Ποίηση

Οι ρόζοι του χεριού

Όταν βγαίναμε απ’ το σπίτι

τον κρατούσα πάντοτε από το

μικρό δάχτυλο του χεριού του.

 

Ο πατέρας μου! ψιθύριζα

καθώς συγχρόνιζα το βήμα μου με το δικό του

και του χάιδευα τους ρόζους.

 

Καμάρωνα που ήσαν τόσο σκληροί.

 

Σκληροί, σαν τη ζωή μας…

 

 

             Στέλιος Θ. Μαφρέδας

             Από το “Άξονας περιστροφής”

             των εκδόσεων Μεταίχμιο

Αφήστε μια απάντηση