνειδητοποιήσει πόσο άρρωστος ήταν. Ένα τεράστιο πλήθος προσήλθε για την κηδεία του, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αυτός είχε βοηθήσει σε όλη του τη ζωή. Μόνο τότε έγινε γνωστή η έκταση της γενναιοδωρίας και της προσφοράς του στους άλλους. Ο νεαρός Carlo Acutis πέθανε από λευχαιμία σε ηλικία 15 ετών στις 12 Οκτωβρίου 2006. Όπως και ο Frassati, πέθανε αθόρυβα, προσφέροντας τον πόνο του θυσία την Εκκλησία. Στην κηδεία του, αμέτρητοι άνθρωποι προσήλθαν για να αποτίσουν φόρο τιμής στον άνθρωπο που είχε σημαδέψει τόσο πολύ τη ζωή τους.

Πηγή: www.aleteia.org