Λέξεις για τον Λόγο
29 Οκτωβρίου 2024, Κρακοβία
Εφεσίους 5.25-33: Λέω ότι ισχύει για τον Χριστό και την Εκκλησία.
Λουκάς 13.18-21: Η βασιλεία του Θεού είναι σαν σπόρος σιναπιού.
Οι σύζυγοι πρέπει να βλέπουν τους συζύγους τους όπως βλέπουν τον Κύριο, αφού όπως ο Χριστός είναι κεφαλή της Εκκλησίας και σώζει όλο το σώμα, έτσι και ο σύζυγος είναι κεφαλή της γυναίκας του- και όπως η Εκκλησία υποτάσσεται στον Χριστό, έτσι και οι γυναίκες πρέπει να υποτάσσονται στους συζύγους τους, σε όλα. Οι σύζυγοι πρέπει να αγαπούν τις γυναίκες τους όπως ο Χριστός αγάπησε την Εκκλησία και θυσιάστηκε γι’ αυτήν για να την αγιάσει. Την έκανε καθαρή πλένοντάς την στο νερό του Βαπτίσματος και με τον λόγο, ώστε να του ανήκει και να είναι ένδοξη, χωρίς κηλίδα ή ρυτίδα ή κάτι τέτοιο, αλλά αγία και άψογη. Με τον ίδιο τρόπο, οι σύζυγοι πρέπει να αγαπούν τις γυναίκες τους όπως αγαπούν το ίδιο τους το σώμα- το να αγαπάει ένας άνδρας τη γυναίκα του είναι σαν να αγαπάει τον εαυτό του. Ένας άνθρωπος δεν μισεί ποτέ το σώμα του, αλλά το τρέφει και το φροντίζει- και έτσι αντιμετωπίζει ο Χριστός την Εκκλησία, επειδή είναι το σώμα του – και εμείς είμαστε τα ζωντανά μέρη της. […] Αυτό το μυστήριο έχει πολλές προεκτάσεις- λέω όμως, ότι ισχύει για τον Χριστό και την Εκκλησία.
Η ανάγνωσή μας από την Εφεσίους είναι ο εφιάλτης του ιεροκήρυκα αυτές τις μέρες. Φαίνεται να έχει κολλήσει σε ένα παράδειγμα φύλου που πολλοί πλέον θεωρούν παρωχημένο, ακόμη και καταστροφικό. Αυτή η περικοπή ήταν κάποτε ένα αρκετά συνηθισμένο κείμενο στους γάμους. Τώρα πολλά ζευγάρια επιλέγουν άλλες επιλογές.
Τα ιδιαίτερα κολλήματα της εποχής δεν πρέπει να μας τυφλώνουν, ωστόσο, σε αυτό που είναι τελικά το πρωταρχικό μέλημα του Αγίου Παύλου. Ο Απόστολος πράγματι μιλάει για τη σχέση μεταξύ συζύγων, άνδρα και γυναίκας- αλλά ακόμη πιο ουσιαστικά μιλάει για τη σχέση του Χριστού με την Εκκλησία Του.
Ας πάρουμε κατάκαρδα αυτά που λέει. ‘Η Εκκλησία’, λέει ο Παύλος, ‘υποτάσσεται στον Χριστό’. Η ζωή της ξεδιπλώνεται από αυτόν, μέσα σε αυτόν. Εκείνος την ανυψώνει και τη στρέφει προς τον ουρανό, δίνοντάς της τη δυνατότητα να προετοιμάσει τα παιδιά της για την αιώνια ζωή.
Αυτός είναι το φως της- αν έστρεφε το πρόσωπό της μακριά Του, θα περπατούσε στη σκιά της! Αντί να ατενίζει το πρόσωπο του Χριστού, θα ήταν απασχολημένη με τη δική της μορφή! Πρόκειται για μια θλιβερή προοπτική, για την οποία πρέπει να είμαστε σε επιφυλακή.
Ο Χριστός αγαπάει την Εκκλησία του- την αγαπάει σαν το δικό του σώμα. Γι’ αυτήν έδωσε τη ζωή του, για να την κάνει ένδοξη. Τη στόλισε, και τη στολίζει ακόμα, με μια ομορφιά που δεν θα μπορούσε ποτέ να πλησιάσει μόνη της. Όντας άκτιστης προέλευσης, αυτή η ομορφιά δεν μπορεί να αναπαραχθεί, παρά μόνο να ληφθεί ως χάρη και δώρο.
Μακάρι να γνωρίζαμε την έκταση της θεϊκής αγάπης που ξεχύθηκε πάνω μας! Μακάρι να γνωρίζαμε τα ύψη που η χάρη του Θεού μας καλεί να φτάσουμε! Τότε, λοιπόν, και όλες οι γήινες σχέσεις μας θα έμπαιναν στη θέση τους- και θα ζούσαμε ευτυχισμένοι σε αυτή τη γη, ευγνώμονες στον Θεό που μας δίνει μέσω του άλλου όλα αυτά που από μόνοι μας δεν έχουμε, δεν είμαστε.
Τότε θα αποτελούσαμε, όλοι μαζί, έναν σπόρο σιναπιού κατάλληλο να ριχτεί σε αυτόν τον κόσμο, τον κήπο του Θεού, για να γίνει εκεί ένα υπέροχο δέντρο, και τα πουλιά του ουρανού θα βρίσκουν καταφύγιο στα κλαδιά του τραγουδώντας χαρούμενα, σκορπώντας στο εξωτερικό παρηγοριά και απόλαυση.
Ο Λόγος έγινε σάρκα για να μας κάνει, τα πλάσματα της σάρκας, να τραγουδήσουμε, προς δοξολογία της δόξας του. Αμήν.
Θεματολογικές ετικέτες