(Καθηγήτρια Χημείας, για πολλούς μεσήλικες και νεώτερους Πρεβεζάνους)
Η γέννηση και ο θάνατος έχουν κάτι κοινό! Είναι το κλείσιμο του κύκλου! Είναι τα μυστήρια της αρχής και της ολοκλήρωσης της ανθρώπινης ζωής.
Η γέννηση είναι η έξοδος στον άγνωστο καινούργιο κόσμο, έξω από την μήτρα της μητέρας μας, που αποτελούσε το φυσικό πλαίσιο ζωής μέχρι τότε!
Ο θάνατος πάλι είναι η είσοδος στον άγνωστο καινούργιο κόσμο, έξω από αυτόν που ζήσαμε όλα τα χρόνια (όσα και αν ήσαν) της ζωής μας!
Άλλοι μας είδαν να γεννιόμαστε….
Άλλοι μας βλέπουν να πεθαίνουμε….
Μετά την γέννηση συναντάμε τους γονείς μας!
Μετά τον θάνατο συναντάμε τον Δημιουργό μας!
Αιωνιότητα δεν είναι κάτι είναι ΚΑΠΟΙΟΣ…. Δεν πάμε κάπου πεθαίνοντας, συναντάμε τον Χριστό!
Η συνάντηση φανερώνει την συγγένειά μας μ’ Αυτόν, που δεν εντοπίζεται στα έξω αλλά στα ΕΣΩ…!
Διαφωτίζει τους εθελοτυφλούντας προς αντιλήψεις μονοδιάστατης πραγματικότητας! Αυτούς που αυταπατώνται ότι «μόνο ό,τι βλέπουμε υπάρχει»! Χίλια όμως πράγματα – θέματα δεν τα βλέπουμε και όμως υπάρχουν….
Κάθε άνθρωπος που ψάχνει δικαιοσύνη ψάχνει, έστω και ανεπίγνωστα, τον Χριστό και την αγάπη!
Η Φλώρα είχε σε όλη την ζωή την αγωνία της κοινωνικής δικαιοσύνης. Την ένοιαζε αυτό που λέει ο Χριστός, ότι ΟΛΟΙ οι άνθρωποι είναι ίσοι. Και γινόταν έτσι (ακόμη και ανεπιγνώστως όπως είπαμε), συγγενής Του. Μαζί με τον Νίκο προσπαθούσαν στην ζωή τους (έτσι τους γνώρισα) για κάθε καλό. Για το καλό όλων. Για το καλό στον χαρακτήρα και την πρόοδο των μαθητών τους. Το ίδιο έκανε και δίδασκε πριν από αυτούς ο Χριστός!! Αυτός τους το δίδαξε ανεκφράστως…
Η συγγένεια (το ξέρουμε λογικά και βιολογικά όλοι) δεν αποδεικνύεται από την φάτσα αλλά από το γονιδιακό υλικό. Είχε και είχαν συγγένεια με τον Χριστό, στο γονιδιακό Του υλικό, στην αγάπη δηλαδή της ελευθερίας! Χριστός και ελευθερία ταυτίζονται, και η ελευθερία και η αγάπη είναι όροι sine qua non στην θυσία για κάθε καλό!!
Σήμερα ήρθα από την Πρέβεζα εκ μέρους και άλλων γνωστών και φίλων συμπατριωτών να την αποχαιρετήσω, και να θυμίσω σε όλους μας, ότι όταν ένα πλοίο χάνεται από τα μάτια μας στον αδιόρατο ορίζοντα δεν «εξαφανίζεται» επειδή δεν το βλέπουμε…. Απλώς εμείς δεν μπορούμε να το δούμε στην ΑΛΛΗ πλευρά της διαδρομής του! Το πλοίο κατευθύνεται στο λιμάνι του….
Εύχομαι στην Φλώρα να προσλιμενιστεί αισίως στο λιμάνι της αγκαλιάς του Χριστού και να βρει εκεί τον Νίκο, αφού ο Χριστός που μας αγαπά, δεν αφήνει τους αγαπημένους στην ανυπαρξία.
Εύχομαι να γεμίσουν ο Άρης και η Χρυσάνθη, ο γαμπρός και η νύφη τους, τα εγγόνια τους, με ψυχική γαλήνη και υγιά περηφάνια, που ο Χριστός τους αξίωσε να έχουν τέτοιας ποιότητας μάνα και πατέρα και παππούδες. Ανθρώπους που τους έδειξαν και τους δίδαξαν…. την θυσία και την προσφορά, ποιότητες χωρίς τις οποίες δεν γεννιέται και δεν έρχεται χαρά ούτε ευτυχία στην ανθρώπινη ζωή. Γονείς που τους μάθανε αυτό που ο Χριστός στεντορείως φωνάζει: Ότι δεν ζει κανείς μονάχα με ψωμί. Ας τους είναι αιωνίως ευγνώμονες και υπόχρεοι προσευχής.
Να έχετε εύχομαι την ευχή της μάνας σας.
Να αντιγράψετε την θυσιαστική ποιότητα της.
Να της μοιάσετε, γινόμενοι και εσείς και τα παιδιά σας όμορφα ψυχικά λουλούδια όπως εκείνη- Φλώρα!
Ο Χριστός να την αναπαύσει.
π. Θεοδόσιος