Ο επίσκοπος Varden, επίσκοπος του Trondheim (Νορβηγία), ήταν ένας από τους κύριους ομιλητές στο Encuentro Madrid και μίλησε στην Omnes για τη ζωή του και τη θέση του χριστιανισμού σε έναν εκκοσμικευμένο κόσμο.
Μοναχός της Κιστερκιανής Εκκλησίας, ο Σεβασμιότατος Erik Varden είναι επίσκοπος του Trondheim (Νορβηγία). Προερχόμενος από οικογένεια με προτεσταντική παράδοση, η παιδική και νεανική του ηλικία σημαδεύτηκαν από την απουσία πίστης. Ωστόσο, ήταν μέσω της μουσικής, και συγκεκριμένα της Συμφωνίας αριθ. 2 του Μάλερ, Συμφωνία της Ανάστασης, που η λαχτάρα του για την υπέρβαση πήρε σάρκα και οστά σε μια αναζήτηση απαντήσεων: “Ένιωσα μια μεγάλη ευαλωτότητα που έφερε μέσα της ένα είδος παρηγοριάς, και αυτό με έβαλε στο μονοπάτι να αναζητήσω αυτή την παρηγοριά, την οποία σταδιακά ανακάλυψα ότι δεν ήταν κάτι αφηρημένο αλλά μια συγκεκριμένη ύπαρξη, με όνομα και πρόσωπο”, δήλωσε ο Varden στο Encuentro της Μαδρίτης.
Ο Σεβασμιώτατος Varden ήταν ένας από τους κύριους ομιλητές αυτής της εκδήλωσης, που γεννήθηκε το 2003 από τη χριστιανική εμπειρία ανθρώπων που συνδέονται με το καθολικό κίνημα της Κοινωνίας και της Απελευθέρωσης, και στην εικοστή έκδοσή της συμμετείχαν επίσης η νευροψυχίατρος Mariolina Ceriotti, ο Rodrigo Guerra López, γραμματέας της Ποντιφικής Επιτροπής για τη Λατινική Αμερική, και οι ποιητές Pablo Luque και Juan Meseguer. Με θέμα “Μια φιλία που υφαίνει την ιστορία”, οι συμμετέχοντες και οι ομιλητές προβληματίστηκαν, επί τρεις ημέρες, για τις εμπειρίες της φιλίας, την έκπληξη της ανθρωπότητας και την αναζήτηση του καλού.
Ο επίσκοπος Varden μίλησε στην Omnes για την ιστορία της μεταστροφής του και, ειδικότερα, για τη στάση των καθολικών σε έναν εκκοσμικευμένο και ψυχρό κόσμο σε σχέση με την πίστη.
Πώς ήταν η διαδικασία της μεταστροφής σας και η προσέγγισή σας στην Καθολική Εκκλησία;
Βαπτίστηκα στη Λουθηρανική Εκκλησία, αλλά η οικογένειά μου δεν ήταν πολύ ασκητική. Η αφύπνισή μου στην πίστη ξεκίνησε με μια οικεία εμπειρία μέσω της μουσικής όταν ήμουν δεκαπέντε ετών. Γνώρισα την Καθολική Εκκλησία αρχικά μέσω της λογοτεχνίας (ως έφηβος συγκινήθηκα βαθιά από τον Νάρκισσο και τον Χρυσόστομο, τους χαρακτήρες του ομώνυμου μυθιστορήματος του Χέρμαν Έσσε) και της λειτουργικής μουσικής – τις λειτουργίες του Μότσαρτ και τη γρηγοριανή ψαλμωδία – και στη συνέχεια μέσω της μελέτης και της μαρτυρίας καθολικών φίλων.
Βλέπετε ανάπτυξη του καθολικισμού στη Νορβηγία;
Υπάρχει μια μέτρια ανάπτυξη, κυρίως μέσω της μετανάστευσης, αλλά και μέσω των μεταστροφών. Οι προσήλυτοι δεν προέρχονται απαραίτητα από άλλες ομολογίες- πολλοί προέρχονται από ένα υπόβαθρο που δεν είχε καθόλου πίστη.
Το τελευταίο σας βιβλίο ασχολείται με το θέμα της αγνότητας, τι πιστεύετε ότι μπορεί να φέρει στον σημερινό κόσμο;
Σε όλη τη Δύση ζούμε σε ένα πολιτισμικό κλίμα που είναι σαστισμένο από θέματα σεξουαλικότητας. Έχουμε μάθει πολλά γι’ αυτό το σημαντικό θέμα και έχουμε αναπτυχθεί από αυτά που μάθαμε. Αλλά η αποβολή ορισμένων συμπλεγμάτων έχει οδηγήσει στη δημιουργία άλλων. Υπάρχει η τάση να απομονώνουμε τη σεξουαλικότητα από άλλες διαστάσεις της προσωπικότητάς μας. Πολλοί βιώνουν αυτό το κομμάτι του εαυτού τους ως συγκρουσιακό, κατακερματισμένο: μπορούμε να σκεφτούμε, για παράδειγμα, τον τεράστιο αριθμό ανδρών και γυναικών που υποφέρουν από εθισμό στην πορνογραφία. Σε αυτό το σημείο μπορεί να βοηθήσει η εκ νέου απόκτηση του λεξιλογίου της αγνότητας. Η αγνότητα σωστά κατανοητή δεν σημαίνει την άρνηση του σεξ, αλλά τον ομαλό προσανατολισμό του μέσω της ολοκλήρωσης. Το να είσαι αγνός σημαίνει να είσαι ολόκληρος, και ποιος δεν θέλει να είναι και να αισθάνεται πιο ολοκληρωμένος;
Στο πρώτο κεφάλαιο, αναφέρετε ότι η τέχνη επίσης θεραπεύει και αποκαθιστά, μέσω της επίδρασης της κάθαρσης. Πιστεύετε ότι η τέχνη μπορεί να μας φέρει πιο κοντά στον Θεό;
Γνωρίζω από την εμπειρία μου ότι η τέχνη μπορεί να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στον ευαγγελισμό, δηλαδή στην αφύπνιση της ελπίδας. Το να μπορεί κανείς να παρουσιάσει την πίστη με αναλυτικό τρόπο είναι απαραίτητο- αλλά η τέχνη – είτε πρόκειται για μουσική, ζωγραφική ή λογοτεχνία – μπορεί να ανοίξει μια περαιτέρω διάσταση, να μιλήσει μυστηριωδώς για το απερίγραπτο. Παρεμπιπτόντως, αυτή είναι μια σημαντική πτυχή του έργου του συμπατριώτη μου Jon Fosse, νικητή του φετινού Νόμπελ Λογοτεχνίας. Προσηλυτισμένος στον καθολικισμό, χρησιμοποιεί την τέχνη του για να εκθέσει το μυστήριο της πίστης, σε βαθμό που ορισμένοι σχολιαστές τον έχουν χαρακτηρίσει μυστικιστή συγγραφέα.
Στον σημερινό κόσμο, όπου το χριστιανικό δόγμα φαίνεται να προσβάλλει σε πολλούς τομείς, πώς μπορούν να συνδυαστούν αποτελεσματικά η αλήθεια και η φιλανθρωπία;
Με το να λέμε πάντα την αλήθεια με φιλανθρωπία και να ασκούμε τη φιλανθρωπία με αλήθεια. Η προσπάθειά μας να παρουσιάσουμε την πίστη πρέπει να χαρακτηρίζεται από φιλανθρωπία, μαρτυρώντας τη χάρη που έχουμε λάβει. Διαφορετικά, δεν θα έχει καμία αξιοπιστία. Κανένας αληθινά εποικοδομητικός λόγος δεν έχει ποτέ εκφραστεί με περιφρόνηση.
Θεματολογικές ετικέτες