Αγαπητοί ενορίτες
Οι ουσιαστικές απαντήσεις για την ανθρώπινη ζωή δεν δίδονται προς άλλους αλλά προς τον εαυτό μας! Για τα καίρια της ζωής δεν χρειάζεται να απολογηθούμε σε τρίτους, αλλά στην ψυχή μας. Όσα μας είναι εσωτερική πίεση και απορία θέλουν επαρκείς για την καρδιά και την σκέψη μας τοποθετήσεις. Τα θεμελιώδη ερωτηματικά απαιτούν προσωπική ειλικρίνεια όχι επικοινωνιακή διπλωματία.
Πώς ζούμε; Γιατί έτσι και όχι αλλιώς; Πόσο μας “χορταίνει” η σχέση μας με τον άνθρωπό μας; Τί κανονίζει την συμπεριφορά μας; Τί έχει αξία στη ζωή μας;
Ερωτηματικά που… “πνίγουν”!
Απορίες… κενά στην ύπαρξη!
Θέματα που αν δεν λυθούν… ζούμε και ψευτοζούμε!
Απαντάει κανείς βεβαίως, κατά την εσωτερική του ηλικία. Συμφώνως με τα κριτήρια που έχει. Αναλόγως της προσωπικής του ποιότητας.
Πώς αποχτιέται όμως αυτή η ποιότητα;
Είναι ιδέες και γνώμες;
Αέρας τελικά;
Ας τολμήσουμε ένα πείραμα.
Όπως στα σχολεία, ας απαντήσουμε και μεις στα ερωτήματα:
• Η κλοπή είναι κέρδος ή ζημιά;
• Η απάτη είναι επιτυχία ή χασούρα;
• Το ψέμα είναι κατόρθωμα ή αποτυχία;
• Η αγάπη είναι επιθυμία ή θυσία;
• Η αγάπη για τους εχθρούς είναι παράλογη ή λογική;
Ο Χριστός σ’ αυτά τα ερωτήματα έκανε επιλογή την δεύτερη απάντηση! Είπε ότι η κλοπή είναι ζημιά, η απάτη είναι χασούρα, το ψέμα αποτυχία, η αγάπη θυσία, και ότι η αγάπη για τους εχθρούς είναι λογική.
Αν εμείς τα βλέπουμε, και το χειρότερο τα “διαλέγουμε” αντίστροφα, τότε έχουμε λάθος κριτήρια και ηθελημένα ή αθέλητα συγχέουμε τα φαινόμενα με την πραγματικότητα. Δηλαδή, βλέπουμε κλέφτες, ψεύτες, απατεώνες να ευημερούν και το φανταζόμαστε πραγματικότητα!
Όμως η αληθινή ζωή του καθενός μας αρχίζει όταν κλείσει η πόρτα του σπιτιού του! Εκεί μόνος με τον εαυτό του και τους δικούς του ο καθένας μας, “φτιάχνει” την κόλαση ή τον παράδεισο του. Ψευδή εικόνα μπορούμε να στήνουμε προς όλους εκτός από τον εαυτό μας, και τον… υπηρέτη μας.
Λέει ένα πανέμορφο παραμύθι, ότι ένας βασιλιάς έχοντας τρία παιδιά έδωσε σε όλα από ένα μικρό, ίδιο για όλα, ποσό χρημάτων και τους είπε ότι θα δώσει τον θρόνο σ’ όποιον εκ των τριών μπορέσει να γεμίσει την μεγάλη σάλα των ανακτόρων, αγοράζοντας ό,τι νομίζει με τα χρήματα που του έδωσε! Ο πρώτος σκέφτηκε και αγόρασε άχυρα γιατί τα θεώρησε… φτηνά και μπόλικα! Αλλά δεν γέμισε η σάλα!! Ο δεύτερος σκέφτηκε να αγοράσει κάτι… ποιοτικότερο. Αγόρασε βαμβάκι. Το “άνοιξε” και το άπλωσε αλλά ούτε και αυτός μπόρεσε να γεμίσει την σάλα. Ο τρίτος και συνετότερος αγόρασε ένα μεγάλο λυχνάρι! Όταν νύχτωσε φώναξε τον πατέρα του και τα αδέρφια του στην σάλα, άναψε το μεγάλο λυχνάρι και γέμισε η σάλα φως.
“Είναι λυχνάρι στο δρόμο της ζωής μου ο λόγος σου Κύριε” λέει η αγ. Γραφή.
Αδελφοί μου
Έχουμε όλοι μας ένα κοινό πατέρα (βασιλιά). Μας έδωσε μία ζωή (“ίδιο ποσό χρημάτων”). Πρέπει να γεμίσουμε την ίδια για όλους “σάλα” της καρδιάς μας για να τον διαδεχθούμε (ἐγώ εἶπα Θεοί ἐστέ καί υἱοί Ὑψίστου πάντες, Ψαλμ. 81,6). Όμως άλλοι από μας “αγοράζουν” άχυρα φτηνά και μπόλικα αλλά η καρδιά δεν γεμίζει. Κάποιοι ποιοτικότεροι αγοράζουν βαμβάκι (φιλοσοφίες – ανέξοδη κουλτούρα) αλλά και πάλι δεν γεμίζει η καρδιά. (ὑμεις δέ ὡς ἄνθρωποι ἀποθνήσκετε καί ὡς εἷς τῶν ἀρχόντων πίπτετε. Ψαλμ. 81,7)
Κάποιοι αγοράζουν “το λυχνάρι του Θεού” και γεμίζει ευτυχώς η καρδιά φως και χαρά και γίνονται διάδοχοι του πατέρα τους (Ὁ Θεός ἔσται ἐν συναγωγῇ Θεῶν ἐν μέσῳ δέ Θεούς διακρινεῖ Ψαλμ.81,1)
Το τι “αγοράζεις” λοιπόν φανερώνει την ποιότητα σου αλλά και σου… “γεννάει” ή όχι ποιότητα. Τα “άχυρα” δεν γεμίζουν την καρδιά αλλά ούτε και το “βαμβάκι”. Στη ζωή, οι αυταπάτες είναι θέμα χρόνου το πότε θα φανερωθούν, και τότε ο άνθρωπος ξυπνάει έντρομος μπροστά στις λάθος επιλογές!
Μόνον όταν η καρδιά γεμίσει φως ο άνθρωπος καταλαβαίνει ότι η κλοπή είναι ζημιά, η απάτη χασούρα, και το ψέμα αποτυχία. Πολύ περισσότερο ζει την αγάπη ως θυσία και αυτονόητα θεωρεί απόλυτα λογική την αγάπη για τους εχθρούς! Για να γίνει αυτό ο άνθρωπος πρέπει να ψάξει να βρει την αλήθεια, όχι γιατί αυτή χάθηκε αλλά γιατί αυτός είναι χαμένος. Το πόσο χαμένος το φανερώνουν οι λάθος επιλογές.
Φως που γεμίζει την καρδιά και αλήθεια που πραγματώνεται στην καθημερινή ζωή, είναι το πνεύμα του Θεού, που είναι “Πνεύμα αληθείας” και “ζωής χορηγός”.
Μακάρι να αφήσουμε αυτό το πνεύμα του Θεού να ‘ρθει και να “σκηνώσει” στις καρδιές μας γεμίζοντάς τες φως και κάνοντάς μας κληρονόμους της Βασιλείας του Θεού.
Με αγάπη και ευχές
ο εφημέριος σας
π. Θεοδόσιος
Ιούλιος 2012
Θεματολογικές ετικέτες